Αυτή η ιστορία με την επένδυση του Ιβάν Σαββίδη στη Θέρμη, προκειμένου να κατασκευάσει εκεί το προπονητικό κέντρο του ΠΑΟΚ, αρχίζει να αποκτάει ολοένα και περισσότερα από τα χαρακτηριστικά της υπόθεσης -γενικότερου ενδιαφέροντος- που «τσουρουφλίζει» την Ελλάδα, αυτής, δηλαδή, των επενδύσεων που θα δώσουν την απαραίτητη ώθηση ώστε να υπάρξει ανάπτυξη.
Διάβαζα χθες το έγγραφο με το οποίο η αποκεντρωμένη διοίκηση Μακεδονίας-Θράκης ενημέρωνε το δήμο Θέρμης ότι ακυρώνει την απόφαση του δημοτικού του συμβουλίου, το οποίο είχε εγκρίνει την κατασκευή του προπονητικού κέντρου του ΠΑΟΚ και σκεφτόμουν όλα αυτά που κατά περιόδους ακούω ή διαβάζω αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους καθυστερούν ή δεν προχωράνε ποτέ επενδύσεις στην Ελλάδα.
Μπορεί να μην το χωράει ο ανθρώπινος νους, αλλά σε μια σειρά από επενδύσεις, ίσης ή και πολύ μεγαλύτερης αξίας από αυτή που θέλει να κάνει ο Σαββίδης στη Θέρμη, λόγοι οι οποίοι μοιάζουν αστείοι και μόνο να τους συζητάει κανείς, είναι ικανοί για να ακυρώσουν προσπάθειες οι οποίες δίνουν θέσεις εργασίας, αναβαθμίζουν περιοχές και μπορούν να φέρουν περισσότερους επενδυτές και να δημιουργήσουν ακόμη περισσότερες θέσεις εργασίας.
Μπορώ να δεχθώ την επίκληση μιας σειράς από σοβαρούς λόγους που υπάρχουν προκειμένου να διασφαλιστεί απολύτως η ύπαρξη αμοιβαίου συμφέροντος και η αποφυγή έστω και της παραμικρής υποψίας ότι ένας δήμος ή μια περιφέρεια λαμβάνει «φωτογραφικές» αποφάσεις, με σκοπό να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα συγκεκριμένου επιχειρηματία.
Μπορώ, ειδικά αυτή την περίοδο, να δεχθώ ακόμη και την υπερβολική ευαισθησία που δείχνουν δήμαρχοι, περιφερειάρχες, γενικοί γραμματείς, φοβούμενοι πως θα κατηγορηθούν ότι έκαναν τα στραβά μάτια προκειμένου να εξυπηρετηθεί ένας ισχυρός επιχειρηματίας. Ξέρω ότι ο λαϊκισμός περισσεύει.
Αυτό που δεν μπορώ να δεχθώ είναι στα στοιχεία που παρατίθενται προκειμένου να τεκμηριωθεί μια απόφαση, η απορριπτική εν προκειμένω για την επένδυση Σαββίδη στη Θέρμη, να συμπεριλαμβάνεται και ότι δεν προβλέφθηκε πού θα βόσκουν τα ζώα αν το αγροτικό ακίνητο δοθεί για να γίνει το προπονητικό κέντρο του ΠΑΟΚ!
Ότι θα πρέπει να βεβαιώνεται με επιχειρήματα πως η καλλιεργήσιμη γη που θα δοθεί στον Σαββίδη, δεν είναι απαραίτητη για τις ανάγκες της τοπικής κτηνοτροφίας!
Μπορεί κάποιος να πει ότι αν υπάρχουν οι διασφαλίσεις σε όλα τα άλλα θέματα δεν θα κολλήσουν στο πού θα βόσκουν τα ζώα, αλλά, προσωπικά, δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως είναι έτσι.
Υπάρχουν ένα σωρό παραδείγματα επενδύσεων που δεν ξεκίνησαν ποτέ, εξαιτίας νόμων σαν του προαναφερθέντος για την βοσκή των ζώων. Νόμων πάνω στους οποίους μπορεί να πατήσει ο καθένας, να προσφύγει στο συμβούλιο της Επικρατείας και να καθυστερήσει τόσο την υλοποίηση μιας επένδυσης που, ακόμη κι αν δεν γίνει δεκτή η προσφυγή του από το δικαστήριο, να αναγκάσει τον υποψήφιο επενδυτή να φύγει τρέχοντας και να αναζητήσει μια χώρα και συνομιλητές με τους οποίους μπορεί να συνεννοηθεί.
Δεν ξέρω τι θα γίνει, τελικά, με την επένδυση Σαββίδη στη Θέρμη και, για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν είναι αυτό το πρώτο που με ενδιαφέρει.
Σχολιάζω το θέμα διότι αυτό που με ενδιαφέρει είναι επενδυτικές προσπάθειες σαν αυτή του Σαββίδη, να μην συναντάνε παρόμοια εμπόδια και να μην πέφτουν στο κενό.
Πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσουμε ως χώρα πώς ακριβώς θα αντιμετωπίζουμε τους επενδυτές. Να αποφασίσουμε τι θέλουμε από τους επενδυτές και πόσο είμαστε διατεθειμένοι να τους διευκολύνουμε, έως και να υποχωρήσουμε, όποτε αυτό είναι αναγκαίο, ώστε να ανοίξουν δουλειές, να τροφοδοτηθεί η οικονομία, να προχωρήσουμε προς την ανάπτυξη.
Ο Ιβάν Σαββίδης, έτσι όπως εμφανίζεται μέχρι τώρα, είναι ο μοναδικός επενδυτής στο ελληνικό ποδόσφαιρο που ενισχύει συνεχώς -μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου- με ρευστότητα τον ΠΑΟΚ, ο μόνος που δηλώνει έτοιμος ανά πάσα στιγμή να πληρώσει χρέη που δεν δημιούργησε ο ίδιος, ο μόνος που δηλώνει έτοιμος να ξοδέψει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει ο ΠΑΟΚ υποδομές.
Σαφώς και δεν σημαίνουν όλα αυτά πως θα πρέπει η κεντρική κυβέρνηση ή οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης να του δίνουν ό,τι ζητάει χωρίς έλεγχο και χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες για την αξιοποίηση -και προς όφελος των πολιτών- δημόσιας περιουσίας. Σαφώς και δεν γίνεται να λαμβάνονται «φωτογραφικές» αποφάσεις μόνο για να εξυπηρετηθούν οι όποιοι σχεδιασμοί του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.
Θα πρέπει, όμως, να αποφασίσουμε, πλέον, στην Ελλάδα, αν θα συνεχίσουμε να κοιτάζουμε με μισό μάτι όποιον θέλει να επενδύσει, φοβούμενοι ότι θέλει μόνο να πάρει και όχι να δώσει, ή αν θα διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορεί γρήγορα να βρίσκει τις λύσεις και το οποίο θα ευνοεί την διάθεσή του να επενδύσει, καθώς θα πιστεύουμε πραγματικά ότι μόνο έτσι θα πάρει ξανά μπρος η οικονομία μας.
