Συνέντευξη του Θανάση Αυγερινού στο περιοδικό People

Θανάσης Αυγερινός: Σε ποιες αποστολές κινδύνευσε η ζωή του και η δημόσια διαφωνία του με τον Putin. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΡΑΤΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ PEOPLE

 

 Ο Θανάσης Αυγερινός έχει ζήσει και τα δύο πρόσωπα της Μόσχας. Το κομμουνιστικό όταν πρωτοπήγε για σπουδές εκεί -και παρέμεινε- και το καπιταλιστικό. Η ζωή του ανταποκριτή στην πόλη που ξεπερνά σε πληθυσμό αυτόν της Ελλάδας δεν είναι απλή, φυσικά.

Ξεκινώντας τη συζήτηση από τις δυσκολίες που συναντά ένας έλληνας ανταποκριτής, μου μιλά για τις οικονομικές απολαβές: «Πρέπει να αντέξεις οικονομικά τις δύσκολες περιόδους, τα πρώτα χρόνια της δουλειάς ή τώρα στην κρίση. Αλλά και να εξηγείς στους ξένους συναδέλφους σου γιατί ο Έλληνας ανταποκριτής πρέπει να συνεργάζεται με όσα ΜΜΕ αντέχει και να κάνει ό, τι δουλειά πετύχει, για να μπορεί να έχει ένα αξιοπρεπές εισόδημα, να «στέκεται» και να συναγωνίζεται κατά το δυνατό ισάξια τα άλλα διεθνή μέσα». Ο δημοσιογράφος επισημαίνει και τη χρησιμότητα των ανταποκριτών, αφού «πρέπει δυστυχώς να πείσεις ακόμη και συναδέλφους σου, ότι χωρίς ανταποκριτές στις βασικές πρωτεύουσες του κόσμου καταντάμε “θεότυφλοι” κι αναμασάμε απλώς ό,τι επιλέγουν 2-3 διεθνή πρακτορεία και ΜΜΕ άλλων χωρών για εμάς, με τις δικές τους οπτικές γωνίες και τα δικά τους συμφέροντα. Δείτε πόσα ελληνικά ΜΜΕ και πού έχουν ανταποκριτές κι αν απασχόλησε κανέναν το θέμα στο πλαίσιο της περιβόητης αναδιάταξης του «τηλεοπτικού τοπίου».

Αεικίνητος εργάτης του ρεπορτάζ, έχει βρεθεί διάφορες εμπόλεμες ζώνες μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης «εκεί που βλέπεις τα ρήγματα στις τεκτονικές πλάκες της παγκόσμιας γεωπολιτικής να αιμορραγούν». Συζητώντας για τις πιο κρίσιμες στιγμές που έχει ζήσει περιγράφει γλαφυρά: «Στον εμφύλιο της Τσετσενίας, μια από τις πρώτες εκδηλώσεις της ισλαμιστικής τρομοκρατίας με δυτική παρότρυνση, που μετεξελίχθηκε στο σημερινό ισλαμοφασισμό. Στο Αφγανιστάν λίγο μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους και πριν την αποτυχημένη αμερικανική επέμβαση διαρκείας. Στη Νότιο Οσετία, που δέχθηκε τα ξημερώματα των Ολυμπιακών του Πεκίνου, την άνανδρη επίθεση του δήθεν δημοκράτη προέδρου της Γεωργίας Σαακασβίλι, ο οποίος μάλιστα είχε λίγες ώρες νωρίτερα υποσχεθεί “ολυμπιακή εκεχειρία”». Τελευταία του παράτολμη αποστολή ήταν πρόσφατα, στη Συρία, όπου κινδύνευσε η ζωή του. «Μαζί με άλλα 12 ξένα και αρκετά ρωσικά τηλεοπτικά συνεργεία, γίναμε στόχος οβίδων πυροβολικού από την πλευρά των τουρκοσυριακών συνόρων, με προφανή σκοπό να υπάρξουν νεκροί. Σωθήκαμε φυγαδευμένοι από το ρωσικό στρατό και Σύρους συνοδούς μας, αφού καταλάβαμε τι σημαίνει «εύθραυστη εκεχειρία», όμως τρεις κάτοικοι του συνοριακού χωριού σκοτώθηκαν κι άλλοι οκτώ τραυματίστηκαν». Σχολιάζει μάλιστα αυτές τις εμπειρίες με δεικτικό τόνο λέγοντας πως «το “καυτό έδαφος” βοηθά και τους δημοσιογράφους να συνέρχονται από τις παθογένειες του “καναπέ”».

Ρωτώντας τον ποιο είναι το πρόσωπο που του έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση από όλους όσους έχει συναντήσει μου απαντά ακαριαία «Θα ήταν αστείο μου φαίνεται να μην πω ο Πούτιν» και εξηγεί: «Εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια μου σε έναν από τους σημαντικότερους παγκόσμιους ηγέτες, σ’ έναν αριστοτέχνη πραγματιστή της διεθνούς διπλωματίας και πολιτικής. Φυσικά δεν είναι άγιος, ούτε άμοιρος ευθυνών, φυσικά είναι φορέας ποικίλων αντιφάσεων, αλλά δεν είναι και δαίμονας, όπως προσπαθούν να τον παρουσιάσουν καθημερινά χιλιάδες άρθρα, εκατοντάδες βιβλία και παραγωγές με προφανή στόχευση. Κατέστρεψε τα σχέδια πολλών, που ήθελαν τη μετακομμουνιστική Ρωσία όχι ισότιμη, δημοκρατική κι ελεύθερη, όπως υπόσχονταν, αλλά γονατισμένη. Ο “αιμοσταγής”, κατά κάποιες περιγραφές, Putin τερμάτισε τον εμφύλιο στην Τσετσενία, που ξεκίνησε ο υπέροχος, κατά τη Δύση μας, “δημοκράτης” Yieltsin και αγωνίζεται, τώρα στη Συρία, να φρενάρει την παράνοια της επέκτασης του ΝΑΤΟ και των μετασοβιετικών επεμβάσεων ΗΠΑ και συμμάχων τους σε Ιράκ, Λιβύη και άλλες χώρες, οι οποίες και εξέθρεψαν το τέρας του λεγόμενου “Ισλαμικού Κράτους”. Αποδείχθηκε σωτήρας για τη χώρα του και φορέας σωφροσύνης για την ανθρωπότητα. Μακάρι να βρει περισσότερους συνομιλητές στη Δύση» μιλώντας για το πρόεδρο της Ρωσίας.

Ρωτώντας τον αν έχει ποτέ χρειαστεί να διαφωνήσει με ξένους συναδέλφους του για κάποιο θέμα που αφορούσε την Ελλάδα θυμάται να το έχει κάνει ακόμη και με τον πρόεδρο της Ρωσίας. «Έχει συμβεί να διαφωνήσω δημόσια και με τον Putin, που την περίοδο του “φλερτ” με την Τουρκία, αποκαλούσε τα Κατεχόμενα συχνά «Βόρεια Κύπρο», χωρίς βέβαια να αλλάζει επί της ουσίας η ρωσική εξωτερική πολιτική για το Κυπριακό».

Μιλώντας για κρίσιμες νύχτες ο νους του ταξιδεύει πίσω, στην πρώτη του τηλεοπτική ανταπόκριση που ήταν παράλληλα και η αρχή του τέλους της Σοβιετικής Ένωσης. «Ήταν μετά την πρώτη τηλεοπτική ανταπόκρισή μου, που βγήκε στον αέρα, τον Οκτώβρη του 1993. Η ρωσική Βουλή, που εξέλεξε πρόεδρο τον Yieltsin, τον αμφισβήτησε, επιδιώκοντας την αποπομπή του κι εκείνος την κανονιοβόλησε. “Ψάρι” της δημοσιογραφίας εγώ τότε έβλεπα μάχη εξουσίας στο κέντρο της Μόσχας και δίκαιη οργή για την ηγεσία της χώρας, άλλοι, έγκυροι συνάδελφοι, έβλεπαν την ίδια στιγμή κυκλοφοριακό στους δρόμους της Μόσχας από λίγους νοσταλγούς της ΕΣΣΔ, αλλά και στριπτιζάδικα με νεαρούς να λικνίζονται για τις κυρίες της γραφειοκρατίας. Ποικιλία απόψεων».

Ζητώντας του να μου διηγηθεί κάποιο από τα αστεία περιστατικά που έχει ζήσει, θυμάται ένα με διδακτική χροιά. «Στην πρώτη «πορτοκαλί» επανάσταση στην ταλαίπωρη και εύπιστη Ουκρανία, τέλη του 2004, έφυγα τρέχοντας από τη Μόσχα, σχεδόν χωρίς βαλίτσα. Στο κατάστημα του Κιέβου, που απευθύνθηκα, η πωλήτρια προσπαθούσε να μου πουλήσει εισαγόμενα συνθετικά ρούχα και εσώρουχα, γιατί τα “ντόπια”, έλεγε, δεν είναι καλά. Εγώ τα έβρισκα μια χαρά, βαμβακερά, άνετα. Δεν την έπεισα, δεν με κατάλαβε. Ένας λόγος, που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση ήταν κι αυτός: το “ντόπιο”, έφτασε να σημαίνει “παρακατιανό”, β΄ κατηγορίας, ακόμη κι αν ήταν καλύτερο ποιοτικά, αλλά όχι “φανταχτερό”».

Κλείνοντας, του ζητάω να εντοπίσει τις διαφορές ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους δημοσιογράφους, εκείνος επιστρατεύει το χιούμορ του: «Αν είσαι αγράμματος ή φερ’ ειπείν λες τακτικά μπαρούφες ως δημοσιογράφος, σε σοβαρή χώρα δεν έχεις μέλλον, σε πετάει στα σκουπίδια το αναγνωστικό ή τηλεοπτικό κοινό. Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Γίνεσαι ακόμη και σύμβουλος υπουργού, βάζεις υποψηφιότητα ως και για βουλευτής ή υπουργός, για να μην πω μέχρι και για πρέσβης πας…».

Bio
Ο Θανάσης Αυγερινός γεννήθηκε στην Κυψέλη το 1966 και συμπληρώνει με μικρά διαλείμματα 30 χρόνια ζωής στη Μόσχα. Τέλειωσε το Βαρβάκειο κι επέλεξε να δει τη σοβιετική «περεστρόικα» από κοντά. Σπούδασε φιλοσοφία και δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας, όπου και δίδασκε αρκετά χρόνια, ιδρύοντας το Ελληνορωσικό Εργαστήριο «Αγορά». Συνεργάζεται ή συνεργάστηκε με πολυάριθμα ελληνικά, κυπριακά και διεθνή ΜΜΕ (Mega, ΑΠΕ, Ελευθεροτυπία, Εφημερίδα των Συντακτών, ελληνική και ρωσική υπηρεσία του BBC, Αθήνα 98.4, Επίκαιρα, ΚΥΠΕ, Astra FM κλπ), στην παραγωγή ντοκιμαντέρ για τη ρωσική και την ελληνική τηλεόραση και σχολιάζει συχνά θέματα της ελληνικής και ευρωπαϊκής επικαιρότητας σε ρωσικά ΜΜΕ. Ίδρυσε το πρώτο ελληνικών συμφερόντων ρωσόφωνο free-press στη Ρωσία, με τίτλο «Ελλάδα», όπως και τη δικτυακή του πύλη ellada-russia.gr, που ειδικεύεται στην προβολή των ελληνορωσικών σχέσεων και την ευρύτερη δυνατή επικοινωνία και συνεργασία φορέων, εταιρειών και ατόμων από τις δύο χώρες. Ο ίδιος δηλώνει πως «Διεκδικώ τον τίτλο του πρώτου εν ενεργεία Έλληνα ανταποκριτή μετά τη χούντα, στον οποίο άσκησε αγωγές και μηνύσεις η εν ενεργεία πρέσβης της Ελλάδας. Απολύθηκα παραμονές των τελευταίων εκλογών από το ΑΠΕ, μετά την καταγγελία λογοκρισίας εναντίον μου».

bsgreeks.blogspot.com

Αναδημοσίευση από:  ellada-russia.gr