Ελληνικός τουρισμός. Ώρα μηδέν. Μα γιατί δεν μας επισκέπτονται;;;.

Του Θράσου Ευτυχίδη.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν έχουμε αύξηση του τουρισμού μας. Οι λόγοι είναι πολλοί. Η απάντηση όμως, είναι εξαιρετικά απλή κατά την ταπεινή μου άποψη και συνίσταται στην ακόλουθη λαϊκή έκφραση. Ο ελληνικός τουρισμός δεν πρόκειται ν’ ανέβει γιατί πουλάμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Ας το αναλύσουμε λιγάκι παραπάνω αυτό με παραδείγματα που θα βοηθήσουν να το κατανοήσουμε καλύτερα.

Παράδειγμα 1: ο Ρώσος κ. Ιβαν

Έστω λοιπόν ο Ρώσος κ. Ιβάν και η οικογένειά του, έχει να επιλέξει ανάμεσα σε Ελλάδα, Τουρκία και Αίγυπτο. Το πρώτο που κάνει είναι να δει λιγάκι τον προορισμό με μια γρήγορη ματιά στο διαδίκτυο. Βλέπει πραγματικά υπέροχες εικόνες και από τους τρεις προορισμούς. Το δεύτερο είναι να δει ξενοδοχεία. Ναι υπάρχουν και αυτά διαθέσιμα για κάθε τσέπη. Το τρίτο είναι να δει τιμές τουριστικών πακέτων … Εκεί κάπου τελειώνουν όλα.

 Έκπληκτος ο Ρώσος κ. Ιβάν διαπιστώνει ότι τα χρήματα που επαρκούν για να κλείσει ένα 5άστερο All Inclusive ξενοδοχείο στην Τουρκία ή την Αίγυπτο, μόλις και μετά βίας φθάνουν για να διαμείνει στη διεθνούς φήμης «Καλύβα του Μπαρμπα Θωμά» στην Ελλάδα.

Φυσικά και τη στιγμή που αποφασίζει δεν γνωρίζει το υψηλό επίπεδο υπηρεσιών μας γιατί δε θα έριχνε καν ματιά στον προορισμό Ελλάδα.

Ρίχνει μετά μια ματιά στα ψηλά γράμματα … Στην Τουρκία και στην Αίγυπτο δεν απαιτείται βίζα, στην Ελλάδα απαιτείται βίζα Σένγκεν!.

Έχετε ποτέ διαβάσει τις απαιτήσεις για την έκδοση βίζας Σένγκεν; Μεταξύ άλλων ζητάνε. Βεβαίωση εργασίας, βεβαίωση αποδοχών, ύπαρξη τραπεζικού λογαριασμού βάουτσερ ξενοδοχείου και εισιτήριο. Όχι, βεβαίωση από τον παπά της ενορίας δε ζητάνε. Με αυτόν τον τρόπο είδα να αρνούνται βίζα Σένγκεν σε ιδιοκτήτη μεγάλου ξενοδοχείου όπως και σε ιδιοκτήτη εργοστασίου … αφού δεν εργάζονταν, ούτε φυσικά μπορούσαν να προσκομίσουν βεβαίωση αποδοχών (πραγματικά περιστατικά). Επομένως άμεσα αποκλείεται κάποιος να έρθει εκτός τουριστικού πρακτορείου.

Θα ρωτήσετε οι αφελείς… Στα πρακτορεία, δεν απαιτείται η ίδια διαδικασία; Η απάντηση είναι ναι, με τη διαφορά ότι τα Προξενεία μας κάνουν τα στραβά μάτια στα φασόν έγγραφα που προσκομίζουν τα πρακτορεία. Στην ουσία παρανομούν δεχόμενα πλαστά έγγραφα εν γνώσει τους, αλλά τους το συγχωρούμε γιατί είναι για καλό σκοπό. Η βίζα έχει κόστος – το ελάχιστο 35 € όταν κάποιος καταφέρνει με μέσον να τη βγάλει μόνος του, 50 και πάνω € αν απευθυνθεί σε πρακτορείο. Γενικά το εμπόριο βίζας ανθεί σε κάποια πρακτορεία με την απόλυτη ανοχή αν όχι συνενοχή των Προξενείων μας. 

Αν λοιπόν όλα πάνε καλά και πάρει τη βίζα, σε μια βδομάδα το λιγότερο, ταξιδεύει. Αν όχι περνάει την άδεια του στο σπίτι του. Ρωτάω, εσείς στη θέση του κ. Ιβάν θα διακινδυνεύατε τις διακοπές σας πληρώνοντας κιόλας παραπάνω;

Παράδειγμα 2^ο: ο Ιρλανδός κ. Ίαν

Ενα από τα ξενοδοχεία στην Ηλιόλουστη Ακτή, Βουλγαρία

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τον Ιρλανδό κ. Ίαν. Αυτός δεν χρειάζεται βίζα. Συγκρίνει επομένως προορισμούς, προσφερόμενα ξενοδοχεία, τιμές. Αναζητά τουριστικά πακέτα.

Και ξαφνικά βλέπει τις πραγματικά απίστευτες προσφορές στην Ηλιόλουστη Ακτή της Βουλγαρίας. 170 € μόνο στοιχίζει το δεκαήμερο σε ένα από τα εκατοντάδες πολυτελή ξενοδοχεία – καταλύματα της περιοχής. Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται το αεροπορικό εισιτήριο!!  Ποια Ελλάδα τώρα;;;

 Έστω ότι αυτά τα δύο παραδείγματα καταφέρνουν τελικά να φτάσουν στην Ελλάδα. Επειδή γνωρίζω λίγο παραπάνω το χώρο της Βόρειας Ελλάδας θα μιλήσω για ότι συμβαίνει εδώ.

Προσγειώνονται λοιπόν στο υπερσύγχρονο αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» της Θεσσαλονίκης με το εξαιρετικό σύστημα διαχείρισης αποσκευών και την υποδειγματική λειτουργία … Να μη συνεχίσω … Tο αεροδρόμιο εδώ στη Θεσσαλονίκη, αεροδρόμιο μικρής επαρχιακής πόλης λειτουργεί χάρη στην αυτοθυσία των εργαζομένων του. Δεν υπάρχουν οι υποδομές για να σηκώνουν αυτό τον όγκο που θέλουμε να έχουμε. Τις ώρες αιχμής οι ουρές φτάνουν μέχρι έξω από το κτίριο. Δεν θέλω να μιλήσω για υποδομές ασφάλειας γιατί θα γίνω ιδιαίτερα κακός… Προς το παρόν μας φυλάει ο Θεός!

Βγαίνει λοιπόν από το αεροδρόμιο και χάρη στην οργάνωση των ιδιωτών tour operators μπαίνει στο σύγχρονο λεωφορείο του και μετακινείται προς Χαλκιδική. Φτάνει λοιπόν στο ξενοδοχείο του, όπου συνήθως αντιμετωπίζει και την πρώτη έκπληξη με το δωμάτιό του, συνήθως δυσάρεστη και σπάνια ευχάριστη. 

Την επομένη δίνοντας τόπο στην οργή, κατεβαίνει χαλαρός στο πρωινό του και αμέσως μετά από μια μικρή βόλτα στο ξενοδοχείο, πάει καταρχήν στην πισίνα όπου διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει ξαπλώστρα ελεύθερη. Δίνει τόπο στην οργή και πηγαίνει στη Θάλασσα όπου ή και πάλι δε βρίσκει ξαπλώστρα ή βρίσκει και αμέσως συναντάει τον υπάλληλο του ξενοδοχείου που χρεώνει την ξαπλώστρα και την ομπρέλα (δύο ξαπλώστρες και ομπρέλα γύρω στα 15 €). Αφού του εξηγούν ότι άσχετα με το αν μένει στο ξενοδοχείο πρέπει να πληρώσει και αφού το κάνει δίνοντας τόπο στην οργή, βουτάει στη θάλασσα. Εκεί πραγματικά ξεχνιέται αναγνωρίζει ότι ναι, μπορεί το δωμάτιο να ‘ναι χάλια, μπορεί να μου χρεώνουν 15 € την ξαπλώστρα και την ομπρέλα, αλλά τέτοια θάλασσα δεν υπάρχει πουθενά. Αφού ευχαριστηθεί το μπάνιο του, βγαίνει ξαπλώνει και παραγγέλνει τη μπύρα του για να πάρει την επόμενη κρυάδα του 4 – 8 € το μπουκάλι (στη Βουλγαρία το ποτήρι κρίκετ 500 ml στοιχίζει 0,80 – 1 €, 1 – 1,5 € στην Τουρκία). Λίγο ο ήλιος, λίγο η θάλασσα το ξεχνάει και αυτό.  

Την επομένη ξυπνάει ήδη εκπαιδευμένος. Σηκώνεται στις 6 το πρωί, πριν το πρωινό και τρέχει ν’ απλώσει την πετσέτα του κατοχυρώνοντας κάποια ξαπλώστρα. Θάλασσα θ αποφύγει να πάει. Κάποια στιγμή το μεσημέρι θα επισκεφθεί τα τραπεζάκια των tour operators, για να δει για καμιά εκδρομή στα περίφημα παγκοσμίως ελληνικά αξιοθέατα.

Ας πούμε ότι επιλέγει τα Μετέωρα. Το κόστος είναι από 70 έως 90 €. Το κόστος αγοράς της εκδρομής, γιατί στην πραγματικότητα, αυτό που θα πληρώσει είναι κατά πολύ περισσότερο. Τι συμβαίνει σε μια τέτοια εκδρομή; Το λεωφορείο σταματάει υποχρεωτικά σε συγκεκριμένο κατάστημα επί της εθνικής για να πιούν οι τουρίστες των καφέ τους. Κατά τις 12:30 το μεσημέρι το λεωφορείο θα φτάσει στα Μετέωρα, όπου μόλις και μετά βίας οι τουρίστες θα προλάβουν να

επισκεφθούν ένα μοναστήρι. Θα μπορούσαν και δεύτερο, αλλά θα πρέπει να προλάβουν οπωσδήποτε το εργαστήριο με τις εικόνες, όπου θα δούν πως ζωγραφίζονται οι εικόνες, αλλά το βασικότερο, θα έχουν τη «μοναδική» ευκαιρία να αγοράσουν εικόνες από την πηγή. Από κάθε εικόνα που αγοράζεται το πρακτορείο που πηγαίνει τους τουρίστες παίρνει από 30 – 50% της τιμής αγοράς!!! Αμέσως μετά οι τουρίστες θα σταματήσουν υποχρεωτικά για φαγητό στην παραδοσιακή ταβέρνα που επιλέγει το πρακτορείο γι αυτούς (2 – 4 € στο κεφάλι παίρνει το πρακτορείο). Για όσους νομίζουν ότι η αδηφαγία των πρακτορείων σταματάει εδώ, κάνουν λάθος. Αμέσως μετά το φαγητό και λίγο πριν την αναχώρηση οι τουρίστες επισκέπτονται το συγκεκριμένο μεγάλο κατάστημα αναμνηστικών που έχει επιλέξει γι αυτούς πριν από αυτούς το πρακτορείο για ευνόητους φυσικά λόγους. Μετά και από αυτό, παίρνουν το δρόμο της επιστροφής (για να προλάβουμε το βραδυνό στο ξενοδοχείο), αλλά πάντα με την υποχρεωτική στάση στο γνωστό κατάστημα της εθνικής. Μια απόλυτα επιτυχημένη εκδρομή για το πρακτορείο φτάνει στο τέλος της. Θεωρούν ότι ο χαζός τουρίστας δεν κατάλαβε τίποτε.

Δεν θέλω να μιλήσω για τις περίφημες εκδρομές στην Καστοριά. Αλλά είναι πλέον γεγονός ότι η δραστηριότητα συγκεκριμένων μεγάλων πρακτορείων οδηγεί στο κλείσιμο μια σειρά επιχειρήσεις γούνας. Δεν θέλω καν να αναφέρω τα ποσοστά που πληρώνονται στα πρακτορεία.   

Θα μπορούσα να δώσω άπειρα παραδείγματα για να εξηγήσω αυτό που για τους ξένους είναι αυτονόητο, αλλά εμείς αδυνατούμε να κατανοήσουμε.

Θεωρώ χρήσιμο, να αναφερθώ όμως και στη λειτουργία μεγάλων πρακτορείων που μονοπωλούν αγορές. Τι κάνουν αυτά τα πρακτορεία που συνήθως έχουν την αμέριστη συμπαράσταση του κράτους … για την Ελλάδα μιλάω.

Εκδρομή στην Καστοριά για γούνες με 1 ευρώ!

Έστω ότι ένα τέτοιο πρακτορείο μπαίνει στην αγορά της χώρας Ου, όπου μέχρι την είσοδό της λειτουργούσαν 20 μικρά γραφεία με τα λεωφορεία τους. Ανοίγει λοιπόν πτήσεις τσάρτερ προς την Ελλάδα που γίνονται δεκτές με πανηγυρισμούς από τις Διπλωματικές μας αρχές. 

Το πρώτο πράγμα που θεωρεί χρήσιμο να κάνει, είναι να εξαφανίσει τον ανταγωνισμό.  Πουλάει λοιπόν κάτω από το κόστος. Όταν το επταήμερο του λεωφορείου στοιχίζει 350 € και το επταήμερο με το αεροπλάνο 250 €, είναι σίγουρο ότι το λεωφορείο θα σταματήσει. Το ένα μετά το άλλο, τα 20 πρακτορεία θα κλείσουν και το μεγάλο πρακτορείο έχοντας ζημιές θα μείνει μόνο του. 

Είναι η στιγμή όπου το μεγάλο πρακτορείο θα αρχίσει να πουλάει σε πραγματικές τιμές και τότε έρχεται η οδυνηρή διαπίστωση, ότι ο κόσμος δεν αγοράζει. Παρατηρείται λοιπόν μια μετακίνηση της αγοράς προς φθηνότερους προορισμούς όπως η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Κροατία, το Μαυροβούνιο. 

Το μεγάλο πρακτορείο αναγκάζεται για να διασωθεί στην αγορά, να κλείσει το ένα μετά το άλλο τα γραφεία που έχει ανοίξει σε διάφορες πόλεις της χώρας, να περιορίσει τις πτήσεις. Να μείνει με 1 ή δύο γραφεία. Το αποτέλεσμα μια ολόκληρη αγορά χάνεται για την Ελλάδα επειδή κάποιοι αδυνατούν να σκεφθούν λογικά. Το Ου είναι τυχαίο. Θα μπορούσε να είναι σήμερα Γε. Με την απόσυρση του μεγάλου πρακτορείου από την χώρα … χάνεται ολόκληρη η αγορά για την Ελλάδα. 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Τα παραδείγματα ΔΕΝ είναι τυχαία.

Δεν θέλω να επεκταθώ και στη ζημιά που προκαλεί στο εσωτερικό αυτή η λειτουργία. Συνήθως μπλοκάρει την αγορά αποτρέποντας άλλους να κλείσουν ξενοδοχεία και καταλύματα. Ελέγχει τις τιμές. Όταν καταρρέει συμπαρασύρει το σύμπαν.

 Μήπως, λέω μήπως να αρχίσουν να σκέφτονται λιγάκι και σε βάθος χρόνου, εκεί στο Υπουργείο Τουρισμού;

 Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για να καταδείξω γιατί δεν μπορούμε να ανεβάσουμε τον τουρισμό μας. Δεν μπορούμε γιατί απλά δεν είμαστε ανταγωνιστικοί απέναντι στους κύριους αντιπάλους μας. Δεν έχουμε την ικανότητα και τις υποδομές να διαχειριστούμε τον μαζικό τουρισμό. Έχουμε ένα άριστο προϊόν που έχουμε φροντίσει να το ευτελίσουμε με λογικές και πρακτικές του τύπου «το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδος» και «είμαστε οι καλύτεροι». Γιατί; ρωτάω.

Δεν έχουμε καταφέρει καν να αντιληφθούμε σωστά γιατί ταξιδεύει ένας ξένος. Δεν έχουμε πρακτικά αναλύσει τη συμπεριφορά και τις απαιτήσεις του. Βέβαια σε ετήσια βάση, σε αυτή την Ελλάδα της κρίσης, επιμένουμε να δαπανούμε τεράστια ποσά σε εταιρίες ερευνών αλλά και διαφήμισης.

Και θα ρωτήσει κάποιος… δηλαδή δεν πρέπει να διαφημίζουμε τη χώρα μας ως τουριστικό προορισμό; Η απάντηση είναι φυσικά ναι. Θα πρέπει όμως να αλλάξουμε τη λογική και τον τρόπο δαπανών της διαφήμισης. Και φυσικά δεν είμαι υπέρ κάποιας επιπλέον φορολόγησης στα ήδη επιβαρυμένα από φόρους και τέλη ξενοδοχεία ή τουριστικά προϊόντα.

Επομένως τι πρέπει να γίνει; Να το κλείσουμε και να φύγουμε; Όχι. Θα πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε νοοτροπία και πολιτική στον τουρισμό. Εν ανάγκη να δούμε λιγάκι τι κάνουν οι γείτονές μας, που μας έχουν αφήσει αιώνες πίσω. Δεν χρειάζεται ν ανακαλύψουμε τον κύκλο, απλά να δούμε λίγο τι κάνουν αυτοί οι γείτονές μας και ενώ δεν έχουν ούτε το μισό απ’ αυτό που μπορεί να προσφέρει η Ελλάδα, καταφέρνουν και μας παίρνουν τους τουρίστες.

Το κλειδί για την αύξηση των εσόδων και των τουριστικών ροών λέγεται συντονισμός. Το κλειδί είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Το κλειδί είναι έλεγχος των πολιτικών ανταγωνισμού. Μέχρι να καταφέρουμε κάτι απ’ όλα τα παραπάνω εμείς, ας πάψουμε να κατηγορούμε τους άλλους που δε μας προτιμάνε.

 bsgreeks.blogspot.gr