Τι συμβαίνει πραγματικά στην Ουκρανία;

Του ΘΡΑΣΟΥ ΕΥΤΥΧΙΔΗ

   Ειλικρινά δεν ήθελα να γράψω την άποψή μου για την κατάσταση στην Ουκρανία. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί καταθέτοντας σήμερα την άποψή μου και αναλύοντας την κατάσταση, είμαι αναγκασμένος να πάρω θέση και να στηρίξω τη μία πλευρά από τις δύο απόλυτα διεφθαρμένες που συγκρούονται σήμερα στο Κίεβο.

 

   Η κατάσταση στην Ουκρανία ή μάλλον όχι στην Ουκρανία αλλά μόνο στο Κίεβο και στη Δυτική Ουκρανία, έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Και φυσικά η άρνηση του Προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς να υπογράψει μια πραγματικά κακή συμφωνία σύνδεσης για την Ουκρανία με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μόνο η αφορμή. Και φυσικά ότι γίνεται δεν αφορά την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Πρόκειται για μια προσπάθεια εσωτερικού ξεκαθαρίσματος λογαριασμών ή για την ακρίβεια για την προσπάθεια μιας ετερόκλητης αντιπολίτευσης να βγεί στο πολιτικό προσκήνιο διεκδικώντας την ανατροπή του Προέδρου όχι με εκλογές, αλλά με λαϊκό ξεσηκωμό. Και όλα αυτά με απροκάλυπτες ξένες επεμβάσεις από ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή ΄Ενωση αλλά και Ρωσία.

   Αλλά για να κατανοήσουμε το τι συμβαίνει θα πρέπει να δούμε ποιοί πραγματικά συγκρούονται σήμερα στους δρόμους του Κιέβου.

   Από τη μία πλευρά την «φιλοευρωπαϊκή» θεωρητικά τουλάχιστον, βρίσκονται τα τρία κόμματα της ενωμένης αντιπολίτευσης. Μπατκίβσινα (πατρίδα) με ηγέτη τον Γιατσενιούκ, είναι το κόμμα που εκφράζει τις απόψεις της έγκλειστης για κατάχρηση και σκάνδαλα στη φυλακή Γιούλιας Τιμοσένκο. Ουντάρ (χτύπημα) είναι το κομματικό μόρφωμα που έχει ως ηγέτη του τον πυγμάχο πρωταθλητή (μόνιμο κάτοικο Γερμανίας) Κλιτσκό και τέλος το πιο επικίνδυνο, το εθνικιστικό κόμμα Σβαμπόντα (Ελευθερία) του εθνικιστή Ολέγκ Τιανγκιμπόκ που περιλαμβάνει στους κόλπους του ακραίους εθνικιστές και παραστρατιωτικά τμήματα την Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών (Ο.ΟΥ.Ν.) και τον Ουκρανικό Απελευθερωτικό Στρατό (ΟΥ.Π.Α.).

   Από την άλλη πλευρά την «φιλορωσική» ο «νόμιμα» εκλεγμένος  Πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς και ο κυβερνητικός συνασπισμός που αποτελείται από το Κόμμα των Περιφερειών (Πάρτιγια Ρεγκιόνοβ) και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας.

   Τόσο η αντιπολίτευση, όσο και η κυβέρνηση της Ουκρανίας, είναι απόλυτα διεφθαρμένες και δέσμιες ντόπιων αλλά και εξωτερικών μεγάλων οικονομικών παραγόντων.

   Από την πλευρά της αντιπολίτευσης, στην κρίση έχει τοποθετηθεί ανοιχτά και η Καθολική Εκκλησία που με την Ουνία έχει αλώσει τη Δυτική Ουκρανία, ενώ από την πλευρά της κυβέρνησης συντάσσεται η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

   Για να βρούμε τα αίτια της κρίσης που έχει μόνιμα χαρακτηριστικά, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορία της Ουκρανίας στα τέλη του 19^ου – αρχές του 20^ου αιώνα καθώς και στην περίοδο του 

O ηγέτης των Ουκρανών εθνικιστών Ράιχσφυρερ
Στεπάν Μπαντέρα με γερμανική φυσικά στολή

μεσοπολέμου. Μια εποχή όπου η Ουκρανία δεν υφίσταται ως εθνικό κράτος, αλλά βρίσκεται διαιρεμένη μεταξύ της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας, της Πολωνίας και της Ρωσίας. Απλοποιημένα και για να μην παραθέσουμε λεπτομέρειες που θα κουράσουν, την εποχή αυτή δημιουργείται ένα κίνημα εθνικής αυτοσυνείδησης των Ουκρανών στη Δυτική Ουκρανία (Γαλικία) με κέντρο την πρωτεύουσα της Δυτικής Ουκρανίας το Λβόβ. Την περίοδο αυτή στην Ευρώπη κυριαρχεί ο φασισμός. Έτσι το κίνημα αυτό που θεωρητικά παλεύει για την ανεξαρτησία της χώρας ουσιαστικά αποτελεί σύμμαχο των ναζί κατά την εισβολή τους στη Σοβιετική Ένωση το 1941. Ήδη από το 1937 με εντολές της ηγεσίας της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών, δημιουργείται με Ουκρανούς αποκλειστικά εθελοντές η Ουκρανική Λεγεώνα, το πρώτο ξένο σώμα του γερμανικού

Ρομάν Σουχίεβιτς Διοικητής του ΟΥΠΑ

στρατού, επίσημα Μεραρχία SS Naftighal. Παράλληλα στα «κατεχόμενα» εδάφη δραστηριοποιείται ο Ουκρανικός Απελευθερωτικός Στρατός (ΟΥ.Π.Α.). Η Μεραρχία αυτή συμμετέχει στη Γερμανική επίθεση εναντίον της Πολωνίας την 1^η Σεπτεμβρίου του ’39, αλλά σταματάει την προέλαση της 80 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη που θέλει να απελευθερώσει το Λβόβ. Οι Γερμανοί μοίρασαν με τους Σοβιετικούς την τότε Πολωνία στη βάση του Συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότοβ. Είναι μια λεπτομέρεια της ιστορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που συχνά αποσιωπάται, ότι την 1^η Σεπτεμβρίου του 1939, δεν εισέβαλαν μόνο οι Γερμανοί στην Πολωνία, αλλά και οι Σοβιετικοί από τα Ανατολικά. Το Λβόβ περνάει στα χέρια των Σοβιετικών και οι ρώσοι κάτοικοι της πόλης υποδέχονται ως απελευθερωτή τον Κόκκινο Στρατό. Φυσικά δε συμβαίνει το ίδιο με τους Ουκρανούς Εθνικιστές. Τον Απρίλιο του 1941 η Γερμανία εισβάλει στη Σοβιετική Ένωση. Οι Γερμανοί κάνουν το αυτονόητο επιτρέπουν στη συγκεκριμένη Μεραρχία να καταλάβει (απελευθερώσει) το Λβόβ. Εκεί στις 30 Ιουνίου, παρουσία του ηγέτη τους Στεπάν Μπαντέρα θα ανακηρύξουν την Ανεξαρτησία της Ουκρανίας!! Η ημέρα αυτή γιορτάζεται από το επίσημο Ουκρανικό κράτος ως ημέρα Ανεξαρτησίας της χώρας!!!  Ανακηρύσσουν ένα

Παρέλαση στο Λβοβ για την Μεραρχία SS Γαλικίας το 1943

κράτος φιλετικά καθαρό ... Η Μεραρχία SS NaftighaL, δεν θα διακριθεί για τις μάχες που έχει δώσει, αλλά για τη σκληρότητα και τα μέτρα εθνοκάθαρσης που επιβάλλει στις περιοχές που κατέχει. Εβραίοι, Πολωνοί και Ρώσοι εκτελούνται με ιδιαίτερη σκληρότητα με βάση λίστες που είχαν φτιαχτεί πριν τον πόλεμο. Η Μεραρχία στέλνεται στην περιοχή της Βίνιτσας και για μία και μοναδική φορά αντιμετωπίζει τον Κόκκινο Στρατό που την συντρίβει. Τα υπολλέιματά της στέλνονται στη Φραγκφούρτη και εκεί συγκροτούν το 201^ο αστυνομικό σώμα και αποστέλλονται στη Λευκορωσία για να συνεχίσουν το έργο τους. Χιλιάδες τα θύματα μεταξύ των αμάχων. Με την απελευθέρωση οι ίδιοι οι κάτοικοι των περιοχών λυντσάρουν και παραδίδουν στον κόκκινο στρατό τους προδότες.

 

Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών σήμερα... Οι Ευρωπαίοι της Ουκρανίας.

Με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, το Ουκρανικό Εθνικιστικό Κίνημα αναγεννάται. Με την πορτοκαλί επανάσταση βρίσκει τη δικαίωσή του. Επί προεδρίας Γιούσενκο αποδίδεται μετά θάνατον στους ηγέτες του ΟΟΥΝ Στεπάν Μπαντέρα και στον Διοικητή του ΟΥΠΑ (Λοχαγό της Βέρμαχτ) Ρομάν Σουχίεβιτς το ανώτατο παράσημο του Ήρωα της Ουκρανίας. Γεγονός που πυροδοτεί αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Σήμερα με απόφαση Δικαστηρίου ο τίτλος αυτός αφαιρείται.

  

Ο χάρτης της εξέγερσης ανά περιοχή - γλώσσα

  Στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου σήμερα, κυματίζουν οι κοκκινόμαυρες σημαίες του ΟΥΠΑ χωρίς να ενοχλείται κανείς. Οι ομιλητές χαιρετούν το πλήθος με τον χαιρετισμό του ΟΥΠΑ. Δόξα στην Ουκρανία, Δόξα στους Ήρωες η ανταπάντηση. Κάτι αντίστοιχο με το γερμανικό ζινγκ χάιλ. Η χώρα ουσιαστικά και πρακτικά βρίσκεται χωρισμένη σε τρία κομμάτια, το μικρό της Δυτικής Ουκρανίας (περίπου 8 εκατ. Κάτοικοι) που ελέγχεται απόλυτα από τους Ουκρανούς Εθνικιστές, το Κεντρικό όπου υπάρχουν διάφορες απόψεις και το σταθερό φιλορωσικό της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας. Μεγάλες διαφορές χωρίζουν τους μεν από τους δε... Ήδη το Κοινοβούλιο της Κριμαίας ψήφισε την απόσχιση της Κριμαίας από την Ουκρανία με ψήφους 78 – 3.!!! Η Δυτική Ουκρανία μιλάει Ουκρανικά, αλλά όλοι οι υπόλοιποι μιλούν καθημερινά τη ρωσική. Δεν είναι αστείο, αλλά κάτοικοι πόλεων  όπως το Ντονιέτσκ, το Χάρκοβο, η Οδησσός, ολόκληρη η Νοτιοανατολική Ουκρανία, θα δέχονταν με χαρά την απόσχιση τους από την Ουκρανία και την προσάρτησή στη Ρωσική Ομοσπονδία.

   Το άλλο τεράστιο ζήτημα που τροφοδοτεί την αντίδραση είναι η απόλυτη διαφθορά και η καταπίεση που αισθάνεται η πλειοψηφία των Ουκρανών πολιτών.Στην Ουκρανία όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται. Η ψήφος κοστίζει μόλις 50 δολλάρια. Η ενεργητική παρουσία σε διαδηλώσεις 100 την ημέρα. Και αγοράζουν και οι δύο πλευρές. Επομένως, η βούληση του λαού δεν μπορεί να βρει την καθαρή της έκφραση. Ζούσα σε μια πόλη όπου το 80% των κατοίλων της ήταν και είναι κατά του Δημάρχου ... και όμως με ένα μαγικό τρόπο αυτός εκλέγεται 16 χρόνια τώρα... Κανένας δεν αντιδράει σε αυτό που όλοι γνωρίζουν... Η καταμέτρηση ψήφων στις εκλογές διαρκεί περίπου μία βδομάδα με δέκα μέρες !!! Όλοι (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) είναι ακριβώς το ίδιο... Απόλυτη διαφθορά σε όλα.

   Σε όλα αυτά προσθέτουμε και τον ξένο παράγοντα. Υπάρχουν σαφείς καταγγελίες ότι οι αμερικανοί διαμέσου του προγράμματος Tech Camp προετοίμασαν στελέχη της αντιπολίτευσης για την παρακίνηση εξέγερσης στο διαδίκτυο, όπως στην Αίγυπτο ή και την Τουρκία. Πολιτικοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίσθηκαν και μίλησαν στην πλατεία. Ειδικότερα βουλευτές της Πολωνίας και των Βαλτικών χωρών (χώρες που αποτελούν το αμερικάνικο προγεφύρωμα της Ε.Ε.) τακτικότατα εμφανίζονται ενώπιον των διαδηλωτών υποστηρίζοντας τον αγώνα τους. Γεγονός που ξεκάθαρα αποτελεί παρέμβαση στα εσωτερικά ενός ξένου κράτους.

   Από οικονομικής άποψης οι κινητοποιήσεις έχουν ένα δυσβάσταχτο κόστος για την αντιπολίτευση. Εκατοντάδες λεωφορεία, ξενοδοχεία, φαγητά και μισθοδοσία των εξαγριωμένων. Ηχητική και τηλεοπτική κάλυψη. Το κόστος ανά ημέρα, ανέρχεται σε ένα ποσό που ξεπερνάει τις 300 χιλιάδες δολάρια. Και όμως το αντέχει. ΠΩΣ; Από που προέρχονται τα χρήματα;

Ειρηνικοί διαδηλωτές!!! στο Κίεβο διαδηλώνουν για την
Ευρωπαϊκή προοπτική της Ουκρανίας

Διαδηλωτής ??? επί το έργον

Και άλλος ειρηνικός διαδηλωτής

   Από την πλευρά της η κυβέρνηση, δεν εκτίμησε σωστά αρχικά το τι συμβαίνει. Οι αστυνομικοί παρέμεναν αδρανείς τρώγοντας ξύλο από τους διαδηλωτές για αρκετές μέρες πριν αντιδράσουν και πάλι όχι όπως πρέπει. Παρόλαυτα στις τηλεοράσεις εδώ στη χώρα μας είδαμε τον εξευτελισμό διαδηλωτή που ξεγύμνωσαν οι αστυνομικοί, αλλά δεν είδαμε την μπουλντόζα που κινείται εναντίον τους, δεν είδαμε τους φλεγόμενους αστυνομικούς, δεν είδαμε δολοφονία αστυνομικού με λιθοβολισμό, δεν είδαμε τους διαδηλωτές να χρησιμοποιούν σπρέι και να χτυπούν επί τέσσερις ημέρες άοπλους ουσιαστικά αστυνομικούς.

  Αν λοιπόν αναμείξουμε όλα αυτά τα εκρηκτικά συστατικά και προσθέσουμε και τον ξένο παράγοντα θα καταλάβουμε γιατί το Κίεβο σήμερα καίγεται και οι λύσεις δυστυχώς περιορίζονται. Η αντιπολίτευση πιέζει για εκλογές αλλά για τον Πρόεδρο υπό τις παρούσες συνθήκες, αυτό θα ήταν πολιτική αυτοκτονία. Ίσως τελικά τη λύση δώσει η βαρυχειμωνιά, αλλά και αυτή αργεί.