30 Οκτωβρίου 2020
Ο Ελληνισμός τίμησε τη Μνήμη των αθώων Ελλήνων θυμάτων των Σταλινικών διώξεων και της "Ελληνικής Επιχείρησης" της ΝΚΒΔ.
Η 30η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί στη Ρωσία ως Ημέρα Μνήμης των θυμάτων των πολιτικών διώξεων. Στις 30 Οκτωβρίου του 1974, πολιτικοί κρατούμενοι των στρατοπέδων της Μορδοβίας και του Περμ ξεκίνησαν συντονισμένα απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική καταστολή στην ΕΣΣΔ. Η ημέρα καθιερώθηκε ως Ημέρα Μνήμης με απόφαση του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΡΣΣΔ το 1991.
Εφέτος δεν πραγματοποιήθηκαν, λόγω συνθηκών μαζικές εκδηλώσεις. Το κερί της μνήμης όμως άναψε και πάλι και στεφάνια στη Μνήμη των Θυμάτων κατατέθηκαν σε όλα τα μνημεία που υπάρχουν στα ελληνικά χωριά του Κουμπάν στη Νότια Ρωσία, αλλά και στη Μόσχα.
Η τραγωδία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα καθόρισε τη μοίρα ενός τεράστιου αριθμού πολιτών της χώρας που συνετρίβησαν στις μυλόπετρες μαζικών συλλήψεων, εξοριών και εκτελέσεων. Οι Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης έγιναν όμηροι και θύματα αυτών των τραγικών γεγονότων στις δεκαετίες 1930-1940.
Ειδικότερα κατά την κορύφωση του μεγάλου τρόμου, το 1937 - 1938 με την "Ελληνική Επιχείρηση" της ΝΚΒΔ, το 1942 και με την υποχρεωτική μετεγκατάσταση και την περίοδο 1945 - 1949 με την απέλαση - εξορία των "αναξιόπιστων λαών", αν και δεν υπήρξαν Έλληνες που να συνεργάσθηκαν με τους Γερμανούς.
 |
| 173 ονόματα Ελλήνων είναι χαραγμένα στο μνημείο του χωριού Μερτσανσκ στο Κουμπάν |
Υπολογίζεται ότι μόνο κατά τη διάρκεια της "Ελληνικής Επιχείρησης" της ΝΚΒΔ στις περιφέρειες του Ντονμπάς και του Κουμπάν, στην Κριμαία κ.α. τουλάχιστον 15 χιλ. συμπατριωτών μας εκτελέσθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από τις τρόικες. Χιλιάδες απόγονοί τους (σύζυγοι και παιδιά) στιγματίσθηκαν άδικα με το χαρακτηρισμό "σύζυγος ή παιδί εχθρού του λαού" που τους στέρησε τη δυνατότητα για ένα καλύτερο μέλλον.
Ο γνωστός Έλληνας Δημοσιογράφος της Διασποράς Νίκος Σιδηρόπουλος έγραψε σε ανάρτηση στο facebook "Χιλιάδες Έλληνες ... έφυγαν την αυγή του 1937-1938. στο δρόμο προς το Γολγοθά του Στάλιν. ... Ο παππούς μου Απόστολος Παντελεβίτς Σιδηρόπουλος, αρτοποιός της βιομηχανίας των πετρελαιοπηγών Ilskiy (Επικράτεια του Κρασνοντάρ), την αυγή της 2ας Ιανουαρίου 1938, μαζί με εκατοντάδες Έλληνες, από το χωριό Ilskaya και τα γειτονικά χωριά έφυγε στο πουθενά. Δεν θα συγχωρήσω ποτέ και δεν θα καταλάβω τον λόγο και τη λογική των φρικαλεοτήτων του Σταλινισμού. Να θυμόμαστε σημαίνει να μεταφέρουμε στη μνήμη και την καρδιά μας τις εικόνες των αγαπημένων μας προσώπων. Το να ξεχάσεις είναι να προδώσεις αυτήν τη μνήμη.
Η δική μου ελληνική γενιά δεν γνώρισε ποτέ τους παππούδες της. ... Αιωνία τους η μνήμη. Ζητώ από όλους μας απόψε να ανάψουμε σε εκκλησίες ή στο σπίτι ένα κερί στη μνήμη των παππούδων και των προ παππούδων μας, οι οποίοι πυροβολήθηκαν στα μπουντρούμια του NKVD, θάφτηκαν σε κοινούς ελληνικούς τάφους, οι τοποθεσίες των οποίων είναι ακόμη απόρρητες. Σας καλώ να ανεβάσετε φωτογραφίες των αγαπημένων σας. Μαζί να διατηρήσουμε τη μνήμη τους."
BSGREEKS
