Όλο αυτό το διάστημα, έχω γίνει παραλήπτης μιας σειράς επιστολών για το αυριανό Συνέδριο από πολλούς φορείς και άτομα - "προσωπικότητες" του ποντιακού χώρου με προτάσεις για τις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν ή να μη γίνουν.
Ανάμεσα σε αυτές, υπήρχαν αρκετές σοβαρές, άλλες απλά εξυπηρετούν συμφέροντα κάποιων πλευρών της ανούσιας διαμάχης που ταλανίζει τον Ποντιακό χώρο. Αποφάσισα να μη δημοσιεύσω καμία γιατί θεώρησα, πιστεύω σωστά, ότι δεν βοηθούν στην ενότητα, αντίθετα δίνουν συνέχεια στο πρόβλημα. Άλλωστε οι ανταλλαγές επιστολών είναι ένα άθλημα διαδεδομένο στον οργανωμένο ποντιακό χώρο, στο οποίο συμμετέχουν και αρκετοί ντοπαρισμένοι αθλητές!
Ξεκαθαρίζω ότι αυτό που γράφω στον τίτλο του άρθρου, υπό τις παρούσες συνθήκες είναι ουτοπικό. Το κείμενο είναι μια ουτοπική περιγραφή, του τι θα ήθελα να δω εγώ, σε αυτό το έκτακτο συνέδριο. Είναι αποκλειστικά μια ειλικρινής κατάθεση της δικής μου άποψης. Και φυσικά μπορεί να είναι λάθος. Επιμένω να μην διεκδικώ κανένα αλάθητο, καμία θέση και να τους εκνευρίζω όλους με τις απόψεις μου.
Είμαι από αυτούς που μελέτησαν σε βάθος το καταστατικό της Δι.Συ.Π.Ε. πριν μερικά χρόνια. Είναι ένα κείμενο πολύ "μικρό" σε σχέση με αυτό που θέλει να εκφράσει. Είναι ένα καταστατικό απόλυτα αντιδημοκρατικό. Μπαίνοντας σε μια λογική αριθμών, είχα γράψει παλιότερα ότι θα το ζήλευε και η χούντα. Είναι ένα κείμενο ατελές που εκθέτει τους συντάκτες του. Για μένα από την αρχή, η συζήτηση για την αλλαγή άρθρων του, δεν είχε νόημα. Θα έπρεπε να γίνει ένα νέο καταστατικό - ίσως και ένα νέο όργανο με την διάλυση των δύο υπαρχόντων.
Το ιδεώδες λοιπόν για μένα, αύριο, θα ήταν το Δι.Συ.Π.Ε. να ανακοινώσει τη διάλυση του και να καλέσει όλα τα σωματεία και τις υπάρχουσες Ομοσπονδίες σε ένα ανοιχτό, ισότιμο, έντιμο, δημοκρατικό διάλογο για τη σύνθεση ενός νέου οργάνου που θα εκπροσωπεί επάξια τον ποντιακό ελληνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο.Αυτό φυσικά δεν θα συμβεί, όπως δε συνέβη και με το άλλο ανύπαρκτο παγκόσμιο όργανο το ΠΑΣΠΕ. Κάποιοι επιμένουν να κουβαλάνε τίτλους που πρακτικά δεν υπάρχουν.
Πολλοί μιλάνε για δημοκρατία μετρώντας σήμερα κουκιά - ψηφαλάκια που θεωρούν δεδομένα. Μιλάνε και αντιμετωπίζουν τα ποντιακά ζητήματα με όρους αριθμητικούς (τόσοι εμείς - τόσοι εσείς). Δημιουργείται πρακτικά το ερώτημα, είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ή η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, αυτό που λείπει πραγματικά από τον οργανωμένο ποντιακό χώρο. Η απάντηση είναι σαφής.
Το ζήτημα λοιπόν, το πραγματικό ζήτημα δεν είναι η δημοκρατία, είναι η εμπιστοσύνη. Όταν υπάρξει εμπιστοσύνη, η δημοκρατία θα λειτουργήσει αυτόματα.
Για να υπάρξει εμπιστοσύνη, θα πρέπει να λειτουργήσει η λογική. Να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε. Υπάρχουν πρακτικά διαφωνίες ως προς τους στόχους που θα πρέπει να έχει ένα παγκόσμιο όργανο. Η απάντηση είναι και πάλι σαφής - ΟΧΙ. Που υπάρχουν πραγματικές διαφωνίες; Η απάντηση είναι μία - απλά στις καρέκλες.
Οι καρέκλες είναι αυτές που διχάζουν τον ποντιακό χώρο, οι αριθμοί και όχι οι στόχοι. Ως πότε θα επιμένουμε να μην το κατανοούμε.
Οι καρέκλες είναι οι λόγοι που υπάρχουν εκατοντάδες σωματεία σφραγίδες, οι καρεκλομαχίες είναι ο κύριος λόγος που χιλιάδες σοβαροί, αξιοπρεπείς, μορφωμένοι, έντιμοι πόντιοι συμπατριώτες παραμένουν εκτός οργανωμένου ποντιακού χώρου με κατεβασμένο το κεφάλι από αυτά που βλέπουν να συμβαίνουν.
Βέβαια θα πουν κάποιοι, υπάρχουν ζητήματα ... "κόκκινες γραμμές" και μιλάω για το καθεστώς του ιδιωτικού ιδρύματος Παναγίας Σουμελά. Και εδώ λοιπόν θα καταθέσω θαρραλέα την άποψή μου και ας γίνω κακός με όλους. Φυσικά και εδώ ο καυγάς γίνεται για το πάπλωμα.
1. Θεωρώ ότι η αλλαγή του καθεστώτος του ιδιωτικού Ιδρύματος "Παναγία Σουμελά" δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι αντικείμενο ενός Καταστατικού Παγκοσμίου Οργάνου.
2. Από τη στιγμή που αυτό το Ιδιωτικό Ίδρυμα, εκμεταλλεύεται και οικονομικά τα Άγια των Αγίων του Ποντιακού Ελληνισμού θα πρέπει να ζητηθεί από το κράτος να σταματήσει αυτό. Όχι να αλλάξει το καθεστώς λειτουργίας ενός ιδιωτικού ιδρύματος, αλλά ίσως να επιστραφούν στη διαχείριση ενός Παγκόσμιου Οργάνου τα ιερά κειμήλια του Ποντιακού Ελληνισμού. Αυτό αφορά και άλλα ιδρύματα όπου έχουν παραχωρηθεί κειμήλια από το Κράτος ή την Εκκλησία. Αυτό πραγματικά, θα έπρεπε να είναι μέσα στους στόχους ενός Παγκόσμιου Οργάνου. Η με κάθε νόμιμο τρόπο διεκδίκηση της διαχείρισης των κειμηλίων του Ποντιακού Ελληνισμού από ένα όργανο που εκφράζει όλους τους Πόντιους σε όλο τον κόσμο.
Για να γίνει αυτό ξαναλέω χρειάζεται ισχυρό όργανο αποδεχτό και σεβαστό απ' όλους Πόντιους και μη. Χρειάζονται ισχυρές προσωπικότητες που θα καταλάβουν άξια και όχι στη βάση αριθμητικών συσχετισμών η ex officio διορισμών τις καρέκλες του ΔΣ.
Έχω και γι αυτά τα ζητήματα προτάσεις λογικής, όπως και για τα ζητήματα οργάνωσης, για τα ζητήματα οικονομικής αυτοδυναμίας κλπ κλπ. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο στο θέμα περιγράφοντας τα αυτονόητα, αυτό που κάνουν όλοι πως δεν καταλαβαίνουν. Συνεχίζω όμως να ακούγομαι παράταιρος. Δεν βολεύω και δεν εξυπηρετώ κανέναν. Στα πενήντα μου χρόνια "είμαι μικρός" και "δεν καταλαβαίνεις εσύ"... Το καλό είναι ότι εμείς οι "μικροί" που "δεν καταλαβαίνουμε" γινόμαστε όλο και περισσότεροι.
Ο Ποντιακός χώρος έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη να βρει την αυτοεκτίμηση και την αξιοπρέπειά του. Έχει ανάγκη την ανανέωση. Ανακοινώστε αύριο τη διάλυση του ούτως ή άλλως ανύπαρκτου Δι.Συ.Π.Ε. Απευθύνετε ενωτικό κάλεσμα σε ολόκληρο τον Ποντιακό Ελληνισμό.
Αύριο είναι πραγματικά μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία για την ενότητα. Μια ευκαιρία που για άλλη μια φορά θα πάει χαμένη.
bsgreeks.blogspot.gr
