Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

H ελληνική νεολαία της Γεωργίας υποδέχθηκε τον ΠΑΟΚ στο αεροδρόμιο της Τιφλίδας

ΤΙΦΛΙΔΑ, 17 Αυγούστου 2016

Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τα μέλη της αποστολής του ΠΑΟΚ με το που πάτησαν το πόδι τους στην αίθουσα υποδοχής του αεροδρομίου της πόλης.

Μέλη της Ελληνικής Νεολαίας της Γεωργίας, που στην πλειοψηφία τους, είναι και μέλη του Fan Club, είχαν ετοιμάσει μια ιδιαίτερα θερμή υποδοχή στην ομάδα. Πανώ, κασκόλ, αλλά και λουλούδια και γλυκά ήταν έτοιμα για τους παίκτες του ΠΑΟΚ που έδειξαν να ξαφνιάζονται από την ευχάριστη υποδοχή.

Τα μέλη της Ελληνικής Νεολαίας της Γεωργίας, ευχήθηκαν ΝΙΚΗ στην ομάδα μας στο σημερινό της αγώνα με τη ΔΥΝΑΜΟ Τιφλίδας.

bsgreeks.blogspot.gr


Τετάρτη 17 Αυγούστου 2016

Ο Πούτιν ευχαρίστησε τον Πρόεδρο του Καζαχστάν Ναζαρμπάγιεφ για τη συμβολή του στην αποκατάσταση των ρωσοτουρκικών σχέσεων.

ΣΟΤΣΙ, 16 Αυγούστου 2016

Το θέμα της ανάμειξης του Προέδρου του Καζαχστάν Ναζαρμπάγιεφ στην αποκατάσταση των ρωσοτουρκικών σχέσεων αποκαλύφθηκε πρώτα από τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το Black Sea News, μάλιστα αναδημοσίευσε και σχετικό άρθρο της τουρκικής Hurriyet.
Στις 16 Αυγούστου ήρθε και η επιβεβαίωση από τη ρωσική πλευρά.

Ειδικότερα, μετά τη συνάντηση που είχαν οι Πρόεδροι της Ρωσίας, Βλαντιμήρ Πούτιν και Καζχστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ και κατά τη διάρκεια των κοινών τους δηλώσεων, ο Ναζαρμπάγιεφ έκανε μια μικρή αναφορά στο θέμα.

"Είμαι ευτυχισμένος που η Ρωσία αυτή τη στιγμή, εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Τουρκία", - είπε ο Ναζαρμπάγιεφ, προφανέστατα δίνοντας τη δυνατότητα στον Πούτιν να αναφερθεί στο θέμα.

"Νουρσουλτάν Αμπίσεβιτς, μας θυμίσατε για την αποκατάσταση των ρωσο-τουρκικών σχέσεων. Σε σχέση με αυτό, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, για τις προσπάθειες που Εσείς καταβάλλατε, εννοώντας, τη Δική σας μεσιτική αποστολή. Όπως βλέπετε, αυτή στέφθηκε με επιτυχία.

Εμείς ειλικρινά προσπαθούμε να αποκαταστίσουμε τις σχέσεις σε όλα τα επίπεδα με τη φιλική προς εμάς Τουρκία, με τη χώρα, με την οποία, κατά τη διάρκεια αρκετών προηγούμενων ετών δημιουργήθηκαν και υλοιποιήθηκαν μοναδικές σχέσεις συνεργασίας και κοινής δράσης. Η τελευταία επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας, κυρίου Ερντογάν στη Ρωσία, επιβεβαίωσε την κοινή μας πρόθεση για τη συμπλήρωση του έργου αυτού, όχι μόνο για την αποκατάσταση, αλλά και για την ανάπτυξη των διμερών μας επαφών. Και γι αυτό, σε Εσάς, ένα μεγάλο ευχαριστώ.", είπε ο Πρόεδρος Πούτιν ευχαριστώντας εμφατικά τον Ναζαρμπάγιεφ.

Ο Ναζαρμπάγιεφ απαντώντας, είπε, "Εγώ απλώς εργάσθηκα, για να βοηθήσω. Αυτές οι σχέσεις, είχαν επίδραση και στο Καζαχστάν όπως γνωρίζετε. Και εμείς, έχουμε σχέσεις με αυτούς. Εμείς πήραμε σαφέστατα τη θέση της Ρωσίας σε αυτή την σύγκρουση, αλλά την ίδια στιγμή, αν υπήρξε κάποια δική μου βοήθεια στο θέμα αυτό, θεωρώ, ότι αυτό είναι καλό".

"Έτσι ακριβώς είναι. Ευχαριστώ.", είπε ο Πούτιν κλείνωντας τη συζήτηση.

Στην ίδια συνάντηση, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αναφορά του Ναζαρμπάγιεφ στην Ουκρανία. 

Σύμφωνα με τον Ναζαρμπάγιεφ, πριν λίγο καιρό δέχθηκε τηλεφώνημα του Προέδρου της Ουκρανίας Πέτρο Παρασένκο. "να αποδεχθεί το καθεστώς του Ντονμπάς και της άλλης περιοχής που υπάρχει εκεί, δεν μπορεί, δεν διαθέτει την πλειοψηφία στη Ράντα (βουλή της Ουκρανίας). Θα πρέπει να επιλυθεί με άλλα ζητήματα, δηλαδή, επίσης νομίζω, έχει τη διάθεση να βρεθεί συμβιβασμός, αλλά για κάποιο τρόπο, δε βρίσκεται".

Διαβάστε επίσης:
Πως τελείωσε η Ρωσο-τουρκική κρίση. Μια ιστορία μυστικής διπλωματίας. Η περιπέτεια της επιστολής Ερντογάν προς τον Πούτιν.
bsgreeks.blogspot.gr

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Σαν σήμερα 13 Αυγούστου του 1968 η απόπειρα Παναγούλη κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου.

Είναι Τρίτη και 13 Αυγούστου 1968. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος επιβιβάζεται, στις 7.30 το πρωί, στο τεθωρακισμένο αυτοκίνητό του και αναχωρεί από την εξοχική του κατοικία στο Λαγονήσι για την Αθήνα.



Μεγάλη η πομπή. Μοτοσικλετιστές και αυτοκίνητα με αστυνομικούς μπρος και πίσω. Στις 7.40 η πομπή φθάνει στο 31ο χιλιόμετρο και οι πάντες αιφνιδιάζονται- τρομακτική έκρηξη προκαλεί, κατά το πόρισμα, δύο «μικρούς κρατήρες διαμέτρου 1.10-1.20 μ. και βάθους 0,60 μ.». Θύματα ουδέν. Ούτε οι προπομποί του δικτάτορα δεν είχαν φθάσει στο σημείο της έκρηξης...


Ο Παπαδόπουλος θα συνεχίσει τον δρόμο προς την Αθήνα. Στις 9 θα προεδρεύσει του Υπουργικού Συμβουλίου. Εμφανίζεται ψύχραιμος. Δεν αναφέρεται στην απόπειρα. Το γεγονός θα ανακοινωθεί στις 3 το απόγευμα από τη Διεύθυνση Τύπου και Πληροφοριών. Ο Βύρων Σταματόπουλος θα αναφέρει ότι δράστης της απόπειρας ήταν ο υπολοχαγός των Καταδρομών Γεώργιος Παναγούλης!


Και θα προσθέσει, με σαφή την έκφραση της λύπης του: «Λυπούμαι, αλλά εκείνος ο οποίος εκινήθη διά να δολοφονήση τον Πρωθυπουργόν δεν ήτο κομμουνιστής. Ο Γ. Παναγούλης ήτο και είναι όργανον φασιστικών και αντιδραστικών κύκλων, το οποίον εκινήθη διά να δολοφονήση τον ηγέτην της Επαναστάσεως και Πρόεδρον της Κυβερνήσεως, δηλαδή τον επικεφαλής των νέων δυνάμεων, αι οποίαι θεμελιώνουν τηνδημοκρατίαν»!

Τα είχαν χαμένα. Η απόπειρα έγινε στις 7.40 το πρωί, ο δράστης συνελήφθη έπειτα από λίγα λεπτά και στις 3 το απόγευμα η κυβέρνηση δεν εγνώριζε ότι ήταν ο Αλέκος Παναγούλης και όχι ο αδελφός του Γιώργος!.. «Να σκοτώσω τον τύραννο» Από τη μακρά αφήγηση του ίδιου του Αλέκου Παναγούλη- που έχει καταγραφεί από τον βιογράφο του Κώστα Μαρδά- ένα μικρό απόσπασμα: «Θυμάμαι σαν να είχα μισοκοιμηθεί ανάμεσα στους βράχους. Από τις κινήσεις των αστυνομικών καταλαβαίνω ότι το αυτοκίνητο πρόκειται να περάσει. Νάτο. Φαίνεται στο βάθος του δρόμου. Μπροστά είναι οι μοτοσυκλετιστές, αμέσως κατόπιν ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας, πίσω το αυτοκίνητο της Ασφάλειας. Στη μέση το αυτοκίνητο που με ενδιαφέρει.

Ένα αυτοκίνητο μαύρο. Χάθηκαν πάλι σε μία στροφή. Σηκώνομαι λίγο για να δω πότε θα περάσει τη στροφή. Χαίρομαι που το χέρι μου, που κρατάει το καλώδιο, δεν τρέμει καθόλου...Τα μάτια μου πάντα καρφωμένα στο δρόμο. Η συνοδεία ξαναφάνηκε. Πλησιάζει. Πλησιάζει πάντοτε πιο πολύ. Το μαύρο αυτοκίνητο μεγαλώνει. Το χέρι μου κάνει την επαφή. Πετιέται ένας μεγάλος σωρός από χώματα και πέτρες. Οι νάρκες έχουν εκραγεί. Εγώ το έκανα, εγώ που δεν μπορώ να σκοτώσω άνθρωπο. Εγώ που πρέπει, έπρεπε να σκοτώσω τον τύραννο... Άραγε πέτυχα; Με βασανίζει αυτό το ερώτημα». Όχι μόνο δεν πέτυχε τον σκοπό του, αλλά και το σχέδιο της διαφυγής του απέτυχε. Ήταν με το μαγιό και μια βενζινάκατος θα τον περίμενε λίγο πιο πέρα από το σημείο της έκρηξης.

Είχε όμως την εντολή αν καθυστερήσει, να φύγει... «Για να καλύψω τη διαφορά χρόνου» αφηγείται «βγαίνω από τη θάλασσα και τρέχω κατά μήκος της ακτής. Τρέχω σκυφτός, ξυπόλυτος πάνω στα κοφτερά βράχια. Πλησιάζω στο μικρό κόλπο όπου με περίμενε η βενζινάκατος. Πλησιάζω ακόμα πιο πολύ, μα είναι ήδη αργά. Βλέπω τη βενζινάκατο να ανοίγεται στο πέλαγος. Δεν μου δημιουργεί ούτε πανικό, ούτε θυμό αυτό το γεγονός».

Ούτε πανικό θα δείξει όταν έπειτα από λίγα λεπτά θα βρεθεί με τις χειροπέδες στο αυτοκίνητο της Αστυνομίας. Ούτε όταν θα αρχίσει η ανάκρισή του από τον γνωστό βασανιστή Θεοφιλογιαννάκο, ούτε θα ανοίξει το στόμα του όταν θα υποστεί ανείπωτα βασανιστήρια. Λεπτομέρειες της απόπειρας δεν επρόκειτο να πληροφορηθεί ο κόσμος. Ολα τα ΜΜΕ ήταν «στο γύψο» και μόνο οι επίσημες ανακοινώσεις δημοσιεύονταν. «Το Βήμα» κάτω από τη φωτογραφία του Παπαδόπουλου με τους δημοσιογράφους είχε και ένα θέμα με τον τίτλο «Πώς αυτοκτόνησε ο Χίτλερ»... «Επί τη διασώσει»

Τo ίδιο απόγευμα ο Παπαδόπουλος θα εμφανισθεί ενώπιον των ελλήνων και ξένων δημοσιογράφων για να δηλώσει ότι «ο Θεός υπήρξε πάντοτε φιλέλλην και αποδεικνύεται - από την αποτυχία της απόπειρας - ότι εξακολουθεί να είναι φιλέλλην προς στενοχώριαν των εχθρών της Ελλάδος». Και θα ανακοινώσει, με το γνωστό υπερφίαλο ύφος, ότι το δημοψήφισμα για το νέο Σύνταγμα θα διεξαχθεί κανονικά στις 29 Σεπτεμβρίου. Από τη ίδια ημέρα θα τεθεί σε κίνηση ο μηχανισμός αποστολής τηλεγραφημάτων συγχαρητηρίων «επί τη διασώσει».

Επί πολλές ημέρες ολόκληρες σελίδες των εφημερίδων γέμιζαν με τα τηλεγραφήματα σωματείων, επαγγελματικών ενώσεων, δημάρχων και μεμονωμένων ατόμων. Θα ακολουθήσουν δοξολογίες σε όλες τις μητροπόλεις. Στη δοξολογία στο παρεκκλήσι της Σχολής Ευελπίδων θα παραστεί ο Παπαδόπουλος και όλη η χουντική ηγεσία. Όλοι μαζί έψαλαν: «Ο Κύριος, διά πρεσβειών Υπεραγίας Θεοτόκου, σκέποι τον Πρόεδρον της Κυβερνήσεως»! Στο σημείο της έκρηξης θα στηθεί και εικονοστάσι! Μόνη «παραφωνία» η δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου, με την οποία χαρακτήρισε την απόπειρα «πράξη ηρωισμού». Θα ακολουθήσει δήλωση του Σταματόπουλου: «Μόνον πωρωμένος αμοραλιστής, μόνον μια εγκληματική φύσις, μόνον ένας αδίστακτος τυχοδιώκτης και μόνον ένας πνευματικός ανάπηρος ή σχιζοφρενής, είναι δυνατόν να πλέκη το εγκώμιον ενός δολοφόνου και να εξαίρη ως ηρωισμόν μιαν δολοφονικήν απόπειραν»...

Εμπλοκή με την Κύπρο Εμπλοκή στο Κυπριακό θα προκληθεί με την ανάμειξη του τότε υπουργού Αμυνας και Εσωτερικών της Κύπρου Πολύκαρπου Γεωρκάτζη. Ο Θεοφιλογιαννάκος, διοικητής της ΕΣΑ που διενεργούσε τις ανακρίσεις, είχε «προηγούμενα» με τον Γεωρκάτζη: το 1996, όταν υπηρετούσε στην Κύπρο με το επώνυμο Θεοφίλου, ο Γεωρκάτζης τον απέλασε διότι έβριζε χυδαία τον Μακάριο... Στο πόρισμά του ο Θεοφιλογιαννάκος εμφανίζει τον Γεωρκάτζη ως αρχηγό της οργάνωσης «Ελληνική Αντίσταση» και ως προμηθευτή του Παναγούλη με όπλα και εκρηκτικά υλικά. Ηταν η εποχή κρίσιμων διαπραγματεύσεων με την τουρκική πλευρά για το ζήτημα της ασφαλείας των δύο κοινοτήτων.

Η αποκάλυψη ότι ο υπουργός Άμυνας ήταν «τρομοκράτης» θα εξασθενούσε τη θέση των Ελληνοκυπρίων. Ερχεται τότε στην Αθήνα ο διαπραγματευτής Γλαύκος Κληρίδης και προσπαθεί να πείσει τον Παπαδόπουλο να απαλειφθεί από το πόρισμα η εμπλοκή Γεωργάτζη. Ο Παπαδόπουλος συμφώνησε, με τον όρο να αποπεμφθεί ο κύπριος υπουργός. Ο Γεωρκάτζης αναγκάστηκε σε παραίτηση, αλλά ο δικτάτορας δεν τήρησε τον «λόγο» του! Διεθνής Κινητοποίηση Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, την επομένη της ιστορικής λαοσύναξης στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου, αρχίζει η δίκη του Αλέκου Παναγούλη, και στις 17 Νοεμβρίου θα εκδοθεί η απόφαση του Εκτακτου Στρατοδικείου. Δεν αποτέλεσε έκπληξη: δις εις θάνατον καταδικάστηκε ο Παναγούλης και σε διάφορες ποινές φυλάκισης, οι Λευτέρης Βερυβάκης, Γιάννης Κλωνιζάκης, Αρτέμης Κλωνιζάκης, Ευστάθιος Γιώτας, Νίκος Λεκανίδης, Νίκος Ζαμπέλης, Γιώργος Ελευθεριάδης, Γιώργος Αβράμης, Τζάννος Βαλασέλης και Αντώνης Πρίντεζης.

Στις 21 Νοεμβρίου εκδίδεται η διαταγή εκτέλεσης «εις τον εν Αιγίνη συνήθη τόπον των εκτελέσεων», η χούντα όμως αναγκάζεται να τη ματαιώσει- έχουν παρέμβει πολλές προσωπικότητες: ο Πάπας, ο Γενικός Γραμματέα του ΟΗΕ, ο πρόεδρος της Ιταλίας, ακόμη και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον. Με την κατάργηση της Βασιλείας και την ανακήρυξη της «Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας» η χούντα θα καταργήσει τον στρατιωτικό νόμο και θα αμνηστεύσει τα «πολιτικά εγκλήματα».

Την Κυριακή, 21 Αυγούστου 1973, ο Αλέκος Παναγούλης βγαίνει ελεύθερος από τις φυλακές Μπογιατίου. Αργότερα θα αναχωρήσει για την Ιταλία, με τη γνωστή ιταλίδα δημοσιογράφο Οριάνα Φαλάτσι, όπου θα συνεχίσει την αντίσταση. Με τη Μεταπολίτευση, ο Παναγούλης επιστρέφει και το 1974 εκλέγεται βουλευτής με την Ένωση Κέντρου.

Την Πρωτομαγιά του 1976, στον αριθμό 271 της λεωφόρου Βουλιαγμένης αφήνει την τελευταία του πνοή στο αυτοκίνητο, το οποίο συνεθλίβη από ένα Πεζό με πλαστές ξένες πινακίδες... Θύμιζε πολύ το «τροχαίο» της δολοφονίας του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη. Το σεντόνι που σκέπαζε το φέρετρο ήταν κεντημένο από τα χέρια της ηρωίδας μάνας του. Και σε μια ταινία, όλη του η ιστορία: «Ο Αλέξανδρος Παναγούλης καταδικάσθηκε σε θάνατο γιατί έψαξε την ελευθερία. Το 1976 πέθανε γιατί έψαξε την αλήθεια και τη βρήκε».

Δείτε το βίντεο με σπάνια εκπομπή αφιέρωμα της ΕΡΤ:

                                                                                                               bsgreeks.blogspot.gr    


 

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2016

Ευχαριστούμε τον μεγάλο ΕΛΛΗΝΑ Ηλία Ηλιάδη για την περηφάνια και τις χαρές που μας πρόσφερε. (ΒΙΝΤΕΟ)

Με το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο, ένας τεράστιος αθλητής, αλλά και μεγάλος ΕΛΛΗΝΑΣ στην καρδιά και την ψυχή, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.

Ο κόσμος υποκλίθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους αθλητές όλων των εποχών που γνώρισε το τζούντο.

Ο Ηλίας Ηλιάδης ολυμπιονίκης (2004), παγκόσμιος πρωταθλητής (2010, 2011, 2014) και πρωταθλητής Ευρώπης (2004, 2011) του τζούντο. Το πρoηγούμενο όνομα του νεότερου χρυσού Ολυμπιονίκη στην ιστορία του τζούντο είναι Τζαρτζίλ Ζβιανταουρί. Το 2001 υιοθετήθηκε από τον ομοσπονδιακό προπονητή του τζούντο, Νίκο Ηλιάδη.


Γεννήθηκε στη Γεωργία στις 10 Νοεμβρίου 1986 και γράφτηκε στο σύλλογο Φίλιππος Αμυνταίου, στη Φλώρινα. Ξάδελφος του είναι ο Ζουράμπ Ζβιανταουρί, "χρυσός" Ολυμπιονίκης της Αθήνας, στην κατηγορία των 90 κιλών.

2004 και 2005
Αγωνίστηκε στα 81 κιλά και πέτυχε μεγάλη νίκη στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, στον τελικό, με ιπόν επί του Ουκρανού Ρόμαν Γκόντιουκ. Τον ίδιο χρόνο (Μάιος 2004) είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Βουκουρέστι, στα 81 κιλά. Στους Μεσογειακούς Αγώνες της Αλμερίας του 2005 κατέκτησε (1 Ιουλίου 2005) το χρυσό μετάλλιο. Ήταν σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής και αναδείχθηκε πρώτος στην κατηγορία -90κ., νικώντας με ιππόν τον Αιγύπτιο Μπεσμπάχ στον τελικό. Στις 9 Σεπτεμβρίου 2005, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία των -90κ. του παγκοσμίου πρωταθλήματος τζούντο, στο Κάιρο. Ο τζουντόκα πέτυχε πέντε νίκες μέχρι τον τελικό,εκεί όπου κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον Ιάπωνα «ασημένιο» Ολυμπιονίκη της Αθήνας, Χιρόσι Ιζούμι.

2006 και 2007
Το Μάρτιο του 2006 ο Ηλιάδης κέρδισε ένα χρυσό μετάλλιο στο Super Α τουρνουά τζούντο του Ρότερνταμ, πετυχαίνοντας τέσσερις νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Αργότερα πήρε το χάλκινο μετάλλιο στα -90κ. στο τουρνουά τζούντο της Λισαβόνας, τον Απρίλιο του 2006. Το Μάιο του 2006, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Τάμπερε, ο «χρυσός» ολυμπιονίκης της Αθήνας έφτασε μια ανάσα από τον τελικό της κατηγορίας των -90 κιλών, αλλά τελικά στάθηκε άτυχος κι έμεινε μακριά από τη διάκριση (9ος). To Σεπτέμβριο του 2006, ο Ηλιάδης κατέκτησε την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Στρατιωτικό Πρωτάθλημα στην Κροατία, στην κατηγορία των 90 κ., κερδίζοντας στον τελικό τον Ολλανδό τρις ολυμπιονίκη Μαρκ Χουιζίνγκα.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Super A, που διεξήχθη στο Παρίσι, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο της κατηγορίας των -90 κιλών στις 11 Φεβρουαρίου 2007. Επίσης, το 2007 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρώμης (Απρίλιος 2007) και το χρυσό στο Παγκόσμιο Κύπελλο Super A της Μόσχας στα 90 κιλά (Μάιος 2007). Στις 20 Μαΐου 2007 κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Βουκουρέστι και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς πήρε χρυσό στα 90 κιλά στο διεθνές τουρνουά "Ακρόπολις" στο Μετς.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 2007 ο Ηλιάδης κατέκτησε αργυρό μετάλλιο στα 90 κιλά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Ρίο ντε Ζανέιρο. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους πρώτευσε στο πανίσχυρο διεθνές τουρνουά Jigoro Kano Cup στο Τόκιο, στην τρίτη του συμμετοχή σε αυτήν τη διοργάνωση.

2008 - 2009
Ένα μήνα μετά την επιτυχία του στο Τόκιο, ο Ηλιάδης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο Κύπελλο στην Τιφλίδα, στις 27 Ιανουαρίου του 2008.

Στα τέλη Ιουνίου του 2008 στο διεθνές τουρνουά της Κωνσταντινούπολης, ο Ηλιάδης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα -90 κιλά.

Λίγο αργότερα, ορίστηκε σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του. Στην εν λόγω διοργάνωση, ο Ηλιάδης αποκλείστηκε από τη συνέχεια της διοργάνωσης, αφού ο Ολλανδός Χουϊζίνγκα τον νίκησε στον πρώτο γύρο και στη συνέχεια αποκλείστηκε κι ο ίδιος, με αποτέλεσμα ο Ηλιάδης να σταματήσει να αγωνίζεται και στα ρεπεσάζ, στις 13 Αυγούστου.
Πεκίνου

Τον Ιούνιο του 2009 στην κατηγορία των -90 κιλών κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Ταλίν  και τον ίδιο μήνα κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στην ίδια κατηγορία στους Μεσογειακούς Αγώνες στην Πεσκάρα.

Τον επόμενο χρόνο, ο αθλητής κατέκτησε την τρίτη θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βιέννης, τον Απρίλιο του 2010, επικρατώντας του Αυστριακού Μαρκ Σινχόφερ με ιπόν προτού ολοκληρωθεί το πεντάλεπτο.

2010 - 2014
 Στα τέλη Μαΐου 2010 ο Ηλιάδης κέρδισε χάλκινο μετάλλιο στα -90 κιλά στο παγκόσμιο κύπελλο του Σάο Πάολο νικώντας στον τελικό των ρεπεσάζ με ιπόν τον Σουηδό πρωταθλητή Ευρώπης του 2010, Μάρκους Νίμαν. Ακολούθησε ένα ακόμα χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο κύπελλο στη Μαδρίτη στα 90 κιλά, στις 6 Ιουνίου 2010.

Το Σεπτέμβριο του 2010 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα -90 κιλά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τζούντο που διεξήχθη στην Ιαπωνία, νικώντας με Ippon στον τελικό τον Ντάικι Νισιγιάμα. Το Νοέμβριο αναδείχτηκε από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία τζούντο (ΕJU) καλύτερος τζουντόκα της χρονιάς στην Ευρώπη με απόλυτη πλειοψηφία.

Τον Ιανουάριο του 2011 ο Ηλιάδης, ο οποίος την περίοδο εκείνη ήταν στην 6η θέση στην παγκόσμια κατάταξη, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο τουρνουά Παγκόσμιο Μάστερς τζούντο στο Μπακού, καθώς ηττήθηκε από τον Αζέρο αντίπαλό του, Ελκχάν Μαμέντοφ, με ιπόν και πήρε 240 βαθμούς. Τον .
Απρίλιο του 2011 ο Ηλιάδης επανέλαβε τον θρίαμβο του 2004 και κατέκτησε το 2ο χρυσό μετάλλιο σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αυτή τη φορά στην Κωνσταντινούπολη όπου νίκησε τον Ρώσο Κιρίλ Ντενίσοφ με Yuko στο 4ο λεπτό και Waza-ari περίπου 30 δευτερόλεπτα πριν την ολοκλήρωση του τελικού

Το 2011 επανέλαβε και τον θρίαμβό του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, κατακτώντας στις 26 Αυγούστου το χρυσό μετάλλιο.

Την 1η Αυγούστου 2012 στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου, κατέκτησε την τρίτη θέση στο τζούντο στην κατηγορία των 90 κιλών, νικώντας με "Yuko" στον τελικό των ρεπεσάζ, τον Βραζιλιάνο Τιάγκο Καμίλο.

Τον Αύγουστο του 2014 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 90 κιλών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τσέλιαμπινσκ της Ρωσίας, επικρατώντας με ιπόν στον τελικό του του Ούγγρου Κρίστιαν Τοτ.

Ο Ηλίας τίμησε και συνεχίζει να τιμά τη θετή του πατρίδα όσο λίγοι, χαρίζοντας μας περηφάνια αλλά και στιγμές χαράς.

Θυμάμαι την απλότητα και τη συστολή του Χρυσού τότε Ολυμπιονίκη, όταν μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας επισκέφθηκε το Κέντρο Μαύρης Θάλασσας, επί Προεδρίας του συχωρεμένου Κώστα Αδαμίδη όπου εργαζόταν ο έτερος θείος και προπονητής της Εθνικής Γρηγόρης Ηλιάδης.Για εμάς εκεί ήταν ούτως ή άλλως δικός μας και ποτέ δε μας διέψευσε.

Ηλία Ηλιάδη σε ευχαριστούμε.




  bsgreeks.blogspot.gr
 



Πέμπτη 11 Αυγούστου 2016

Η Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά και η υποκρισία του συστήματός μας.

Του Θράσου Ευτυχίδη
 
   Το ότι δε θα γίνει φέτος η Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, το γνωρίζαμε από πέρυσι. Και όχι μόνο εμείς, αλλά και η UNESCO που προστατεύει το Μνημείο. Παρουσιάζονται όντως σοβαρά προβλήματα στατικότητας, τα έργα που επιβάλλεται να γίνουν θα έπρεπε ήδη να έχουν ξεκινήσει αλλά ... δεν υπάρχουν τα 50 εκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται και σύμφωνα με πληροφορίες δεν έχουν προβλεφθεί ούτε στον προϋπολογισμό.

Photo: Thrasos Eftychidis 2011
    Η έλλειψη των χρημάτων έχει ήδη προκαλέσει την αναβολή του διαγωνισμού ανάθεσης του έργου με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες να βράζουν. Βλέπεται το κλείσιμο της Παναγίας Σουμελά επιφέρει τεράστιες οικονομικές ζημιές σε ολόκληρη την περιοχή. Έτσι τη βδομάδα που μας πέρασε, μετά και την τρίτη (αν δεν κάνω λάθος) αναβολή του διαγωνσιμού, έγινε χαμός στα Δημοτικά Συμβούλια της Μάτσκας και της Τραπεζούντας. Αυτό που ανησυχεί κύρια τους Τούρκους της περιοχής, είναι ότι το κλείσιμο της Μονής μπορεί να είναι μακροχρόνιο. Για τρία χρόνια μιλάνε κάποιοι, από τη στιγμή που θα ξεκινήσει το έργο. Ήδη έχουν κινητοποιηθεί και διαμαρτύρονται όλοι οι φορείς (Τούρκοι) της περιοχής. Οι απώλειες από το κλείσιμο είναι τεράστιες.

   Κυκλοφορούν βέβαια και άλλες φήμες στην περιοχή, όπως για παράδειγμα αυτή που θέλει γνωστό επιχειρηματία του στενού περιβάλλοντος Ερντογάν να δημιουργεί τεραστίων διαστάσεων χιονοδρομικό κέντρο, μαζί και με εμπορικό κέντρο, πίσω από το Μοναστήρι, αλλά φήμες προς το παρόν.

   Την ίδια στιγμή στη χώρα μας, η ανακοίνωση ότι δε θα πραγματοποιηθεί φέτος η Λειτουργία, δημιούργησε για άλλη μια φορά κύματα ανέξοδου πατριωτισμού. Πολιτικοί και φορείς τοποθετούνται για το θέμα με πατριωτικοθρησκευτικές κορώνες, ενώ παρακολουθούν "στενά το θέμα".

   Φαντασθείτε, να μην το παρακολουθούσαν στενά ... τι θα λέγανε.

   Καλά λοιπόν θα κάνουν, οι παρακολουθούντες "στενά το θέμα", να ασχοληθούν και με πραγματικά ζητήματα. 'Όπως για παράδειγμα η μετατροπή της Αγίας Σοφίας της Τραπεζούντας σε τζαμί, όπου δεν είδαμε αντίστοιχες αντιδράσεις του πολιτικού μας κόσμου. Η Αγία Σοφία της Τραπεζούντας, λειτουργούσε μέχρι πέρυσι ως Μουσείο. Η εκκλησία είναι διακοσμημένη με εξαιρετικά φρέσκα, που για άλλη μια φορά στην ιστορία της καλύπτονται.

   Η επίδειξη σεβασμού στην Ιστορία, τον Πολιτισμό, την Αξιοπρέπεια των Ποντίων, η απότιση τιμής στη Μνήμη των Θυμάτων της Γενοκτονίας προϋποθέτει πάνω απ' όλα ειλικρίνεια και αναγνώριση. 

   Η υποκρισία σας Κυρίες και Κύριοι ανησυχούντες δε μας χρειάζεται.

bsgreeks.blogspot.gr

Με πλήρη κατάρρευση κινδυνεύουν τα αρχοντικά των Ζαππαίων στο Λάμποβο.




Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΚΟΓΚΑ
 
Πριν λίγες μέρες ανέβηκα με δύο φίλους στο Λάμποβο, τη γενέτειρα των ευκλεών μεγάλων ευεργετών του έθνους, Ευαγγέλου και Κωνσταντίνου Ζάππα.

Πίστευα ότι από το 1990, που άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία, μέχρι σήμερα, πέρασαν 26 ολόκληρα χρόνια, χρόνος αρκετός ώστε η Επιτροπή που διαχειρίζεται το μεγάλο κληροδότημα των Ζαππαίων, να της είχε δώσει την ευχέρεια να υλοποιήσει μερικά τουλάχιστον από αυτά που παραγγέλλουν στις Διαθήκες τους οι ευλογημένοι εκείνοι άνδρες.

Έτσι φθάνοντας στο μεσοχώρι του Λαμπόβου, ένα χωριό που απέχει 18 χιλιόμετρα από το Αργυρόκαστρο, αντίκρισα μια απελπιστική κατάσταση. Σε μια μικρή πλατεία 15 παιδιά του δημοτικού σχολείου, έπαιζαν, ενώ πάνω τους ακριβώς άχασκαν ερειπωμένα τα δύο μέγαρα των Ζαππαίων.

Χαιρέτησα το δάσκαλο και τα παιδιά και ρώτησα που κάνουν μάθημα και μου απάντησαν σε ένα πολύ μικρό οίκημα του ΟΤΕ εκεί δίπλα, γιατί το διώροφο κτίριο που οι Ζαππαίοι είχαν χτίσει για σχολείο, είχε πουληθεί και ο ιδιοκτήτης του το επεσκεύαζε. Μόνο μια μαρμάρινη πλάκα στο τοίχο μας πληροφορούσε ότι αυτό το οίκημα χτίστηκε το 1880 από τους Ζαππαίους για σχολείο και εργαστήριο υφαντουργίας και ραπτικής.

Επάνω ακριβώς από την αυλή άντεχαν ακόμα τα ερειπωμένα μέγαρα του Ευαγγέλου και Κων/νου Ζάππα. Λιθοσωριές και χώματα γύρω γύρω και ήταν αδύνατο να προσεγγίσεις κοντά τους. Η κεντρική είσοδος στην αυλή των κτιρίων ήταν μισογκρεμισμένη και επικίνδυνη για τον επισκέπτη και γύρω-γύρω οι κάτοικοι του χωριού έχουν χτίσει μικρές παράγκες για αποθήκες ή για σταύλους και μόνο από μακριά μπορούσες να αντικρίσεις την ελεεινότητα των μεγάρων των Ζαππαίω ν και φυσικά, γιατί όχι και το αποκορύφωμα της αδιαφορίας των διαχειριστών των μεγάλων Ζαππαίων κληροδοτημάτων.

Ρώτησα το δάσκαλο αν έλαβαν καμιά βοήθεια για το σχολείο του ή τους μαθητές και μου απάντησε χαμογελώντας, «ασφαλώς ειρωνεύεσαι με την ερώτηση αυτή».

Της Μητρόπολης ο ναός...

Μπροστά από τα ερειπωμένα μέγαρα των Ζαππαίων, υψώνονταν μια νεόκτιστη εκκλησία πολύ περιποιημένη.

Εκεί για πολλά χρόνια βρίσκονταν μισογκρεμισμένος ο Ναός της Υπαπαντής του Κυρίου, για την οποία με το άρθρο 10 της Διαθήκης του ο Κων/νος Ζάππας είχε γράψει «η Ζάππειος Επιτροπή να φροντίσει να κτιστεί εκ θεμελίου» και εκεί παρακαλούν στις Διαθήκες τους να γίνεται την ημέρα του Αγίου Αθανασίου το μνημόσυνό τους, με τον Αρχιερέα και να του δίνουν 5 λίρες, από μία εις τους ιερείς και εις «τα ευρισκόμενα παιδία και κοράσια από δέκα φράγκα».

Χάρηκα γιατί ο Ναός αυτός από ερείπιο που ήταν πριν λίγα χρόνια τώρα είναι νεόκτιστος. Ρώτησαν πάλι το δάσκαλο αν γίνεται μνημόσυνο εκεί κάθε χρόνο για τους Ζαππαίους.

Όχι μου είπε ο καλός εκπαιδευτικός. Μόνο εφέτος που έγινε ο ναός, ήρθαν και λειτούργησε ο Δεσπότης και πολλοί άλλοι.

Ποιος επισκεύασε έτσι ωραία την εκκλησία, ξαναρώτησα, για να πούνε ότι η Μητρόπολη την έφτιαξε. Εσείς πήρατε τίποτε την ημέρα εκείνη; ΟΧΙ τίποτε μου είπαν. Εκεί μπροστά στην εκκλησία είναι το μνημείο των Ζαππαίων.

Κατεβαίνοντας από το Λάμποβο για τα Γιάννενα, πέρασα από το Μητροπολίτη Αργυροκάστρου κ. Δημήτριο και αφού τον συγχάρηκα για το έργο που επιτελεί τον ρώτησα: Σεβασμιώτατε ποιος διέθεσε τα χρήματα για την ανοικοδόμηση της εκκλησίας στο Λάμποβο και πόσα διέθεσε η Ζάππειος Επιτροπή; Και η απάντηση του Μητροπολίτη. «Από τη Ζάππειο Επιτροπή δεν πήραμε ΟΥΤΕ ΔΕΚΑΡΑ».

Γύρισα στα Γιάννενα απογοητευμένος για την αδιαφορία, μάλλον για την περιφρόνηση της Ζαππείου Επιτροπής στην Άγια βούληση των μεγάλων Ευεργετών.

Γιατί τι άλλο να σκεφτείς όταν βρίσκεσαι στη γενέτειρα των μεγάλων Εθνικών μας Ευεργετών που διέθεσαν τόσα για το χωριό τους, το σχολειό και τους μαθητές, την εκκλησία και το μνημείο των οστών τους, τον κοινοτικό γιατρό, τους καλούς ιεροψάλτες, για λειτουργία γεωργικού σχολείου και από όλα αυτά ούτε τα λείψανά τους δεν μάζεψαν σε ένα αξιοπρεπές μνημείο;

Αδιαφορεί η Ζάππειος Επιτροπή

Από όλη αυτή την ιστορία, προκύπτει ότι η Ζάππειος Επιτροπή δε σκοτίζεται για όσα έχουν παρακαλέσει στις Διαθήκες τους οι μεγάλοι Εθνικοί μας ευεργέτες.

Διαφορετικά από το 1990, που άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία, είχαν όλη τη δυνατότητα να ανεβούν κάποια μέλη της στο Αργυρόκαστρο, να συνενοηθούν με τον εκεί Γενικό μας Πρόξενο και να δώσουν ζωή στο Σχολείο, στους κατοίκους, στην περιοχή, με την υλοποίηση μερικών από τα άρθρα των Διαθηκών, που αυτοί είναι διαχειριστές των.

Τίποτε δεν έχουν κάνει εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Μπορούσαν π.χ. να κρατήσουν όρθια τα περίλαμπρα μέγαρά τους στο Λάμποβο, το Ναό της Υπαπαντής, το μοναστήρι τους στο Τρομπούκι που έχει μείνει ερείπιο, να επιχορηγούν κάθε χρόνο μερικά σχολεία της Βορείας Ηπείρου από τρεις χιλιάδες φράγκα, της εποχής εκείνης του 1801, που έγραφε τη Διαθήκη του ο Κων/νος Ζάππας, ήτοι Λέκελι, Δρόβιανη, Δέλβινο, Κηπαρού Χιμάρας, Κακόσι, Κάριανη, Χοντοκούκι και Φιλιατών.

Δεκάρα τσακιστή δεν έδωσαν σε κανένα σχολείο, εκτός αυτό των Φιλιατών, που έτυχε προ καιρού να προεδρεύει Φιλιαταίος δικαστικός, και στέλνουν από 5.000 ευρώ, και στα 2 σχολεία της πόλης αυτής κάθε χρόνο.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι προ δύο ετών, που ήρθε στην πόλη μας ο κ. Απ. Μπότσος, αντιπρόεδρος τότε της Ζαππείου Επιτροπης, για να παραστεί στα εγκαίνια μιας φοιτητικής εστίας, και παρέμεινε μερικές μέρες στο Ζαγόρι, πατρίδα των προγόνων του, παρακλήθηκε από φίλους του να μεταβεί μαζί τους μια μέρα στο Λάμποβο και το δέχτηκε.

Έτσι ανεβαίνοντας στο Λάμποβο διεπίστωσε την ερήμωσή του και έφυγε χωρίς να δώσει ούτε ένα ευρώ στο χωριό από τις διαθήκες των συγχωριανών τους Ζαππαίων... Τι να πεί κανείς;

ΠΡΩΪΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
Πηγή: himara.gr
bsgreeks.blogspot.gr 

Απάντηση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών σε δήλωση του Τουρκικού ΥΠΕΞ

11 Αυγούστου 2016

Με το υπ' αριθμόν 180, δελτίο Τύπου του, επανέρχεται το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών σχολιάζοντας της δηλώσεις του Νίκου Κοτζιά της 2ας Αυγούστου.

Το Τουρκικό ΥΠ ΕΞ, προχωρώντας σε προσωπική επίθεση, χαρακτηρίζει ατυχείς τις δηλώσεις του Νίκου Κοτζιά που ζητά την κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων στην Κύπρο και την απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων.

«Ο Έλληνας ΥΠ ΕΞ Νίκος Κοτζιάς στη δήλωση του στις 20 Ιουλίου 2016, υποστήριξε, αναφερόμενος στην απόπειρα πραξικοπήματος στη χώρα μας, ότι αναγκαιότητα για την επίλυση του Κυπριακού αποτελούν η κατάργηση του ισχύοντος συστήματος των εγγυήσεων και η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από το Νησί. Το υπουργείο μας στην ανακοίνωση που εξέδωσε αυθημερόν ανέφερε ότι προσδοκούμε από την Ελλάδα να αποφεύγει ατυχείς δηλώσεις που σκοπό έχουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση που προέκυψε και να ενεργεί με φιλικές σχέσεις γειτονίας και με πνεύμα δημοκρατικής αλληλεγγύης.

Βλέπουμε ότι ο υπουργός Κοτζιάς συνεχίζει την ίδια ατυχή προσέγγιση στη δήλωση του που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών στις 2 Αυγούστου 2016 και αντιμετωπίζουμε με λύπη αυτήν την κατάσταση.

Με αφορμή αυτό το γεγονός, θεωρούμε χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα συνέβαλε ουσιαστικά στην κατάρρευση του εταιρικού Κράτους το 1963 και ότι η ελληνική χούντα υποστήριξε την απόπειρα πραξικοπήματος στο Νησί το 1974. Το εν λόγω πραξικόπημα απέτυχε επειδή η Τουρκία έκανε χρήση του δικαιώματος επέμβασης που απορρέει από το σύστημα εγγυήσεων.

Αυτή την περίοδο που το Τουρκικό Έθνος εμπόδισε την απόπειρα πραξικοπήματος δίνοντας ένα μεγάλο δημοκρατικό αγώνα και κατά την οποία συνεχίζονται και εντατικοποιούνται οι συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, προσδοκούμε από την εγγυήτρια Ελλάδα να υιοθετήσει εποικοδομητική και ρεαλιστική προσέγγιση.»

Η απάντηση του Ελληνικού ΥΠ. ΕΞ. ήταν άμεση

"Η κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος εγγυήσεων και η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο συνιστούν προϋποθέσεις εκ των ων ουκ άνευ για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού.

Η εισβολή και η συνεχιζόμενη παρουσία του κατοχικού στρατού στην Κύπρο είναι μόνο πηγές αστάθειας, ανασφάλειας και δεινών για όλους τους κατοίκους της νήσου.

Για άλλη μια φορά η Άγκυρα δείχνει να μη θέλει να απαντήσει στο ερώτημα εάν υπάρχουν ή όχι πραξικοπηματίες ανάμεσα στα στρατεύματα κατοχής.

Τέλος, οι προσωπικές επιθέσεις αντί απάντησης, μόνο ως ένδειξη αδιαλλαξίας μπορούν να θεωρηθούν και κάθε άλλο παρά συμβάλλουν στην ανάπτυξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων."

bsgreeks.blogspot.gr

Πως τελείωσε η Ρωσο-τουρκική κρίση. Μια ιστορία μυστικής διπλωματίας. Η περιπέτεια της επιστολής Ερντογάν προς τον Πούτιν.



Μετά την επιστολή – συγγνώμη Ερντογάν προς Πούτιν, αναλύοντας τα γεγονότα είχαμε γράψει ότι ήταν κάτι αναμενόμενο που προετοιμαζόταν από τουλάχιστον τρεις μήνες πριν με συγκεκριμένες υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές.

Η ιστορία μυστικής διπλωματίας που δημοσιέυει η Hurriyet daily News, έρχεται ουσιαστικά να μας επιβεβαιώσει.
 
Kalin, Nazarbayev, Akar και Сaglar
Σύμφωνα λοιπόν με το δημοσίευμα που υπογράφει ο Murat Yetkin:
«Η κρίση στη σφαίρα της πολιτικής είχε επιπτώσεις στην οικονομική αρένα, καθώς και την τουριστική βιομηχανία της Τουρκίας που υπέστη ένα τεράστιο πλήγμα που επιδείνωσε την κατάσταση που είχαν δημιουργήσει οι βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας από το ΡΚΚ και το Ισλαμικό Κράτος. Οι Τουρκικές εξαγωγές τροφίμων προ τη Ρωσία βυθίστηκαν επίσης.

Οι τουρκικές επιχειρήσεις ασφαλείας εναντίον του Ι.Κ. και του ΡΚΚ, είχαν αποκλειστεί από τη ρωσική παρουσία εκεί. Πέραν αυτού και μεγάλες τουρκικές εταιρείες που συμμετείχαν στους τομείς του τουρισμού, των κατασκευών και του λιανικού εμπορίου στη Ρωσία, άρχισαν να αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες. Αλλά, τελικά η κρίση έληξε, ανοίγοντας το δρόμο για την εξομάλυνση, η οποία επέτρεψε τη συνάντηση της 9ης Αυγούστου, με τη δήλωση του Κρεμλίνου στις 27 Ιουνίου. 

Ο Πούτιν τηλέφωνησε στον Ερντογάν, για να επιδείξει την αλληλεγγύη του, νωρίτερα από άλλους ηγέτες χωρών του ΝΑΤΟ, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Ο Ερντογάν, ευχαρίστησε τον Πρόεδρο του Καζαχστάν, Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ – ο οποίος ήταν ο πρώτος Πρόεδρος ξένου κράτους που στάθηκε αλληλέγγυος μετά την απόπειρα πραξικοπήματος – για την υποστήριξή του, στην επίλυση της κρίσης με τη Ρωσία, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στις 5 Αυγούστου στην Άγκυρα.

Ελάχιστοι δημοσιογράφοι έδωσαν προσοχή σε αυτή την ευχαριστία που αποτέλεσε το κλειδί της ανείπωτης ιστορίας μυστικής διπλωματίας που τερμάτισε την κρίση.

Σύμφωνα με τον İbrahim Kalın, τον εκπρόσωπο του Ερντογάν, ο επιχειρηματίας “Cavit Çağlar έπαιξε ένα πολύ σημαντικό ρόλο” στην επίλυση της κρίσης, όπως και ο “Nursultan Nazarbayev, που επέδειξε μεγάλη φιλία προς την Τουρκία” και “η πατριωτική πρωτοβουλία ελήφθη από τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, Στρατηγό Hulusi Akar” αν και το θέμα δεν ήταν σε περιοχή ευθύνης του. Ο Kalın δεν αρνήθηκε την ιστορία αλλά, αρνήθηκε να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες. Ο Çağlar είπε στη Hürriyet Daily News στο τηλέφωνο “ότι δεν έχει τίποτε να πει, σε αντίθεση με τον κ. Kalın, που εκπροσωπεί το κράτος” και πως αυτός “δε θα δώσει καμία λεπτομέρεια”.

Σύμφωνα με υψηλόβαθμες διπλωματικές πηγές και πηγές των υπηρεσιών ασφαλείας που ζήτησαν να μην κατονομασθούν, η ιστορία μυστικής διπλωματίας, που τερμάτισε την κρίση, εκτυλίχθηκε ως εξής:

Στα τέλη Απριλίου, ο Akar είπε στον Erdoğan, ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα κανάλι που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίλυση της κρίσης. Είπε στον Erdoğan, ότι ο Cavit Çağlar, ένας επενδυτής στην κλωστοϋφαντουργία, είχε επιχειρήσεις στη Ρωσική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία του Νταγκεστάν. Ο Çağlar είχε εμπλακεί στην πολιτική τη δεκαετία του ’90, είχε διατελέσει Υπουργός Επικρατείας στις κυβερνήσεις του Süleyman Demirel και γνώριζε τον Πρόεδρο του Νταγκεστάν, Ramazan Abdulatipov, καλά, ακόμη από τότε.  Ο Abdulatipov είχε πρόσβαση στον Πούτιν, μέσω του επικεφαλής συμβούλου του, Yuri Ushakov. Την περίοδο που ο Çağlar ήταν Υπουργός ο Akar εκπροσωπούσε το Γενικό Επιτελείο στο Υπουργικό Συμβούλιο και γνώριζαν πολύ καλά ο ένας τον άλλον από εκείνη την περίοδο. Ο Çağlar φάνηκε ωφέλιμος για το κράτος ως Υπουργός, αλλά και αργότερα ως επιχειρηματίας, είπε ο Akar στον Erdoğan. Ήταν το κανάλι μεταξύ Άγκυρας και Heydar Aliyev του Αζερμπαϊτζάν στο Ναχιτσεβάν και το Μπακού στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και ήταν αυτός που διέθεσε το ιδιωτικό του αεροσκάφος στην ομάδα της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΜΙΤ) για να πετάξει στην Κένυα το 1999 και να συλλάβει τον ηγέτη του ΡΚΚ Abdullah Öcalan σε μια κοινή επιχείρηση με τη CIA. Ο Akar είπε στον Erdoğan, σε μια συνάντηση παρουσία του  Kalın, ότι ο Çağlar είχε οικονομικά προβλήματα το 2000 και αντιμετώπισε και δικαστήριο, αλλά ήταν αξιόπιστος ως προς τις κρατικές υποθέσεις. Μετά από μια συνάντηση με τον Çağlar και τον Akar στην Κωνσταντινούπολη στις 30 Απριλίου, ο Erdoğan έδωσε το πράσινο φως για την επιχείρηση.

Ο διορισμένος από τον Erdoğan ως το πρόσωπο επαφής από την Τουρκική πλευρά στη σχέση με τον Ushakov από τη ρωσική, Kalın, άρχισε να γράφει το σχέδιο της επιστολής του Erdoğan προς τον Πούτιν. Μέσω της δορυφορικής διπλωματίας που άρχισαν μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας, ο Çağlar και ο Abdulatipov, το σχέδιο αυτό αλλαξε περιεχόμενο και μορφή αρκετές φορές από τις δύο πλευρές κατά τη διάρκεια του Μαΐου και τις αρχές Ιουνίου.

Στις 22 Ιουνίου, ο Πρέσβης του Καζαχστάν στην Άγκυρα,  Zhanseit Tuimebayev κάλεσε τον Kalın για να του μεταφέρει ένα “επείγον” μήνυμα. Ο Nazarbayev είχε συναντηθεί με τον Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη και είπε ότι εάν ο Erdoğan ήταν έτοιμος να στείλει την επιστολή, ο Πούτιν ήταν έτοιμος να την αποδεχθεί. Ο Erdoğan ήθελε την εξομάλυνση των σχέσεων, αλλά δεν ήταν έτοιμος να στείλει μια επιστολή με τις λέξεις «απολογούμαι» και «αποζημίωση» σε αυτήν. Να απολογηθεί επειδή υπερασπίσθηκε τα σύνορα της χώρας;

Στις 23 Ιουνίου και πάλι, πριν από ένα δείπνο ιφταρ (δείπνο ραμαζανιού) , ο Tuimebayev κάλεσε και πάλι τον Kalın με ένα “Επείγον” μήνυμα. Ο Nazarbayev είχε προσγειωθεί στην Τασκένδη, την πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν, για τη Σύνοδο των χωρών της συνεργασίας της Σαγγάης και θα συναντούσε τον Πούτιν την επομένη το πρωί, πριν τη λέξη της Συνόδου, γύρω στις 13:00. Αν η επιστολή μπορούσε να φτάσει εκεί, έστω και με ελαφρές διορθώσεις, αυτό θα βοηθούσε να τελειώσει η κρίση. Ο Kalın ενημέρωσε άμεσα τον Erdoğan, που κάλεσε το Στρατηγό Akar στην Προεδρία, περίπου στις 23:00 της 23ης Ιουνίου.

Την ίδια ώρα ο Kalın έφτιαξε άνα άλλο σχέδιο και δούλεψε μαζί με ρώσους μεταφραστές και διπλωμάτες από την Πρεσβεία του Καζαχστάν στην Άγκυρα. Κατάφεραν να βρουν τη ρωσική λέξη “izvinite” (συγγνώμη) – που είναι ισχυρότερη από το αγγλικό “sorry,” αλλά όχι τόσο ισχυρή όσο η λέξη “apology.”(απολογούμαι).

Ο Erdoğan υπέγραψε την επιστολή και ζήτησε από τον Καλίν να απογειωθεί με το προεδρικό τζετ και να τη μεταφέρει άμεσα. Το τζετ που μετέφερε τον Kalın, απογειώθηκε από την Άγκυρα στις 03:00 τα ξημερώματα της 24ης Ιουνίου. Η πρώτη στάση ήταν η Κωνσταντινούπολη για να παραλάβει τον  Çağlar, έναν σύμβουλό του και ένα ρώσο μεταφραστή από εκεί. Το αεροσκάφος απογειώθηκε από την Κωνσταντινούπολη στις 04:30, αλλά αντιμετώπιζε το ρίσκο της έλλειψης άδειας πτήσης πάνω από τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν. Το Υπουργείο Εξωτερικών ξεκίνησε αμέσως επαφές με τις πρωτεύουσες των χωρών. Στέλνοντας μηνύματα μέσω WhatsApp, χάρη στο WiFi που διαθέτει το προεδρικό τζετ, μπόρεσαν να λάβουν άδεια πτήσης πάνω από τη Γεωργία 20 λεπτά πριν εισέλθουν στον εναέριο χώρο της. Η άδεια από το Αζερμπαϊτζάν ήρθε την ώρα που πετούσαν πάνω από τη Γεωργία, από το Τουρκμενιστάν, την ώρα που πετούσαν πάνω από το Αζερμπαϊτζάν, αλλά δεν υπήρχε καμία απάντηση από το Ουζμπεκιστάν. Ο εναέριος χώρος του, ήταν κλειστός για λόγους ασφαλείας λόγω της Συνόδου της Σαγγάης. Ο Nazarbayev προσέφερε το Καζάχικο προεδρικό ελικόπτερο που περίμενε στο Τσιμκέντ, κοντά στα Ουζμπέκικα σύνορα για να τους παραλάβει μέχρι την Τασκένδη, αλλά το αεροπλάνο που έκανε κύκλους στον εναέριο χώρο του Τουρκμενιστάν κινδύνευε να μείνει από καύσιμα. Έτσι ο Nazarbayev αιτήθηκε προς τον Ουζμπέκο Πρόεδρο Islam Karimov και ζήτησε την άδειά του για τους  “επισκέπτες από την Τουρκία” Ο Karimov ενέκρινε το αίτημα.

Το αεροπλάνο που μετέφερε τον Kalın και τον Çağlar προσγειώθηκε στην Τασκένδη γύρω στις 12:15. Ο Nazarbayev τους περίμενε και τους οδήγησε σε ένα δωμάτιο συναντήσεων πάνω. Ο Nazarbayev ζήτησε το ρωσικό αντίγραφο της επιστολής, το διάβασε προσεκτικά και είπε, “Αυτό είναι καλό.” Οι Τούρκοι, μόλις τότε έμαθαν ότι ο Πούτιν και η αντιπροσωπεία του βρίσκονταν στο διπλανό δωμάτιο. Ο Nazarbayev ρώτησε αν θα μπορούσε ο Ushakov να να προστεθεί στην συντροφιά, είπε στον Ushakov ότι η επιστολή ήταν αποδεκτή και είπε σε όλους τους παρευρισκόμενους στο δωμάτιο ότι αυτό ήταν από αυτόν και να λύσουν τα υπόλοιπα.

Αφού μετέφερε την επιστολή στον Πούτιν, ο Ushakov επέστρεψε στην τουρκική αντιπροσωπεία και είπε ότι ο Πούτιν την αποδέχεται αν και την βρίσκει «λίγο πιο κοντά στην τουρκική θέση» εξαιτίας της νέας λέξης που χρησιμοποιήθηκε για να αντικαταστήσει το «apology» (απολογούμαι).

Kalın και Ushakov συμφώνησαν ότι η δήλωση αποδοχής θα γίνει στη Μόσχα στις 27 Ιουνίου, αφού η Άγκυρα την δει προκαταβολικά. Οι Ρώσοι κράτησαν την υπόσχεσή τους. Η δήλωση έγινε στην ώρα της.»

Αυτή είναι η ιστορία που δημοσιέυει η Hurriyet. Πιστεύω να τη βρείτε ενδιαφέρουσα.

 bsgreeks.blogspot.gr
HURRIYET