Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Έφυγε η αριστερή συνείδηση του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παναγιωτακόπουλος.

Για όλους εμάς, που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε, να δουλέψουμε μαζί του, ν ακούσουμε την αγριοφωνάρα του η είδηση μοιάζει απίστευτη.

Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος εξέπνευσε σήμερα στα 66 του χρόνια, στο νοσοκομείο «Αττικόν», μετά από επιπλοκή χρόνιου καρδιακού προβλήματος.

Στάθηκε πάντα πιστός στις αρχές που υπηρέτησε χωρίς να εξαργυρώσει τις ιδέες του.

Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ το 1974 στην Τοπική Οργάνωση Κυψέλης, ενώ υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΠΑΣΠ ΑΒΣΠ.

Το 1978 ήταν μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ. Το 1981 Αναπληρωτής Γραμματέας της επιτροπής κινητοποιήσεων, ενώ από το 1982 μέχρι το 1996 ήταν γραμματέας της επιτροπής κινητοποιήσεων.
AdTech Ad

Διετέλεσε επί σειρά ετών, μαζί με τον Πέτρο Λάμπρου, «δεξί χέρι» του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπήρξε ο άνθρωπος που είχε οργανώσει πολλές από τις μεγαλύτερες πολιτικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ που έχει δει ποτέ η Ελλάδα. Από εκεί πήρε και το όνομα «συγκεντρωσιάρχης».
Από το 1984 μέχρι 2005 διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, και το 2003 μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Το 1999 ήταν Αναπληρωτής Γραμματέας του Τομέα Οργανωτικού.  

Στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (3-6 Μάρτη του 2013) εξελέγη μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και στη συνέχεια μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, ενώ τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, διαφωνώντας με τις τότε επιλογές της ηγεσίας του κόμματος αποχώρησε από το κόμμα.

Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος θεωρείτο πάντοτε ως η φωνή της Αριστεράς εντός του ΠΑΣΟΚ, όντας επικεφαλής της «Αριστερής Πρωτοβουλίας», της τάσης που δεν δίσταζε να ασκήσει δριμεία κριτική στην ηγεσία του Κινήματος, όταν αυτή παρέκκλινε από τους στόχους και το όραμα της δημοκρατικής παράταξης.

Καλό ταξίδι Γιώργο.

bsgreeks.blogspot.gr

Δύο όμορφες εκδηλώσεις στον "ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ", μια ρωσική και μια ουκρανική στις 1 και 2 Ιουνίου

Δύο όμορφες εκδηλώσεις, φιλοξενεί στις 1 και στις 2 Ιουνίου ο "ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ" το Πολιτιστικό Κέντρο της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Η μία τελεί υπό την αιγίδα του Ρωσικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, η άλλη του Ουκρανικού Προξενείου Θεσσαλονίκης.

Στις 1 Ιουνίου στις 19:00 το Θέατρο στούντιο "Ματριώσκα" παρουσιάζει τη μουσικό χορευτική παράσταση Μύγα πεταλίσουσα «Муха - Цокотуха» στα πλαίσια της ημέρας υπεράσπισης των παιδιών. Η παράσταση είναι στη ρωσική γλώσσα. Αυτή τη φορά το Θέατρο Ματριώσκα συνδύασε ένα κλασσικό παραμύθι, ρωσικές παραδόσεις αλλά και σύγχρονους χορούς σε μια μοναδική παράσταση.





Στις 2 Ιουνίου, στις 19:00 διοργανώνεται η μουσική συναυλία του ντουέτου «ΠΙΣΑΝΚΑ», από την Ουκρανία . Θα μπορέσετε να απολαύσετε λαϊκά τραγούδια, συνοδευόμενα από Ουκρανικό μουσικό όργανο «σαντούρι», και την ερμηνεία των διάσημων Ουκρανών καλλιτεχνών - Οξάνα Σαβτσούκ και Ιβάν Καβατσιούκ. Η συναυλία διοργανώνεται με την υποστήριξη του Προξενείου της Ουκρανίας στη Θεσσαλονίκη, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και του Ελληνο-Ουκρανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου.



 Ελπίζουμε και ευχόμαστε να τις παρακολουθήσουν όλοι μαζί 

bsgreeks.blogspot.gr

Σχέδιο Νόμου για την απαγόρευση ρωσικών ονομάτων στη Λιθουανία!!!


Ο αντιρωσικός παροξυσμός καλά κρατεί στην ευρωπαϊκή Λιθουανία.

Η Κυβέρνηση της Λιθουανίας από 1ης Σεπτεμβρίου εξετάζει σχέδιο νόμου για να δίνονται στα παιδιά μόνο Λιθουανικά ονόματα. Αυτό αναφέρει σε δημοσίευμά του σήμερα το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Sputnik.


Το σχέδιο νόμου, έρχεται ως τροποποίηση του νόμου για την αλλαγή εγγραφής του προσωπικού ονόματος, του επωνύμου και της εθνικότητας. Σε αυτό περιγράφεται η άρνηση εγγραφής ονόματος σε περίπτωση "που αυτό δεν είναι σε αντιστοιχία με τις αρχές της λιθουανικής γλώσας ή δυσκολεύει την αποδοχή προσώπου από την κοινωνία".

Σήμερα στη Λιθουανία όπου κατοικούν χιλιάδες εθνικά ρώσοι, σε όλα τα ονόματα και τα επίθετα προστίθεται στο τέλος το "ς". Για παράδειγμα το όνομα του ρώσου Πρωθυπουργού Ντιμίτρι Μεντβέντεβ, σε περίπτωση που αυτός ήταν πολίτης της Λιθουανίας, θα εγγραφόταν στο διαβατήριο του ως DIMITRS MEDVEDEVAS !!!

Με το νέο σχέδιο προτείνεται η άρνηση εγγραφής ονόματος που δεν βρίσκεται σε αντιστοιχία με τη λιθουανική γραμματική.

Στο Υπουργείο Δικαιοσύνης της Λιθουανίας θεωρούν, ότι τέτοια μέτρα επτρέπουν την "υπεράσπιση της δημοκρατικής οικοδόμησης στη χώρα" και "το δικαίωμα των υπολοίπων κατοίκων της Λιθουανίας να συνομιλούν ελέυθερα στη μητρική τους γλώσσα".

Φυσικά και είναι ένα μέτρο σαφώς αντιδημοκρατικό, που παραβιάζει τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Ιστορικά βέβαια, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι το μέτρο της αλλαγής ονομάτων χρησιμοποιήθηκε και αλλού άμεσα ή έμεσα με εξαναγκασμό, με σαφή στόχο την σταδιακή οριστική αφομοίωση των μειονοτήτων. Στην Τουρκία ως προς τους Έλληνες και άλλους. Στη Βουλγαρία του Ζίβκοφ ως προς τους μουσουλμάνους και άλλους και φυσικά στην πρώην ΕΣΣΔ.

Κατά τα άλλα το μέλος της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης Λιθουανία, κουνάει το δάχτυλο υπερασπιζόμενη τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες....

bsgreeks.blogspot.gr
με πληροφορίες από ria novosti

Η Τουρκία ζητά χερσαία επιχείρηση στη Συρία.

ΑΓΚΥΡΑ, 30.05.2016

Η Τουρκία έχει προτείνει κοινή χερσαία επιχείρηση εναντίον των τζιχαντιστών στο έδαφος της Συρίας, με τους Αμερικανούς και άλλους συμμάχους, είπε ο Υπουργός Εξωτερικών Μεχμέτ Τσαβούσογλου.
Από την άλλη πλευρά αμερικανικές πηγές λένε ότι η πρόταση αφορά την ενίσχυση μη κουρδικών δυνάμεων, ενώ δεν έχει υποβληθεί κανένα συγκεκριμένο σχέδιο.

Ο Τσαβούσογλου μίλησε για επιχείρηση των τουρκικών και αμερικανικών ειδικών δυνάμεων, αναφλερει το γαλλικό Agence France-Presse εχθές 30 Μαίου.

“Το θέμα το οποίο συζητάμε με τους Αμερικανούς είναι το κλείσιμο του θύλακα του Manbij, όσο το δυνατόν το γρηγορότερο.... και το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου" είπε, αναφερόμενος σε μια εναλλακτική συνοριακή διαδρομή που χρησιμοποιείται για λαθρεμπόριο από το Ισλαμικό κράτος. Είπε ακόμη ότι οι ειδικές δυνάμεις της Τουρκίας και των ΗΠΑ, θα ενισχυθούν αργότερα από δυνάμεις των συμμάχων στο ΝΑΤΟ, της Γαλλίας, της Βρεταννίας και της Γερμανίας.

Τουρκία και ΗΠΑ διαφωνούν εδώ και καιρό για το ρόλο των κούρδων της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) στη μάχη εναντίον του ισλαμικού κράτους. Σε αντίθεση με της ΗΠΑ και άλλες χώρες της ΕΕ, η Τουρκία θεωρεί ότι το PYD, είναι ένα παρακλάδι του PKK, που θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από την ΕΕ.

Οι αμερικανικές πηγές
Από την πλευρά τους, αμερικανικές πηγές δήλωσαν στην  Hürriyet Daily News ότι η Τουρκία δεν έχει δώσει ένα λεπτομερές σχέδιο που να δικαιολογεί μιας μεγάλης κλίμακας επιχείρηση με την εμπλοκή σημαντικών δυνάμεων στο μέτωπο που περιέγραψε ο Τσαβούσογλου.

Σύμφωνα με την πηγή, που δεν κατανομάζεται “Η τουρκική κυβέρνηση δεν έχει υποβάλει λεπτομερές σχέδιο σχετικά με όσα ο Υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου περιέγραψε. Κάποιες βασικές γραμμές, ναι - αλλά όχι κάτι που θα πλησίαζε το επίπεδο ενός σχεδίου που θα μπορούσε πρακτικά και δυνητικά να εφαρμοσθεί άμεσα” είπε η πηγή.

Οι βασικές γραμμές που προτάθηκαν από την Τουρκία αφορούν στην "από κοινού εργασία για ενίσχυση τοπικών δυνάμεων, άλλων από το” τόνισε η πηγή, συμπληρώνοντας ότι σε καμία περίπτωση οι τουρκικές προτάσεις δεν αφορούν μεγάλης κλίμακας επιχείρηση.

 "Την ίδια στιγμή, είμαστε αρκετά ευαίσθητοι στις ανησυχίες της Τουρκίας για την παρουσία του YPG κατά μήκος των συνόρων. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε επενδύσει τόσο πολύ προσπάθεια και πόρους για αποωθήσουμε το ISIS έξω από την περιοχή, μέσω επιθέσεων από το διάδρομο Marea-Azaz. Αυτές οι προσπάθειες δεν ήταν τόσο επιτυχείς όσο επιθυμούσαμε  Έτσι τώρα πρέπει να εξετάσουμε άλλες επιλογές. Όχι από προτίμηση, αλλά από ανάγκη", είπε ο αξιωματούχος.
Από επίσκεψη του Ερντογαν σε στρατόπεδο ειδικών δυνάμεων
 Η καθυστέρηση των HIMARS
Ένα άλλο σημείο τριβής της Τουρκίας με τους αμερικανούς, αποτελεί η καθυστέρηση σε σοβαρές ενιχύσεις, θέμα που έχει θέσει και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, λέγοντας ότι η Τουρκία έχει αφεθεί να αντιμετωπίσει μόνη της, τις επιθέσεις του ISIS.


 
O Τσαβούσογλου επέκρινε επίσης της ΗΠΑ για την καθυστέρηση της ανάπτυξης του υψηλής κινητικότητας Συστήματος Πυροβολικού  Ρουκετών (High Mobility Artillery Rocket System HIMARS) κατά μήκος των συνόρων, λέγοντας: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες, δυστυχώς, δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους. Είμαστε απολύτως έτοιμοι. Όχι εμείς, αλλά οι ΗΠΑ ευθύνεται για την καθυστέρηση." Το σύστημα θα είναι έτοιμο τον Αύγουστο, αντί του Μαΐου, πρόσθεσε.
 
Τρόπος λειτουργίας του HIMARS

Από την πλευρά τους οι Αμερικανοί δικαιολογούν την καθυστέρηση για λόγους ασφαλείας στην περιοχή τοποθέτησης των συστημάτων.

bsgreeks.blogspot.gr
με πληροφορίες από hurriyetdailynews.com 

 
 


Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Συνάντηση ΑΝΥΠΕΞ, Ν. Ξυδάκη, με τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, A. Y. Meshkov

ΜΟΣΧΑ, 30.05.2016

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, κ. Νίκος Ξυδάκης, συναντήθηκε σήμερα στη Μόσχα με τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, κ. Aleksey Yurievich Meshkov, στο πλαίσιο της τριήμερης επίσκεψης που πραγματοποιεί στη ρωσική πρωτεύουσα.

Η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στον απόηχο της επίσκεψης του Ρώσου Προέδρου, κ. Βλαντιμίρ Πούτιν, στην Ελλάδα αποτελεί τη συνέχεια των πολιτικών διαβουλεύσεων μεταξύ των δύο χωρών για την περαιτέρω σύσφιγξη των διμερών σχέσεων.

Η ρωσική αντιπροσωπεία ενημέρωσε την ελληνική πλευρά για τις ρωσικές θέσεις σε ζητήματα που αφορούν στη σχέση της Ρωσίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συζητήθηκε το θέμα των κυρώσεων καθώς και το ζήτημα της απελευθέρωσης των θεωρήσεων εισόδου. Ο κ. Μeshkov διατύπωσε αιχμές για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας - Ανατολική Εταιρική Σχέση της ΕΕ καθώς επίσης και για το τρίγωνο σχέσεων ΕΕ - Ουκρανίας - Ρωσίας.

Επιπλέον, τις διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο αντιπροσωπειών απασχόλησαν ζητήματα συνεργασίας στον τομέα της ενέργειας και του τουρισμού. Ο κ. Ξυδάκης ενημέρωσε τον ομόλογό του για την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να εξακολουθήσει να εργάζεται συστηματικά ώστε η ελληνο-ρωσική συνεργασία στους παραπάνω τομείς να φέρει τα βέλτιστα αποτελέσματα και για τις δύο πλευρές.

Κατά τη διάρκεια της τριήμερης επίσκεψης του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών στη Μόσχα θα πραγματοποιηθεί Προξενική Σύσκεψη καθώς και συνάντηση, την Τετάρτη, με τον επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Τουρισμού της Ρωσίας, κ. Oleg Petrovich Safonov.

Πηγή: mfa.gr

Ο Πούτιν ευχαρίστησε τηλεφωνικά Παυλόπουλο και Τσίπρα.

MΟΣΧΑ, 30.05.2016

Τηέφωνική επικοινωνία είχε ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμήρ Πούτιν με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο και τον Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κρεμλίνου.

"Με πρωτοβουλία της ρωσικής πλευράς πραγματοποιήθηκε τηλεφωνική συνομιλία του Βλαντιμήρ Πούτιν με την ηγεσία της Ελληνικής Δημοκρατίας - τον Πρόεδρο Προκόπη Παυλόπουλο και τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Η κεφαλή του ρωσικού κράτους ευχαρίστησε τους έλληνες ηγέτες για την οργάνωση και την πραγματοποίηση της επίσκεψής του στην Ελλάδα στις 27 - 28 Μαίου για την φιλοξενία και εγκαρδιότητα, εξέφρασε την ικανοποίησή του για τα αποτελέσματα των συνομιλιών στη συνάντηση στην Αθήνα και τάχθηκε υπέρ της συνέχισης και της ενίσχυσης της ρωσο-ελληνικής συνεργασίας προς το συμφέρον και των δύο χωρών και λαών.

Επιβεβαιώθηκε η αμοιβαία διάθεση για υλοποίηση συμφωνιών που επιτεύχθηκαν"


bsgreeks.blogspot.gr
από kremlin.ru

25 ΧΡΟΝΙΑ του Ελληνικού Χορευτικού Συγκροτήματος "Παναήρ" του Ντονέυσκ (ΒΙΝΤΕΟ)

 Ντονέτσκ, 29 μαίου 2016

Τα 25 του Χρόνια δημιουργικής παραουσίας στον πολιτισμό του Ντονμπάς γιόρτασε χθες με μια μεγάλη παράσταση το ελληνικό χορευτικό συγκρότημα "Παναήρ" (Πανηγύρι). Η παράσταση που πραγματοποιήθηκε στο "Σπίτι του Πολιτισμού Κουϊμπίσεβ", απετέλεσε πραγματική γιορτή για όλη την ελληνική διασπορά του Ντονμπάς.

Πριν την έναρξη της παράστασης, οι προσκεκλημένοι είχαν τη δυνατότητα να γευτούν γεύσεις της ελληνικής κουζίνας της περιοχής, καθώς επίσης και να περιηγηθούν σε έκθεση με έργα λαϊκής τέχνης των ελλλήνων.

Οι  επίσημες αρχές της αυτοαποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ, τίμησαν τη συμβολή του ελληνικού χορευτικού συγκροτήματος "Παναήρ" στον πολιτισμό της περιοχής, αλλά και στη φιλία μεταξύ των λαών και των εθνοτήτων.


Στα 25 χρόνια λειτουργίας και δημιουργικής του παρουσίας, το "Παναήρ", έχει δημιουργήσει το δικό του προφίλ και στυλ. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους παιδαγωγούς, χορογράφους, δασκάλους του συγκροτήματος που αποτελεί σύμβολο του λαϊκού πολιτισμού και πρέσβη των ελληνικών παραδόσεων.

Ο Νίκος Σιδηρόπουλος στο κέντρο, η Ευγενία Ποπόβα και ο Κωνσταντίνος Χαϊτούλοφ

Η Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας του Ντονιέτσκ Λένα Πρόνταν




Οι θεατές καταχειροκρότησαν το συγκρότημα. Παρούσα και η Πρόεδρος της Ελληνικής Νεολαίας της Ρωσίας, Ευγενία Ποπόβα, αλλά και ο Νίκος Σιδηρόπουλος, δημοσιογράφος της διασποράς από τη Μόσχα.

Στο Βίντεο, μιλούν για το συγκρότημα, η Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας "Θεόδωρος Σταμπουλτζής" του Ντονιέτσκ, Ελένα Πρόνταν, ο ελληνικής καταγωγής Δντης του τμήματος εξωτερικής πολιτικής του Προέδρου της "ΛΔΝ", Αλεξάντερ Αφεντίκοφ, ο Βουλευτής του Λαϊκού Συμβουλίου της "ΛΔΝ", Βλαντισλάβ Μπερντιτσέβσκι, ο Διευθυντής του Συγκροτήματος Κωσνταντίνος Χαϊτούλοφ και τέλος η Υπουργός Παιδείας και Επιστημών της "ΛΔΝ", Λαρίσα Πολιακόβα.

Δείτε το βίντεο:

bsgreeks.blogspot.gr

Θεσσαλονίκη Γλυκιά και Ονειρεμένη Πόλη. Φεστιβάλ Τουρισμού 2016

Του Θράσου Ευτυχίδη - Απόστολου Τσιτσούλη

Τελείωσε χθες δυστυχώς το Φεστιβάλ Τουρισμού 2016 που διοργανώθηκε από το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης υπό την Αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Και γράφουμε δυστυχώς γιατί αφήνει σε όλους, όσους είχαν την ευκαιρία να το επισκεφθούν και να ζήσουν στους ρυθμούς του τις καλύτερες εντυπώσεις.

Από 26 έως 29 Μαίου ολόκληρη η Θεσσαλονίκη έζησε στους έντονους ρυθμούς του Φεστιβάλ. Δεκάδες οι εκδηλώσεις και τα δρώμενα, ζωντάνεψαν την παραλία της Θεσσαλονίκης.

Συγχαρητήρια στους διοργανωτές. Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης και τον Πρόεδρο του Μιχάλη Ζορπίδη, τον Πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής και Β' Αντιπρόεδρο του ΕΕΘ, Κλεόβουλο Θεοτόκη, όλα τα Επαγγελματικά Επιμελητήρια που συμμετείχαν και σήκωσαν το βάρος της διοργάνωσης, αλλά και το Δήμο Θεσσαλονίκης και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας που στήριξαν την διοργάνωση.
Ο Πρόεδρος του ΕΕΘ, Μιχάλης Ζορπίδης στην έναρξη του Φεστιβάλ

Επισκεφθήκαμε το Φεστιβάλ και περάσαμε καλά. Το φωτορεπορταζ είναι του φίλου σκηνοθέτη Απόστολου Τσιτσούλη.

Ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας με δύο πανέμορφες αεροσυνοδούς της ELLINAIR του ομίλου ΜΟΥΖΕΝΙΔΗ

Η Θεσσαλονίκη είναι ... Γλυκιά  πόλη

Επιμελητήριο Σάμου ... με τα προϊόντα του Νησιού και το ζεστό χαμόγελο των αντιπροσώπων του
Με τέτοιο χαμόγελο ... υπάρχει κανείς που δεν θα επισκεφθε'ι την Κέρκυρα;
 
Επιμελητήριο Κοζάνης και Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας ... Τα χάλκινα δε μπορούσαν ν απουσιάζουν
Ζωντανές οι νύχτες του Φεστιβάλ
Επιμελητήριο Πέλλας με τα απίστευτα παραδοσιακά προϊόντα

Και ελληνοτουρκική φιλία ... έτσι για να ανάψει το κέφι .. με το συγκρότημα του Δήμου Προύσσας

 Αυτό είναι το πρόσωπο του Ελληνικού Τουρισμού. Ωραίοι και ζεστοί άνθρωποι, πλατιά χαμόγελα και ατελείωτο κέφι.

Ραντεβού και πάλι το 2017.

bsgreeks.blogspot.gr

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Κύπελλο Φιλίας στο Κρίμσκ της Νοτίου Ρωσίας

Πραγματοποιήθηκε για άλλη μια χρονιά το "Κύπελλο Φιλίας" στο Γήπεδο "Βιτιαζ" στο Κρίμσκ της Νοτίου Ρωσίας. Φέτος το τουρνουά ήταν στα πλαίσια του έτους Ελλάδας στη Ρωσία και υπό την αιγίδα της Εθνικό-πολιτιστικής Αυτονομίας των Ελλήνων της Ρωσίας.
Σταυρός Βιτιάζεβο
 Στο τουρνουά συμμετείχαν 8 ομάδες, εκ των οποίων οι έξι ελληνικές, εκπρόσωποι ελληνικών Κοινοτήτων της περιφέρειας Κρασναντάρ από: Σότσι, Κράσναγια Πολιάνα, Γελεντζικ, Νοβορωσίσκ, Βιτιάζεβο, Κριμσκ. Συμμετείχε επίσης ομάδα της "'Ενωσης Αρμενίων της περιοχής Κρίμσκ" και μεικτή της περιοχής.  

Ένωση Σότσι
Την πρώτη θέση κατέλαβε η ομάδα Σταυρός Βιτιάζεβο που κέρδισε στον τελικό την Ένωση του Σότσι. Ο Σταυρός έχανε από την Ένωση μέχρι το '88 με 2-1. Κατάφερε να ισοφαρίσει σε 2-2 και να οδηγήσει το παιχνίδι στην παράταση και στα πέναλτυ, όπου και τελικά αναδείχθηκε κυπελλούχος.
Την τρίτη θέση κατέλαβε η ομάδα Φιλία των ελλήνων της περιοχής Κριμσκ, που κέρδισε στο μικρό τελικό την Ένωση Αρμενίων Κριμσκ. 
Φιλία Κριμσκ
Το τουρνουά παρακολούθησαν εκατοντάδες θεατές, παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες - βροχή.
 bsgreeks.blogspot.gr

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ. Η Πολιορκία και η Άλωση από τους αυτόπτες μάρτυρες

Ο Γεώργιος Φραντζής, αυτόπτης μάρτυρας της Άλωσης, διατηρούσε στενές σχέσεις με τον δεσπότη του Μυστρά και μετέπειτα αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, και όσο ήταν στην αυλή του πήρε μέρος στην εκστρατεία εναντίον των Πατρών, όπου έσωσε τον Κωνσταντίνο από την αιχμαλωσία και ήταν εκπρόσωπος του Δεσποτάτου στις διαπραγματεύσεις με τον Μουράτ Β'.
Όταν ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας το 1448, ο Φραντζής υπηρέτησε την αυλή σαν διπλωμάτης. Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη έχασε την οικογένειά του και πιάστηκε αιχμάλωτος, εξαγόρασε όμως την ελευθερία του και κατέφυγε αρχικά στο Μυστρά και τελικά στην Κέρκυρα.
Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1461 εγκαταστάθηκε στο κάθισμα του Αγίου Ηλία πλησίον του άστεως. Ο ίδιος εξιστορεί στο Χρονικό πως, προκειμένου να βρίσκεται πιο κοντά στον πνευματικό και φίλο του Δωρόθεο, ηγούμενο της μονής των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, μετοίκησαν μαζί με τη σύζυγό του Ελένη, στις 15 Μαρτίου του 1462 στο κάθισμα, όπως αναφέρει, του Αγίου Νικολάου το επωνομαζόμενον του Ταρχανιώτου, που του παραχώρησε το Ιερό Τάγμα. Στο κάθισμα αυτό, όπου διέμενε μετά των εμών τον Αύγουστο του 1468 μας πληροφορεί ότι "των κοσμίων μου φορεμάτων διαλυθέντων ιερά ερασοφορήσαμεν… και αντί Γεώργιος, Γρηγόριος μετωνομάσθην, αντί δε Ελένη η εμή σύνευνος Ευπραξία". Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιουλίου του 1472, την ημέρα της εορτής του Αγίου Παντελεήμονος, εξιστορεί ότι "περιέπεσα εν ασθενεία τοσαύτη, ώστε και εγεγόνειν τέλειος μοναχός του μεγάλου σχήματος μη εννοήσας το τυχόν...".
Εκεί, στο κάθισμα του Αγίου Νικολάου, με την προτροπή τινών ευγενών Κερκυραίων, συνέγραψε το περίφημο Χρονικό της Άλωσης σε δέκα βιβλία, που έφτασαν στις μέρες μας σε δυο μορφές, τη Minus και τη Maius, και -όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός Σπυρίδων Παπαγεώργιος - "εκεί αποθανών ετάφη" περί το 1480.
Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΗ  
ΤΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

      Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα, έσφιξαν την καρδιά τους, αγκα­λιάστηκαν και έκλαιγαν όλοι μαζί. Κανένας δεν έφερνε πια στη μνήμη του τα αγαπημένα του παι­διά, τη γυναίκα και την περιουσία του, αλλά ήθε­λαν όλοι να πεθάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας τους. Ύστερα γύρισαν στις θέσεις τους για να φυλάξουν τα τείχη της πόλης. Ο αυτοκράτορας πήγε αμέσως στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, προσευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια και κοινώνη­σε των αχράντων μυστηρίων. Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι εκείνη τη νύχτα. Έπειτα γύρισε στα ανάκτορα και ζήτησε συγνώμη από όλους. Ποιος μπορεί να περιγράψει αυτήν τη στιγμή τους θρή­νους και τους οδυρμούς που ακούστηκαν τότε στο παλάτι; Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος, ακόμα κι αν ήταν από ξύλο ή από πέτρα.
Ύστερα ανεβήκαμε στα άλογά μας, βγήκαμε από τα ανάκτορα και κάναμε επιθεώρηση στα τεί­χη για να ενθαρρύνουμε τους φρουρούς που κρα­τούσαν άγρυπνοι τις θέσεις τους. Εκείνη τη νύχτα όλοι βρίσκονταν στα τείχη και τους πύργους, ενώ είχαμε κλείσει προσεκτικά όλες τις πύλες ώστε να μην μπορεί να μπει ή να βγει κανένας. Όταν φτά­σαμε στην Καλιγαρία, την ώρα που λαλούσαν για πρώτη φορά τα κοκόρια, ξεπεζέψαμε και ανεβή­καμε στον πύργο. Από εκεί ακούγαμε φωνές και δυνατό θόρυβο έξω από την πόλη. Οι φύλακες μας είπαν ότι αυτό γινόταν όλη τη νύχτα επειδή οι εχθροί έσερναν τις πολεμικές μηχανές τους κο­ντά στην τάφρο, προετοιμαζόμενοι για την επίθε­ση. Επίσης τα μεγάλα εχθρικά πλοία άρχισαν να κινούνται, προσπαθώντας να φέρουν στην ακτή τις γέφυρες που είχαν κατασκευάσει. 

Οι Τούρκοι άρχισαν με μεγάλη σφοδρότητα και ορμή την επί­θεση τη στιγμή που λαλούσαν τα κοκόρια για δεύ­τερη φορά, χωρίς να δώσουν κανένα σύνθημα, όπως είχαν χάνει και τις προηγούμενες φορές. Ο σουλτάνος διέταξε να επιτεθούν πρώτοι οι λιγότε­ρο έμπειροι, μερικοί ηλικιωμένοι και αρκετοί νέοι, ώστε να μας κουράσουν, και στη συνέχεια να ρι­χτούν εναντίον μας οι πιο έμπειροι και γενναίοι με μεγαλύτερη τόλμη και δύναμη. Έτσι λοιπόν ο πό­λεμος άναψε σαν καμίνι. Οι δικοί μας αντιστέκο­νταν με πείσμα, χτυπούσαν άγρια τους εχθρούς και τους γκρέμιζαν κάτω από τα τείχη, καταστρέ­φοντας συγχρόνως και πολλές από τις πολιορκη­τικές τους μηχανές. Οι νεκροί ήταν πολλοί και από τις δυο πλευρές, ιδίως όμως από το εχθρικό στρα­τόπεδο. Μόλις άρχισαν να σβήνουν τα άστρα του ουρανού καθώς προχωρούσε το φως της μέρας κι εμφανίστηκε στην ανατολή η ροδοδάχτυλη αυγή, όλο το πλήθος του εχθρού παρατάχθηκε σε μια σειρά που έφτανε από τη μια μέχρι την άλλη άκρη της πόλης.

    Ακούστηκαν τότε τα τύμπανα, οι σάλ­πιγγες και τα υπόλοιπα πολεμικά όργανα με φω­νές και αλαλαγμούς, ενώ τα κανόνια άρχισαν να ρίχνουν όλα μαζί. Τότε όλοι οι Τούρκοι όρμησαν από ξηρά και από θάλασσα στα τείχη και άρχισαν τη συμπλοκή μαζί μας. Οι πιο θαρραλέοι έστησαν σκάλες, ανέβηκαν πάνω σ' αυτές και έριχναν αδιά­κοπα τα βέλη τους εναντίον των δικών μας. Η φρικτή και αμφίρροπη μάχη κράτησε δύο ώρες και φαινόταν ότι οι χριστιανοί θα έπαιρναν πάλι τη νίκη. Τα πλοία που μετέφεραν τις σκάλες και τις κινητές γέφυρες αποκρούστηκαν από τα παρα­θαλάσσια τείχη και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω άπρακτα. Οι πολεμικές μηχανές, που έρι­χναν πέτρες από τα τείχη της πόλης, σκότωσαν πολλούς αγαρηνούς. Αλλά και εκείνοι που ήταν στην ξηρά έπαθαν τα ίδια και χειρότερα. Ήταν πολύ παράδοξο θέαμα να βλέπει κανείς τον ήλιο και τον ουρανό σκεπασμένους από ένα σύννεφο σκόνης και καπνού. Οι δικοί μας έκαιγαν τις ε­χθρικές πολεμικές μηχανές με το «υγρό πυρ», γκρέμιζαν τις σκάλες με όσους βρίσκονταν πάνω τους και σκότωναν αυτούς που επιχειρούσαν να ανεβούν στα τείχη με μεγάλες πέτρες, ακόντια, πυροβόλα και τόξα. Όπου έβλεπαν συγκεντρωμέ­νους Τούρκους, τους χτυπούσαν με μεγάλα τηλε­βόλα, σκοτώνοντας και πληγώνοντας πολλούς. Οι εχθροί απηύδησαν τόσο πολύ από τη σθεναρή α­ντίσταση που συναντούσαν ώστε θέλησαν να κά­νουν λίγο πίσω για να ξεκουραστούν, αλλά οι τσαούσηδες και οι ραβδούχοι της τουρκικής Αυ­λής τους χτυπούσαν με σιδερένια ραβδιά και βούνευρα για να μην υποχωρήσουν. Ποιος μπο­ρεί να περιγράψει τις κραυγές και τα βογκητά των τραυματιών και στα δύο στρατόπεδα; Ο θόρυβος και οι φωνές τους έφταναν μέχρι τον ουρανό. Με­ρικοί από τους δικούς μας, που έβλεπαν τους ε­χθρούς να υποφέρουν, τους φώναζαν: «Τι κάνετε συνεχώς επιθέσεις, αφού δεν μπορείτε να μας νι­κήσετε;» Εκείνοι τότε, προσπαθώντας να δείξουν τη γενναιότητα τους, ανέβαιναν πάλι στις σκάλες. Οι πιο τολμηροί σκαρφάλωναν στους ώμους των άλλων και οι επόμενοι τους μιμούνταν, για να μπορέσουν να φτάσουν στην κορυφή του τείχους.
     Οι σκληρότερες μάχες έγιναν στις πύλες, όπου οι αντίπαλοι συγκρούονταν με τα σπαθιά στα χέρια και οι νεκροί ήταν αμέτρητοι. Όταν η παράταξη μας άρχισε να υποχωρεί, τότε πετάχτηκαν μπρο­στά ο Θεόφιλος Παλαιολόγος και ο Δημήτριος Καντακουζηνός, δύο γενναίοι άντρες που έτρε­ψαν τους αγαρηνούς σε φυγή, τους γκρέμισαν κά­τω από τα τείχη και τους σκόρπισαν. Συγχρόνως έτρεξαν σε βοήθεια κι άλλοι δικοί μας, ενώ ο αυ­τοκράτορας που βρέθηκε εκεί έφιππος τους ενε­θάρρυνε και τους παρακινούσε να πολεμάνε με σθένος, λέγοντας: «Συμπολεμιστές και αδέρφια μου, σας παρακαλώ στο όνομα του Θεού να κρα­τάτε τη θέση σας με γενναιότητα. Βλέπω ότι το πλήθος των εχθρών άρχισε να κουράζεται και να διασκορπίζεται. Δε μας χτυπούν πλέον με τάξη και σύστημα. Ελπίζω στο Θεό ότι η νίκη είναι δική μας. Να νιώθετε λοιπόν χαρά επειδή το στε­φάνι της νίκης θα είναι δικό μας τόσο στη γη όσο και στον ουρανό. Ο Θεός βρίσκεται στο πλευρό μας και προκαλεί δειλία στους άπιστους».

Τη στιγμή που μιλούσε ο αυτοκράτορας, ο Ιω­άννης Ιουστινιάνης πληγώθηκε από βέλος στο πά­νω μέρος του δεξιού του ποδιού. Αυτός ο τόσο έμπειρος πολεμιστής, στον πόλεμο, βλέποντας το αίμα να τρέχει από το σώμα του, έγινε κίτρινος από φόβο. Έχασε αμέσως το θάρρος του, σταμά­τησε να αγωνίζεται και έτρεξε να βρει γιατρό σιω­πηλός, χωρίς να σκέφτεται την ανδρεία και την καρτερικότητα που είχε δείξει μέχρι τότε. Δεν εί­πε όμως τίποτα στους συντρόφους του ούτε άφησε κανέναν αντικαταστάτη, για να μην προκληθεί σύγχυση που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Οι στρατιώτες του τον αναζήτησαν με το βλέμμα και, μαθαίνοντας ότι είχε φύγει, καταλήφθηκαν από ταραχή και φόβο. Ευτυχώς, ο αυτοκράτορας που βρέθηκε εκεί κατά τύχη, τους είδε ταραγμένους και φοβισμένους σαν τα κυνηγημένα πρόβατα και θέλησε να μάθει την αιτία. Όταν λοιπόν είδε το στρατηγό του Ιουστινιάνη να φεύγει, τον πλη­σίασε και του είπε: «Γιατί το έκανες αυτό, αδερφέ μου; Γύρνα πίσω στη θέση σου. Η πληγή είναι ασήμαντη και η παρουσία σου απαραίτητη. Η πό­λη στηρίζεται σε σένα για να σωθεί». Του είπε και άλλα πολλά, αλλά εκείνος δεν έδωσε απάντηση. Αντίθετα, έφυγε και πήγε στο Πέραν, όπου πέθα­νε ντροπιασμένος από λύπη για την περιφρόνηση των άλλων.

      Οι Τούρκοι όμως είδαν την ταραχή των δικών μας και πήραν θάρρος. Ο Σογάν πασάς κέντρισε με κατάλληλα λόγια τη φιλοτιμία των γενιτσάρων και των άλλων στρατιωτών, ενώ ένας γιγαντόσωμος γενίτσαρος (που λεγόταν Χασάν και καταγόταν από το Λουπάδι της Κυζίκου) έβα­λε με το αριστερό χέρι την ασπίδα πάνω από το κεφάλι του, τράβηξε με το δεξί το σπαθί, ανέβηκε στο σημείο του τείχους όπου είχαν αρχίσει να υ­ποχωρούν οι δικοί μας και ρίχτηκε πάνω τους. Τον Χασάν ακολούθησαν περίπου άλλοι 30 Τούρ­κοι που θέλησαν να φανούν εξίσου γενναίοι. Όσοι από τους δικούς μας είχαν απομείνει εκεί έριξαν τεράστιες πέτρες και βέλη εναντίον τους, γκρεμί­ζοντας τους 18 κάτω από τα τείχη, αλλά ο Χασάν κατάφερε να ανεβεί και να τρέψει σε φυγή τους χριστιανούς. Μετά την επιτυχία του, πολλοί άλλοι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία να τον ακολουθή­σουν και να σκαρφαλώσουν στα τείχη, αφού οι ελάχιστοι δικοί μας δεν κατάφεραν να τους εμπο­δίσουν. Πολέμησαν όμως με θάρρος και σκότωσαν πολλούς. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής ο Χα­σάν χτυπήθηκε από πέτρα και έπεσε κάτω. Μόλις τον είδαν οι δικοί μας πήραν θάρρος και τον λι­θοβολούσαν από όλες τις πλευρές. Εκείνος σηκώ­θηκε στα γόνατα και συνέχισε να πολεμά, αλλά το δεξί του χέρι δέχτηκε αμέτρητα τραύματα από βέλη και έπεσε παράλυτο. Στη σύγκρουση αυτή σκοτώθηκαν και πληγώθηκαν πολλοί Τούρκοι, οι οποίοι μεταφέρθηκαν πίσω στο στρατόπεδο. Το πλήθος όμως εκείνων που είχαν ανεβεί στα τείχη διασκόρπισε τους δικούς μας, που εγκατέλειψαν το εξωτερικό και έτρεξαν μέσα στην πόλη με τόση βία ώστε ο ένας πατούσε τον άλλο. Καθώς συνέ­βαιναν αυτά, ακούστηκαν φωνές από μέσα, από έξω και από το μέρος του λιμανιού: «Έπεσε το φρούριο. Στους πύργους στήθηκαν σημαίες και λάβαρα». Οι φωνές αυτές έτρεψαν σε φυγή τους δικούς μας, ενώ έδωσαν καινούριο θάρρος στους εχθρούς που άρχισαν να ανεβαίνουν στα τείχη άφοβα και με αλαλαγμούς χαράς.
 
     Όταν ο δυστυχισμένος αυτοκράτορας και δε­σπότης μου είδε αυτό το θέαμα, παρακαλούσε το Θεό με δάκρυα στα μάτια και παρακινούσε τους στρατιώτες να φανούν γενναίοι. Δυστυχώς, όμως, δεν υπήρχε πλέον καμιά ελπίδα βοήθειας ή συ­μπαράστασης. Τότε τσίγκλησε το άλογό του, έφτα­σε στο σημείο από όπου οι εχθροί έμπαιναν στην πόλη και ρίχτηκε πάνω τους όπως ο Σαμψών κατά των αλλοφύλων. Στην πρώτη του επίθεση τους γκρέμισε όλους κάτω από τα τείχη, πράγμα που φάνηκε σαν θαύμα σε όσους το είδαν. Μουγκρί­ζοντας σαν λιοντάρι και κρατώντας το σπαθί στο δεξί του χέρι, έσφαξε τόσους πολλούς Τούρκους ώστε το αίμα έτρεχε σαν ποτάμι από τα χέρια και τα πόδια του.

     Ο Φραγκίσκος Τολέντο, τον οποίο αναφέραμε παραπάνω, φάνηκε ανώτερος ακόμα και από τον Αχιλλέα. Πολεμώντας στα δεξιά του αυτοκράτορα, κομμάτιαζε τους εχθρούς με δόντια και με νύχια. Το ίδιο έκανε και ο Θεόφιλος Πα­λαιολόγος. Βλέποντας τον αυτοκράτορα να αγω­νίζεται για να σώσει την πόλη που κινδύνευε, φώ­ναξε κλαίγοντας: «Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζήσω». Ύστερα όρμησε κραυγάζοντας πάνω στους εχθρούς και σκότωσε ή έτρεψε σε φυγή όσους βρέ­θηκαν μπροστά του. Ο Ιωάννης Δαλμάτης, που βρέθηκε κι αυτός στο ίδιο μέρος, πολεμούσε με ηρωισμό σαν γενναίος στρατιώτης που ήταν. Ό­σοι βρέθηκαν στο πεδίο της μάχης θαύμασαν την τόλμη και την ανδρεία των εξαιρετικών εκείνων ανδρών. Οι επιθέσεις επαναλήφθηκαν δύο και τρεις φορές, μέχρι που κατάφεραν να τρέψουν τους απίστους σε φυγή, να σκοτώσουν πολλούς και να γκρεμίσουν άλλους κάτω από τα τείχη. Οι στρατιώτες μας πολέμησαν με μεγάλη γενναιότητα και στο τέλος έπεσαν νεκροί, αφού προηγουμένως είχαν προξενήσει τεράστιες απώλειες στους ε­χθρούς. Πολλοί άλλοι σκοτώθηκαν επίσης κοντά στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, όπου οι εχθροί είχαν στήσει τη μεγάλη ελέπολη και το φοβερό κανόνι, με τα οποία γκρέμισαν τα τείχη και κατάφεραν να πρωτομπούν στην πόλη. Τη στιγμή εκεί­νη εγώ δε βρισκόμουν κοντά στον αυτοκράτορα και δεσπότη μου, επειδή είχα πάει να επιθεωρήσω ένα άλλο σημείο της πόλης, σύμφωνα με τη διατα­γή του.

Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν τους χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη με τηλεβόλα, βέλη, ακόντια και πέτρες. Έτσι έγι­ναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, εκτός των πύργων του Βασιλείου, του Λέοντος και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν οι ναύ­τες από την Κρήτη που πολέμησαν από τις 6 μέχρι τις 8 το απόγευμα και σκότωσαν πολλούς Τούρ­κους. Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν κυριεύσει την πόλη, δεν ήθελαν να παραδοθούν αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να ζήσουν. Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το σουλτάνο για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους. Παρά τις υποσχέσεις του όμως, ο σουλτάνος με πολύ κόπο κατάφερε να τους πείσει να αφήσουν τους πύργους και να φύγουν. Δύο αδέρφια, οι Ιταλοί Παύλος και Τρωίλος, πολέμησαν με γεν­ναιότητα μαζί με αρκετούς άλλους στη θέση που είχαν αναλάβει. Κατά τη διάρκεια του αγώνα τους σκοτώθηκαν πολλοί κι από τις δυο πλευρές. Σε μια στιγμή ο Παύλος είδε τους εχθρούς μέσα στην πόλη και είπε στον αδερφό του: «Χάθηκαν τα πά­ντα. Κρύψου ήλιε και θρήνησε γη. Η Πόλη έπεσε. Ανώφελο πια να πολεμάμε. Ας κοιτάξουμε τουλά­χιστον να σωθούμε εμείς οι ίδιοι».

      Έτσι οι Τούρκοι έγιναν κύριοι της Κωνσταντι­νούπολης την Τρίτη 29 Μαΐου 1453, στις 
δυόμισι το μεσημέρι. Άρπαζαν και αιχμαλώτιζαν όσους έβρισκαν μπροστά τους, έσφαζαν όσους επιχει­ρούσαν να αντισταθούν και σε ορισμένα μέρη δε διακρινόταν η γη από τα πολλά πτώματα που ήταν πεσμένα κάτω. Το θέαμα ήταν φρικτό. Παντού ακούγονταν θρήνοι και παντού γίνονταν αρπαγές γυναικών όλων των ηλικιών. Αρχόντισσες, νέες κοπέλες και καλόγριες σέρνονταν από τα μαλλιά έξω από τις εκκλησίες όπου είχαν καταφύγει, ενώ έκλαιγαν και οδύρονταν. Ποιος μπορούσε να πε­ριγράψει τα κλάματα και τις φωνές των παιδιών ή τη βεβήλωση των ιερών εκκλησιών; Το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού χυνόταν στη γη. Οι Τούρκοι άρπαζαν τα ιερά σκεύη, τα έσπαζαν ή τα κρατού­σαν για λογαριασμό τους. Το ίδιο έκαναν και με τα ιερά αναθήματα. Ποδοπατούσαν τις άγιες εικό­νες, τους αφαιρούσαν το χρυσάφι, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, και έφτιαχναν με αυτές κρεβάτια και τραπέζια. Άλλοι στόλιζαν τα άλογα τους με τα χρυσοΰφαντα μεταξωτά άμφια των ιε­ρέων και άλλοι τα έκαναν τραπεζομάντιλα. Άρπαζαν τα πολύτιμα μαργαριτάρια από τα άγια κει­μήλια, καταπατούσαν τα ιερά λείψανα των αγίων και, σαν πραγματικοί πρόδρομοι του διαβόλου, έκαναν αμέτρητα ανοσιουργήματα, που μόνο το θρήνο μπορούν να προκαλέσουν. Χριστέ, βασιλιά μου, οι αποφάσεις Σου ξεπερνάνε το μυαλό του ανθρώπου!
 
Μέσα στην απέραντη εκκλησία της Α­γίας Σοφίας, τον επίγειο ουρανό, το θρόνο της δόξας του Θεού, το άρμα των Χερουβείμ, το θείο δημιούργημα, το αξιοθαύμαστο κατασκεύασμα, το στολίδι της γης, τον ωραιότερο από όλους τους ναούς, έβλεπε κανείς τους Τούρκους να τρώνε και να πίνουν στο Ιερό Βήμα και στην Αγία Τρά­πεζα ή να ασελγούν πάνω σε γυναίκες, νέες κοπέ­λες και μικρά παιδιά. Ποιος μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος και να μη θρηνήσει για την άγια εκ­κλησία μας; Όλοι πονούσαν από το κακό που έβλε­παν. Στα σπίτια θρήνοι και κλάματα, στους δρό­μους οδυρμοί, στις εκκλησίες αντρικές κραυγές πόνου, γυναικεία μοιρολόγια, βαρβαρότητες, φό­νοι και βιασμοί. Οι ευγενείς ατιμάζονταν και οι πλούσιοι έχαναν τις περιουσίες τους. Σε όλες τις πλατείες και τις γωνιές της πόλης γίνονταν αμέ­τρητα κακουργήματα. Κανένα μέρος ή καταφύγιο δε γλίτωσε από την έρευνα και τη βεβήλωση. Οι άπιστοι έσκαψαν κήπους και γκρέμισαν σπίτια για να βρουν χρήματα ή κρυμμένους θησαυρούς. Όσα βρήκαν, τα πήραν για να χορτάσουν την απληστία τους. Χριστέ, βασιλιά μου, γλίτωσε από τη θλίψη και τον πόνο όλες τις πόλεις και τις χώρες όπου κατοικούν χριστιανοί.

     Την τρίτη μέρα μετά την άλωση ο σουλτάνος έδωσε εντολή να γίνουν γιορτές και πανηγύρια για τη μεγάλη νίκη, και διέταξε να βγουν έξω ελεύθερα και άφοβα όσοι ήταν κρυμμένοι σε διά­φορα μέρη της Πόλης, μικροί και μεγάλοι. Διέταξε επίσης να γυρίσουν στα σπίτια τους όσοι είχαν φύγει εξαιτίας του πολέμου και να ζήσουν εκεί όπως πριν, σύμφωνα με το δίκαιο και τη θρησκεία τους. Ακόμα, έδωσε διαταγή να εκλέξουν πα­τριάρχη σύμφωνα με τα έθιμα τους. αφού ο προη­γούμενος πατριάρχης είχε πεθάνει. Οι αρχιερείς και οι ελάχιστοι άλλοι κληρικοί και λαϊκοί που έτυχε να βρίσκονται στην πόλη διάλεξαν για το αξίωμα αυτό το Γεώργιο Σχολάριο, που ήταν έ­νας πολύ καλλιεργημένος πολίτης, τον οποίο χει­ροτόνησαν πατριάρχη και τον ονόμασαν Γεννά­διο.
Οι χριστιανοί αυτοκράτορες συνήθιζαν να χα­ρίζουν στο νέο πατριάρχη μια χρυσή ράβδο στο­λισμένη με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια, καθώς και ένα άλογο με πολυτελή βασιλική σέλα και κάλυμμα από άσπρο και χρυσό ύφασμα. Ο πατριάρχης έβγαινε από τα ανάκτορα μαζί με όλα τα μέλη της συγκλήτου και πήγαινε στο πα­τριαρχείο κάτω από τις επευφημίες του πλήθους.

Η χειροτονία του γινόταν από τους αρχιερείς, ό­πως όριζε η Εκκλησία και ο νόμος. Ο μελλοντικός πατριάρχης έπαιρνε τη ράβδο από τα χέρια του αυτοκράτορα με τον τρόπο που αναφέρουμε στη συνέχεια.
     Ο αυτοκράτορας καθόταν στο θρόνο, οι συγκλητικοί στέκονταν γύρω του ασκεπείς και ο μέγας πρωτοπαπάς του παλατιού άρχιζε την τε­λετή με το «Ευλογητός ο Θεός». Ύστερα έλεγε μια σύντομη ευχή και ο μεγάλος δομέστικος έψελνε το «Όπου γαρ βασιλέως παρουσία». Ο λαμπαδάριος και η χορωδία συνέχιζαν με το «Νυν και αεί» και το «Ο βασιλεύς των ουρανών». Όταν τελείωνε και αυτό το τροπάριο, ο αυτοκράτορας σηκωνόταν κρατώντας τη ράβδο στο δεξί του χέρι. Ο υποψή­φιος πατριάρχης πλησίαζε με το μητροπολίτη Καισαρείας στα δεξιά του και το μητροπολίτη Ηράκλειας στα αριστερά, έκανε τρεις μετάνοιες μπροστά σε όλους και μετά πλησίαζε τον αυτοκρά­τορα για να προσκυνήσει, όπως ήταν η συνήθεια. Ο αυτοκράτορας ύψωνε λίγο τη ράβδο και έλεγε: «Η Αγία Τριάς, η την εμήν βασιλείαν δωρησαμένη, προχειρίζεταί σε εις πατριάρχην Νέας Ρώ­μης». Ο νέος πατριάρχης έπαιρνε την εκκλησια­στική εξουσία από τον αυτοκράτορα, τον οποίο ευχαριστούσε, και οι δύο χορωδίες έψελναν τρεις φορές το «Εις πολλά έτη, δέσποτα». Με τον τρόπο αυτό τελείωνε η τελετή. Ύστερα, κρατώντας κηροπήγια με λαμπάδες, ο πατριάρχης κατέβαινε από το διβάμβουλο στο προαύλιο του παλατιού και ανέβαινε στο άλογο το οποίο περίμενε στολισμέ­νο.

Θέλοντας λοιπόν και ο αχρείος σουλτάνος να κάνει, σαν βασιλιάς της Κωνσταντινούπολης, ό,τι έκαναν οι χριστιανοί αυτοκράτορες, προσκά­λεσε τον πατριάρχη να καθίσει, να φάει και να συζητήσει μαζί του. Μόλις εκείνος έφτασε στο παλάτι του, τον δέχτηκε με μεγάλη τιμή, συζήτησε μαζί του πολλή ώρα και του έδωσε αμέτρητες υ­ποσχέσεις. Όταν ήρθε η ώρα να φύγει, ο σουλτά­νος έβγαλε μια πολύτιμη ποιμαντορική ράβδο και τον παρακάλεσε να τη δεχτεί σαν δώρο. Ύστερα, θέλοντας και μη, ο πατριάρχης κατέβηκε μαζί του στην αυλή, όπου τον ανέβασε σε ένα άλογο που περίμενε έτοιμο και έδωσε εντολή στους άρχοντες της Αυλής του να τον συνοδέψουν με όλες τις τιμές. Πραγματικά οι αυλικοί, άλλοι μπροστά και άλλοι πίσω από τον πατριάρχη, τον συνόδε­ψαν μέχρι το σεπτό Αποστολείο, το οποίο είχε παραχωρήσει ο σουλτάνος για πατριαρχείο. Ο ά­θλιος όμως κράτησε τον περίλαμπρο ναό της Α­γίας Σοφίας, το υπέροχο κειμήλιο, τον επίγειο ου­ρανό και θαύμα της ανθρωπότητας, για να τον χρησιμοποιήσει σαν τόπο του δικού του προσκυνήματος. Όπως είπαμε προηγουμένως, ο θαυματουργός ναός των Βλαχερνών είχε πυρποληθεί. Ο πατριάρχης όμως έμεινε λίγο καιρό στο Αποστολείο επειδή σ' εκείνα τα μέρη είχαν απο­μείνει ελάχιστοι χριστιανοί και επιπλέον φοβόταν μήπως του συμβεί κανένα κακό μέσα στην ερημιά, αφού μια μέρα κάποιος αγαρηνός βρέθηκε σκοτω­μένος στο προαύλιο της εκκλησίας. Γι' αυτούς τους λόγους ζήτησε το μοναστήρι της Παμμακάρι­στου, το οποίο του δόθηκε για πατριαρχείο, δεδο­μένου ότι εκεί ζούσαν αρκετοί χριστιανοί. Έδωσε λοιπόν εντολή να μεταφερθούν οι μοναχές στο μοναστήρι του Αγίου Προφήτη και Προδρόμου Ιωάννη που βρισκόταν στα ανάκτορα του Τρού­λου, όπου είχε γίνει η Πενθέκτη Οικουμενική Σύ­νοδος στα χρόνια της βασιλείας του Ιουστινιανού Β' του Ρινοτμήτου. Εκείνη την εποχή ο Τρούλος ήταν ένα λαμπρό παλάτι στο βόρειο μέρος της Παμμακαρίστου.

Ο ασεβέστατος και εξολοθρευτής των χριστια­νών σουλτάνος, πονηρός και πανούργος σαν αλε­πού, δεν τα έκανε όλα αυτά από ευλάβεια ή από καλοσύνη, αλλά για να ακούσουν οι χριστιανοί τις υποσχέσεις του και να έρθουν να κατοικήσουν στην Κωνσταντινούπολη η οποία είχε ερημωθεί από το μακρόχρονο πόλεμο και προπάντων μετά την κατάληψη της από τους Τούρκους. Πραγματι­κά, μερικοί χριστιανοί ξαναγύρισαν στην πόλη, ενώ μετά από λίγο έφερε και αρκετούς αποίκους (που ονομάζονται σεργούνηδες στα τουρκικά) από τον Καφά της Τραπεζούντας, τη Σινώπη και το Ασπρόκαστρο. Έδωσε επίσης στον πατριάρχη ο­ρισμένα γραπτά διατάγματα με τη σουλτανική σφραγίδα και την υπογραφή του, ούτως ώστε κανένας να μην τον ενοχλεί ή να του φέρνει αντιρρή­σεις. Με τα διατάγματα αυτά ο πατριάρχης θα έμενε για πάντα ανενόχλητος, αφορολόγητος και ασφαλισμένος από κάθε κίνδυνο, τόσο ο ίδιος όσο και οι διάδοχοί του, καθώς και οι υπόλοιποι ιερείς που βρίσκονταν κάτω από την εξουσία του.


Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΝΕΑ ΣΥΝΝΟΡΑ» - Α.Α.ΛΙΒΑΝΗ
ΑΘΗΝΑ 1993

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ:
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
[21/5/2010]

ΝΙΚΟΛΟ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟ. Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ. Το Χρονικό της Πολιορκίας και της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους αυτόπτες μάρτυρες.

Ο Βενετός ευπατρίδης Νικολό Μπάρμπαρο (Nicolo Barbaro) έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, ως ναυτικός ιατρός σε μια βενετική γαλέρα, λίγο πριν αρχίσει η πολιορκία της από τους Οθωμανούς. Στο Ημερολόγιό του καταγράφει καθημερινά και με μεγάλη χρονολογική ακρίβεια σχεδόν όλες τις εξελίξεις.
 

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ


     Στις 27 Μαΐου, πάλι αυτοί οι λυσσασμένοι ειδω­λολάτρες άναψαν όλη τη νύχτα τόσο μεγάλες φω­τιές όσο και την προηγούμενη και τις κράτησαν αναμμένες μέχρι τα μεσάνυχτα. Οι τρομερές φω­νές και οι άγριες ιαχές τους ακούγονταν μέχρι την πλευρά της Ανατολίας, που βρίσκεται δώδεκα μί­λια μακριά από το στρατόπεδο. Και όλος αυτός ο χαλασμός, για να τρομοκρατήσουν εμάς τους χρι­στιανούς. Αυτή η αλλοφροσύνη κράτησε μέχρι το πρωί. Αλλά όλη τη μέρα δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να σφυροκοπούν με τα κανόνια τους τα ά­μοιρα τείχη, ενώ σήμερα γκρέμισαν αρκετά κομμά­τια και μας έβαλαν σε πολλή δουλειά. Στη θάλασ­σα δεν είχαμε κανένα επεισόδιο. Τίποτε άλλο δε συνέβη αυτή τη μέρα, ούτε και τη νύχτα.

Στις 28 Μαΐου, ο Τούρκος αμηράς έβγαλε δια­ταγή με σάλπισμα σ' όλο το στρατόπεδό του, ότι όλοι οι πασάδες και όλοι οι άλλοι αξιωματούχοι των στρατευμάτων του έπρεπε να κατέβουν και να μείνουν όλη μέρα σης θέσεις τους, επειδή την επαύριο ο Τούρκος αυθέντης ήθελε να εξαπολύσει γενική επίθεση σ' αυτήν την αξιοθρήνητη πόλη, αλλιώς θα τιμωρούνταν με την ποινή του αποκε­φαλισμού. Μόλις δόθηκε η διαταγή σ' όλο το στρατόπεδο, έτρεξαν όλοι και με μεγάλη μάλιστα σπουδή να καταλάβουν τις θέσεις τους. Αλλά, όλη τη μέρα, από την ώρα που ξημέρωσε μέχρι που έπεσε η νύχτα, οι Τούρκοι άλλο δεν έκαναν παρά να φέρνουν πανύψηλες κλίμακες κοντά στα τείχη για να αναρριχηθούν σ' αυτές την επομένη, που θα ήταν η κρίσιμη μέρα της μάχης. Αυτές οι σκάλες ήταν περίπου δύο χιλιάδες.

     Έπειτα έφεραν μεγά­λες ποσότητες πλεγμάτων από φρύγανα και λυγα­ριές για να καλύψουν αυτούς που θα σκαρφάλωναν με τις σκάλες απάνω στα τείχη. Όταν το έκα­ναν κι αυτό οι Τούρκοι, άρχισαν να ηχούν σάλπιγ­γες σ' όλο το στρατόπεδο και ταμπούρλα και τύ­μπανα για να εμψυχώσουν τους στρατιώτες τους, κραυγάζοντας: «Γιοι του Μωάμεθ, ας ξεχειλίσει η καρδιά σας από χαρά γιατί αύριο θα έχουμε στα χέρια μας τόσους χριστιανούς, τους οποίους θα τους πουλήσουμε για δούλους ένα δουκάτο τους δύο και θα αποκτήσουμε τόσα πλούτη που όλοι θα γεμίσουμε χρυσάφι. Από τα γένια των Γραικών θα κάνουμε λουριά για να δένουμε τα σκυλιά μας, και οι γυναίκες τους και οι θυγατέρες τους θα γίνουν σκλάβες μας. Ναι, γιοι του Μωάμεθ, ας ξεχειλίσει από χαρά η καρδιά σας κι ετοιμαστείτε με χαρά να πεθάνετε για την αγάπη του Μωάμεθ μας».

Μ' αυτόν τον τρόπο οι ειδωλολάτρες εμψύχωναν τα στρατεύματά τους. Όταν έγινε κι αυτό, έβαλαν φωνή σ' όλο το στρατόπεδο ότι κάθε Τούρκος επί ποινή αποκεφαλισμού έπρεπε να σταθεί στη θέση του και να υπάγει πράξει ό,τι θα τον διέτασσαν οι αρχηγοί του. Το βράδυ, όλοι οι Τούρκοι σε στρατιωτική παράταξη κατέβηκαν στις θέσεις τους με όλα τους τα όπλα και πολύ μεγάλα φορ­τία από σαΐτες. Όταν νύχτωσε, όλοι έστεκαν στις θέσεις τους χαρούμενοι με την απόφαση να δώσουν τη μάχη και όλοι παρακαλούσαν τον Μωά­μεθ τους να τους δώσει νίκη και βοήθεια.

Αυτή όμως την ημέρα οι Τούρκοι τόσο πολύ βομβάρδι­σαν τα αξιολύπητα τείχη, που ήταν κάτι από άλλο κόσμο, κι αυτό το έκαναν επειδή ήταν η μέρα που έβαζαν τέλος στους κανονιοβολισμούς. Σήμερα, εμείς οι χριστιανοί φτιάξαμε εφτά σκεπαστά άρ­ματα με πορτόνια, για να τα στήσουμε πίσω από τις επάλξεις από την πλευρά της στεριάς. Όταν κατασκευάσαμε αυτά τα άρματα, τα κατεβάσαμε στην πλατεία και ο άρχοντας Βάιλος έδωσε διατα­γή στους Γραικούς να τα μεταφέρουν γρήγορα στα τείχη. Οι Έλληνες όμως δεν ήθελαν να τα μεταφέ­ρουν, αν δεν πληρώνονταν πρώτα, κι έτσι στήθηκε μια διαμάχη που κράτησε σχεδόν όλο το βράδυ, επειδή εμείς οι Ενετοί έπρεπε να πληρώσουμε αγώΐ σε όποιους τα μετέφεραν, αλλά οι Έλληνες δεν ήθελαν να πληρώσουν τίποτα.

 Όταν πια τ' άρματα έφτασαν στα τείχη, είχε ήδη νυχτώσει και δε βλέ­παμε να τα τοποθετήσουμε καλά στις επάλξεις. Κι όλα αυτά, εξαιτίας της φιλαργυρίας των Ελλήνων. Επίσης, σήμερα, την ώρα της μεσημβρίας, ο άρχο­ντας Βάιλος έδωσε διαταγή σε όλους τους Βενε­τσιάνους να πάνε να σταθούν στα χερσαία τείχη, πρώτα για την αγάπη του Κυρίου κι έπειτα για το καλό της Πόλης και για την τιμή όλης της χριστια­νοσύνης, κι όλοι ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους και να μείνουν στις θέσεις τους. Υπα­κούοντας λοιπόν όλοι φιλότιμα στον άρχοντα Βάιλο, αρματωθήκαμε όσο πιο καλά μπορούσαμε και ταυτόχρονα εξοπλίσαμε το στόλο και κυρίως τις ολκάδες και τις γαλέρες που βρίσκονταν στην ά­λυσο του λιμανιού.

Σήμερα, ο Τούρκος αυθέντης έφτασε έφιππος με δέκα χιλιάδες άλογα στο στόλο του, που είναι στις Κολόνες, για να δει αν ο στό­λος του ήταν έτοιμος για μάχη και να δώσει δια­ταγές για την αυριανή επίθεση. Πολλή ώρα ο Τούρκος αμηράς έδινε διαταγές στο ναύαρχό του, λέγοντάς του με ποιο τρόπο δηλαδή έπρεπε να επιτεθεί στο στόλο μας. Όταν τέλειωσε, ο αυ­θέντης έστησε γλέντι με το ναύαρχό του και άλ­λους αξιωματούχους κι όλοι μαζί μέθυσαν, σύμ­φωνα με το έθιμο τους. Έπειτα ο αυθέντης γύρισε στο στρατόπεδο και συνέχισε εκεί το γλέντι. Όλη αυτήν την ημέρα στην Πόλη χτυπούσαν οι καμπά­νες, για να κατέβουν όλοι στις θέσεις τους. Γυναί­κες και παιδιά μετέφεραν λίθους στα τείχη για να εξοπλίσουν τις επάλξεις κι εκείνοι που ήταν επά­νω να τις πετούν στους Τούρκους. Όλοι στην Πό­λη θρηνούσαν από το μεγάλο φόβο τους.

 Όταν έφτασε η πρώτη ώρα της νύχτας, οι Τούρκοι άνα­ψαν πάλι σ' όλο το στρατόπεδο τους τρομερές φωτιές, πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που είχαν ανάψει τις δυο προηγούμενες νύχτες. Κι ήταν τό­σο δυνατά τα ουρλιαχτά τους, που εμείς οι χρι­στιανοί δεν μπορούσαμε να τα υποφέρουμε, ενώ συγχρόνως εξαπέλυαν πολλούς λίθους με τις βομ­βάρδες τους και μολύβδινες σφαίρες με τα τούφεκα. Σχεδόν νομίζαμε ότι βρισκόμασταν στην ίδια την Κόλαση. Αυτή η αλλοφροσύνη κράτησε μέχρι τα μεσάνυχτα κι έπειτα οι φωτιές σβήστηκαν, αλ­λά αυτοί οι ειδωλολάτρες ολημερίς κι ολονυχτίς δεν έκαναν άλλο παρά να παρακαλούν τον Μωάμεθ να τους δώσει νίκη να κυριεύσουν την Κων­σταντινούπολη. Εμείς οι χριστιανοί μέρα και νύ­χτα ικετεύαμε το Θεό μαζί με τη μητέρα Του Πα­ναγία Μαρία και όλους τους αγίους και τις αγίες που βρίσκονται στον ουρανό. Με μεγάλους θρή­νους τους παρακαλούσαμε ευλαβικά να μας δώ­σουν τη νίκη για να γλιτώσουμε από τη μανία αυτού του λυσσαλέου ειδωλολάτρη. Έχοντας πα­ρακαλέσει η μια πλευρά και η άλλη το Θεό της να δώσει νίκη -εκείνοι το δικό τους κι εμείς τον εδικό μας- ο Κύριος και Θεός ημών όρισε στον ουρανό μαζί με τη μητέρα Του ποιοι θα έβγαιναν νικητές από αυτήν τη σκληρή μάχη, της οποίας αύριο θα δούμε την κατάληξη.

Η 29η Μαΐου είναι η τελευταία μέρα της πο­λιορκίας, κατά την οποία ο Κύριος και Θεός η­μών έδωσε την καταδικαστική απόφαση εναντίον των Γραικών, και με θέλημά του σήμερα η Πόλη έπεσε στα χέρια του Μωάμεθ, διάδοχου του Τούρ­κου Μουράτ, όπως θα πληροφορηθείτε στη συνέ­χεια. Κι ακόμα, ο αιώνιος Θεός ήθελε να δοθεί αυτή η σκληρή απόφαση για να επαληθευθούν όλες οι παλιές προφητείες και κυρίως η πρώτη, εκείνη που έκανε ο Αγιος Κωνσταντίνος, που στέ­κει στο άλογό του πάνω σε μια στήλη κοντά στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας και προφητεύει με το χέρι και λέει: Από εδώ θα έρθει εκείνος που θα με αφανίσει, δείχνοντας την Ανατολία, δηλαδή την Τουρκία. Η άλλη προφητεία λέει πως όταν σ' αυ­τήν την αυτοκρατορία βρεθεί ένας αυτοκράτορας που θα έχει το όνομα Κωνσταντίνος γιος της Ελέ­νης, η Κωνσταντινούπολη θα χαθεί. Και η άλλη λέει πως όταν η σελήνη δώσει σημείο στον ουρανό, μέσα σε λίγες μέρες οι Τούρκοι θα πάρουν την Κωνσταντινούπολη.

Και οι τρεις αυτές λοιπόν προφητείες έχουν εκπληρωθεί, δηλαδή οι Τούρκοι πέρασαν στην Ελλάδα, βρέθηκε ο αυτοκράτορας που ακούει στο όνομα Κωνσταντίνος και είναι γιος της Ελένης και το φεγγάρι έδωσε σημάδι στον ου­ρανό. Όλες λοιπόν οι προφητείες επαληθεύτηκαν και ο Θεός αποφάσισε να δώσει τη μοιραία απόφα­ση κατά των χριστιανών και της αυτοκρατορίας του Κωνσταντίνου, όπως θα δείτε στη συνέχεια. Σήμε­ρα, την 29η Μαΐου του έτους 1453, την τρίτη ώρα πριν την ημέρα, ο Μωάμεθ, γιος και διάδοχος του Τούρκου Μουράτ, έρχεται αυτοπροσώπως στα τεί­χη για να κάνει τη γενική επίθεση, με την οποία καθαίρεσε την Πόλη.

Ο Τούρκος αυθέντης είχε ορ­γανώσει τους άντρες του σε τρία ασκέρια , και κάθε ασκέρι διέθετε πενήντα χιλιάδες άντρες. Το ένα ασκέρι απαρτιζόταν από χριστιανούς, εκείνοι που εκρατούντο με τη βία στο στρατόπεδο. Το δεύ­τερο ασκέρι αποτελείτο από ανθρώπους των κατώ­τερων στρωμάτων, απολίτιστους αγρότες και όλα τα κατακάθια , και το τρίτο ασκέρι ήταν όλοι γενί­τσαροι που φορούσαν τα λευκό φέσια. Οι γενίτσα­ροι ήταν όλοι στρατιώτες του αυθέντη, που τους πλήρωνε μέρα με την ημέρα, όλοι δε άντρες διαλεγ­μένοι και ανδρείοι στη μάχη. Πίσω από αυτούς ή­ταν όλοι οι αξιωματούχοι και πίσω από τους αξιω­ματούχους ήταν ο Τούρκος αυθέντης.

Το πρώτο ασκέρι, οι χριστιανοί, ήταν εκείνοι που μετέφεραν τις σκάλες, κι αυτές τις σκάλες ήθελαν να σηκώσουν και να τις στήσουν πάνω στα τείχη. Οι δικοί μας όμως τις γκρέμιζαν αμέσως μαζί με όλους αυτούς που προσπαθούσαν να αναρριχηθούν στα τείχη κι εκείνοι αμέσως τσακίζονταν. Kι ακόμα, οι δικοί μας που βρίσκονταν ψηλά στις επάλξεις έριχναν κατά πάνω τους μεγάλες πέτρες, και λίγοι κατόρθωναν να σώσουν τη ζωή τους. Όλοι όσοι έφταναν κάτω από τα τείχη, εφονεύοντο. Όταν αυτοί που ανέβαι­ναν πάνω στις σκάλες έβλεπαν στη γη τόσους νε­κρούς, ήθελαν να γυρίσουν πίσω στο στρατόπεδο για να μη σκοτωθούν κι εκείνοι από τις πέτρες. Αλ­λά καθώς οι άλλοι Τούρκοι που ήταν από πίσω τους έβλεπαν να τρέπονται σε φυγή, αμέσως με τους ακίνάκες τους έκοβαν κομμάτια κι έτσι ήταν αναγκασμένοι να γυρίσουν στα τείχη, αφού έτσι ή αλλιώς θα πέθαιναν.

Kι όταν απ' αυτό το πρώτο ασκέρι οι περισσότεροι σκοτώθηκαν και τσακίστη­καν, άρχισε με μεγάλη ορμή να έρχεται το δεύτερο ασκέρι. Αλλά το πρώτο είχε σταλεί για δύο λόγους: ο πρώτος ήταν επειδή οι Τούρκοι προτιμούσαν να πεθάνουν πρώτοι αυτοί που ήταν χριστιανοί παρά οι ίδιοι, και ο άλλος λόγος που τους είχαν στείλει εκεί ήταν για να καταπονήσουν εμάς που ήμασταν στην Πόλη. Όταν, όπως σας είπα, εφονεύθηκαν και τσακίστηκαν οι στρατιώτες της πρώτης γραμμής, ρίχνονται οι δεύτεροι σαν μανιασμένα λιοντάρια προς τα τείχη, από την πλευρά του Αγίου Ρωμα­νού.

 Εμείς, μόλις είδαμε το φοβερό εκείνο θέαμα, αρχίσαμε αμέσως να χτυπούμε δυνατά τις καμπά­νες σ' όλη την Πόλη και σ' όλες τις θέσεις των τει­χών. Κι όλοι ζητούσαμε να μας δώσει ο αιώνιος Κύριος μας έλεος και βοήθεια εναντίον του Τούρ­κου σκύλου. Όλοι οι άντρες έτρεξαν στις θέσεις τους και πολεμούσαν τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι είχαν αρχίσει πάλι να εμφανίζονται έξω από τα σταυρώματα. Σ' αυτήν τη δεύτερη στρατιωτική γραμμή βρίσκονταν όλοι οι εμπειροπόλεμοι άντρες, οι οποίοι, όπως σας είπα, ήρθαν στα τείχη και καταπόνησαν πολύ εκείνους που υπερασπίζο­νταν την Πόλη, με τη σφοδρότητα τους. Κι αυτό το δεύτερο ασκέρι δοκίμασε με κάθε προσπάθεια να σκαρφαλώσει με τις σκάλες στα τείχη, αλλά εκείνοι που ήταν πάνω στα τείχη κρατερά κατέστρεφαν τις κλίμακες γκρεμίζοντάς τες στη γη και πολλοί Τούρ­κοι εύρισκαν το θάνατο.

Ταυτόχρονα οι βομβάρδες και οι βαλλίστρες μας έβαλλαν εναντίον τους και σκότωναν τόσους Τούρκους, που ήταν ένα θέαμα απίστευτο. Μόλις έφτασε το δεύτερο ασκέρι κι έκα­νε τη δική του προσπάθεια να εισέλθει στην Πόλη, χωρίς επιτυχία, μπαίνει το τρίτο, που ήταν οι γενί­τσαροι, οι μισθοφόροι του αυθέντη. Μαζί τους ήταν οι αξιωματούχοι και οι άλλοι μεγάλοι αρχηγοί, ό­λοι άντρες γενναίοι, και πίσω απ' όλους αυτούς ο Τούρκος αμηράς.

Το τρίτο ασκέρι ξεχύθηκε στα τείχη της δύσμοιρης πόλης όχι σαν Τούρκοι, αλλά σαν λέοντες, με τόσο αλλόφρονες αλαλαγμούς και τυμπανοκρουσίες, που νόμιζε κανείς ότι βρισκόταν στον άλλο κόσμο. Οι φωνές τους ακούγονταν μέχρι την Ανατολία, που είναι δώδεκα μίλια μακριά από το στρατόπεδο. Οι πιο γενναίοι λοιπόν άντρες του Τούρκου βρίσκουν τους δικούς μας πάνω στα τείχη πολύ καταπονημένους, από τη μάχη με το πρώτο και το δεύτερο ασκέρι. Αλλά, αυτοί οι ειδωλολά­τρες ήταν θαρραλέοι και ξεκούραστοι στη μάχη, και οι δυνατές ιαχές των Τούρκων σ' όλο το στρα­τόπεδο τρομοκρατούσαν το λαό της Πόλης, ενώ οι τυμπανοκρουσίες τους μας έπαιρναν την ψυχή.

Οι άμοιροι κάτοικοι της Πόλης, βλέποντας πως ήταν πλέον χαμένοι, άρχισαν να χτυπούν δυνατά τις κα­μπάνες και τα σήμαντρα σ' όλη την Πόλη και σ' όλες τις θέσεις των τειχών κι όλοι φώναζαν δυνατά: «Έλεος, έλεος. Κύριε από τους Ουρανούς, στείλε βοήθεια σ' αυτήν την αυτοκρατορία του Κωνστα­ντίνου, για να μην την κυβερνήσουν οι ειδωλολάτρες». Σ' όλη την Πόλη οι γυναίκες αλλά και οι άντρες γονατιστοί θρηνούσαν πικρά και ικέτευαν ευλαβικά τον Παντοδύναμο Θεό και τη μητέρα Του Παναγία Μαρία, και όλους τους αγίους και τις αγίες της Ουράνιας Αυλής να νικήσουμε τους ειδωλολάτρες Τούρκους, λυσσασμένους εχθρούς της χριστιανικής πίστης.

 Κι ενώ εκείνοι παρακα­λούσαν το Θεό, οι Τούρκοι συνέχιζαν να πολεμούν άγρια από την πλευρά της ξηράς, γύρω από τον Άγιο Ρωμανό, όπου βρισκόταν και η σκηνή του γα­ληνότατου αυτοκράτορα με όλους τους ευγενείς και τους καλύτερους ιππότες του κι όλους τους αξιωμα­τούχους του που του συμπαραστέκονταν πολεμώ­ντας γενναία. Αποφασισμένοι να μπουν στην Πόλη οι Τούρκοι, όπως είπα, πολεμούσαν έξω από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, από την πλευρά της ξη­ράς δηλαδή, κι έριχναν οι ειδωλολάτρες πολλούς λίθους με τα κανόνια τους, αμέτρητες τουφεκιές και μυριάδες σαΐτες. Οι ιαχές τους ήταν τόσο τρο­μαχτικές που νόμιζε κανείς ότι θα σκίζονταν οι ου­ρανοί. Μ' εκείνη τη μεγάλη βομβάρδα, που η πέτρα της ζύγιζε χίλιες διακόσιες λίβρες, και με τόξα σε όλο το μήκος των τειχών που ήταν έξι μίλια, χτυ­πούσαν μέσα από τα σταυρώματα, και θα μπορού­σαν να φορτωθούν τουλάχιστον ογδόντα καμήλες με τις σαΐτες που έριχναν μέσα, ενώ από εκείνες που έπεφταν μέσα στην τάφρο τουλάχιστον άλλες είκο­σι. 

Αυτή η τόσο σκληρή μάχη κράτησε μέχρι την αυγή της μέρας.
Οι δικοί μας έκαναν θαύματα για την άμυνα, και όταν λέμε δικοί μας εννοούμε εμάς τους Ενε­τούς. Στο σημείο που ήταν ο τούρκικος πύργος, εκεί οι Τούρκοι πολεμούσαν άγρια. Η άμυνά μας όμως δεν είχε κανένα νόημα, γιατί ο αιώνιος Θεός είχε ήδη πάρει την απόφαση του ότι αυτή η πόλη θα έπεφτε στα χέρια των Τούρκων κι επειδή ήταν θέλημά Του, τίποτα πια δεν μπορούσαμε να κά­νουμε. Όλοι εμείς οι χριστιανοί που εκείνες τις στιγμές βρισκόμασταν σ' αυτήν την περιθρηνούμενη πόλη, παρακαλούσαμε τον ελεήμονα Ιησού Χριστό μας και τη μητέρα Του Παρθένο Μαρία να ευσπλαγχνιστούν τις ψυχές μας, γιατί σήμερα, σ' αυτήν τη σκληρή μάχη, θα πεθαίναμε.

Και για να μάθετε, μία ώρα πριν ξημερώσει ο Τούρκος αυθέντης έδωσε διαταγή να πυροδοτήσουν τη με­γάλη βομβάρδα του, κι αυτός ο λίθος πέφτει μέσα από τα οχυρώματα που είχαμε κατασκευάσει τα οποία ρήμαξε. Από το μεγάλο καπνό που σήκωσε αυτή η βομβάρδα, δε βλέπαμε σχεδόν τίποτα, αλ­λά οι Τούρκοι άρχισαν να διαβαίνουν διαμέσου του καπνού και ήταν σχεδόν τριακόσιοι εκείνοι που πέρασαν μέσα από τα τείχη. Γραικοί κι Ενε­τοί τους πετάξαμε έξω από το σταύρωμα και με­γάλο μέρος αυτών βρήκαν το θάνατο. Όλοι σχεδόν σκοτώθηκαν πριν μπορέσουν να περάσουν το σταύρωμα. Εκείνη τη στιγμή, οι Γραικοί, έχοντας πετύχει αυτό το κατόρθωμα, πίστεψαν πραγματι­κά ότι νικούσαν τους ειδωλολάτρες κι όλοι εμείς οι χριστιανοί πήραμε μεγάλη ανακούφιση. Όταν τους διώξαμε από το σταύρωμα, αμέσως οι Τούρ­κοι πυροδότησαν για άλλη μια φορά τη μεγάλη τους βομβάρδα και πάλι αυτοί οι ειδωλολάτρες αρχίζουν σαν σκυλιά να έρχονται μέσα από τον καπνό της βομβάρδας γρήγορα, σπρώχνοντας και πατώντας ο ένας τον άλλο σαν άγρια θηρία.

Μέσα σ' ένα τέταρτο της ώρας είχαν περάσει πά­νω από τριάντα χιλιάδες Τούρκοι μέσα από το σταύρωμα με τόσους αλαλαγμούς, που νόμιζε κα­νείς πως βρισκόταν στην ίδια την Κόλαση, οι δε αλαλαγμοί τους αντιλαλούσαν μέχρι την Ανατο­λία. Μόλις ήρθαν μέσα, αμέσως κατέλαβαν την πρώτη μπάρα του σταυρώματος. Πριν όμως την καταλάβουν, αρκετοί απ' αυτούς εφονεύθηκαν από εκείνους που υπερασπίζονταν τα τείχη με τις πέτρες. Και ήταν τόσοι πολλοί οι Τούρκοι, που ο καθένας εφόνευε όσους ήθελε. Έχοντας κα­ταλάβει τώρα την πρώτη μπάρα, οι Τούρκοι μαζί με τους γενίτσαρους οχυρώθηκαν πίσω απ' αυτή. Μετά απ' αυτό πέρασαν μέσα από το σταύρωμα σχεδόν εβδομήντα χιλιάδες, μέσα σε τέτοια αλλοφροσύνη, που νόμιζε κανείς πως βρισκόταν στην Κόλαση. Αμέσως τα σταυρώματα γέμισαν με Τούρκους από τη μια μέχρι την άλλη του άκρη, που ήταν έξι μίλια.
 
Αλλά, όπως σας είπα, εκείνοι που βρίσκονταν επάνω στα τείχη σκότωναν πολ­λούς απ' αυτούς με πέτρες, αφήνοντας τους να έρθουν από κάτω και πετώντας τις ασταμάτητα πάνω τους. Τόσοι ήταν οι νεκροί που τουλάχι­στον σαράντα άμαξες δε θα μπορούσαν να μετα­φέρουν τα πτώματα των Τούρκων αυτών, που σκο­τώθηκαν πριν μπουν στην Πόλη. Τώρα, οι δικοί μας, οι χριστιανοί, εφοβούντο τα μέγιστα και ο γαληνότατος αυτοκράτορας έδωσε διαταγή να χτυπήσουν τις καμπάνες σ' όλη την Πόλη και το ίδιο να κάνουν από όλες τις θέσεις των τειχών. Έτσι όλοι άρχισαν να φωνάζουν. «Κύριε ελέησον». Έτσι φώναζαν άντρες και γυναίκες και πε­ρισσότερο οι μοναχές και οι κοπέλες. Τόσος ήταν ο θρήνος, που θα αισθανόταν οίκτο κάθε σκληρός Ιουδαίος.

Βλέποντας αυτό, ο Ιωάννης Ιουστινιάνης, Γενουάτης από τη Γένουα, αποφασίζει να εγκαταλείψει τη θέση του και τρέχει στο πλοίο του που ήταν αραγμένο κοντά στην άλυσο. Αυτόν τον Ιωάννη Ιουστινιάνη ο αυτοκράτορας τον είχε ορίσει γενικό διοικητή ξηράς. Και τρεπόμενος σε φυγή ο στρατηγός, περνώντας μέσα από την Πόλη, φώναζε: «Οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη». Και εψεύδετο ασύστολα, γιατί ακόμα δεν είχαν μπει. Ακούγοντας ο λαός τα λόγια αυτά από εκείνον ειδικά το στρατηγό, ότι δηλαδή οι Τούρκοι είχαν μπει στην Πόλη. όλοι άρχισαν να τρέπονται σε φυγή κι αμέσως όλοι εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και όρμησαν τρέχοντας προς την ακτή για να μπο­ρέσουν να διαφύγουν με τα πλοία και τις γαλέρες. Μέσα στο χρόνο που ήθελε ο ήλιος ν' ανατείλει, ο παντοδύναμος Θεός είχε δώσει την καταδικαστική του απόφαση κι ήταν θέλημά Του να επαληθευ­θούν όλες οι προφητείες.
 
Με το πρώτο φως της αυγής, οι Τούρκοι μπήκαν μέσα στην Κωνσταντι­νούπολη από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, εκεί όπου είχαν γκρεμιστεί τα τείχη από τις βομβάρδες τους. Πριν όμως μπουν μέσα στην Πόλη, τσακί­στηκαν πολλοί Τούρκοι και χριστιανοί που έτρε­ξαν να τους εμποδίσουν. Τόσοι πολλοί σκοτώθη­καν, που θα φορτώνονταν το λιγότερο είκοσι άμαξες με τα πτώματα τους. Τότε, το δεύτερο ασκέρι άρχισε να έρχεται ξοπίσω από τους πρώτους, που σκορπίζονταν μέσα στην Πόλη.

Όσους έβρισκαν στους δρόμους τους περνούσαν από τη λεπίδα της χαντζάρας τους, γυναίκες και άντρες και γέρους και παιδιά, αδιακρίτως. Αυτή η σφαγή κράτησε από την ανατολή του ηλίου μέχρι την ώρα της μεσημβρίας, κι όσοι βρέθηκαν μπροστά τους πήγαν από χαντζά­ρα. Όσοι από τους δικούς μας εμπόρους διέφυγαν, κρύφτηκαν μέσα στις υπόγειες σπηλιές. Όταν πέρα­σε η μανία τους, οι Τούρκοι τους ευρήκαν, κι όλοι πιάστηκαν και πουλήθηκαν σκλάβοι. Όταν έφτα­σαν οι λυσσασμένοι Τούρκοι στην πλατεία που είναι πέντε μίλια μακριά από το σημείο που έκαναν την έφοδο, δηλαδή τον Άγιο Ρωμανό, ανέβηκαν σ' έναν πύργο, όπου ήταν υψωμένη η σημαία του Α­γίου Μάρκου και η σημαία του γαληνότατου αυτοκράτορα. Τότε, οι ειδωλολάτρες έσχισαν αμέσως τη σημαία του Αγίου Μάρκου και έπειτα έσχισαν τη σημαία του γαληνότατου αυτοκράτορα και πάνω σ' εκείνο τον ίδιο πύργο ύψωσαν τη σημαία του Τούρκου αυθέντη. Όταν αφαιρέθηκαν εκείνες οι δυο σημαίες, δηλαδή του Αγίου Μάρκου και του αυτοκράτορα και υψώθηκε η σημαία του Τούρκου σκύλου, εκείνη τη στιγμή όλοι εμείς οι χριστιανοί που βρισκόμασταν στην Πόλη χύσαμε πικρά δά­κρυα. Βλέποντας τη σημαία του να ανεμίζει πάνω στον πύργο, καταλάβαμε ότι η Πόλη είχε πέσει στα χέρια του Τούρκου και δεν υπήρχε ελπίδα να την επανακτήσουμε.


ΝΙΚΟΛΟ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟ
Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ
Εκδόσεις «νεα συνορα» - Α.Α. Λιβάνη
Αθήνα 1993


ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ:

 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com
[20/5/2010]