Το βρήκαμε εξαιρετικό και το αναδημοσιέυουμε ... από protagon.gr
Η παρέα που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision έχει ακούσει κάθε κακεντρεχές σχόλιο: από το ότι «μόλυνε» τα ποντιακά με το χιπ χοπ και αντιστρόφως μέχρι ότι είχε σχέσεις με τον πρόεδρο της ΕΡΤ. Οι χαμογελαστοί τύποι από την Πολίχνη είναι όμως «τα παιδιά του διπλανού γκέτο»
Χριστίνα Ταχιάου 18 Απριλιου 2016, 10:28
«Πλανήτης Γη 2016 –Ο,τι και αν κάνουν
την προσφυγιά την έζησα μικρός
κοιτάζω πίσω μα προχωράω εμπρός
Σκούμε το πρωί – τσατεύω τα παιδία
Πέραμ’ άψιμον και αχπάσταμε σην Ουτοπίαν
Σα ούτον κόσμον κ’ εύραμε στερέα
πάμε χαλάνουμε εκές σ εναν μερέαν»
(Απόσπασμα από το «Utopian Land» των «Argo», που θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στη Γιουροβίζιον)
Οι Πόντιοι τσαντίστηκαν, επειδή η μουσική τους «μολύνθηκε» απ’ το χιπ χοπ. Οι χιπχοπάδες τσαντίστηκαν επειδή το χιπ χοπ ανακατεύτηκε με τα ποντιακά. Οι Συριζαίοι επειδή το κομμάτι τούς φάνηκε πολύ ελαφρύ. Οι μη Συριζαίοι επειδή η ΕΡΤ τους έκανε απευθείας ανάθεση, άρα σίγουρα έχουν μέσο. «Το τουίτερ» (που η γνώμη του έχει γίνει και της μόδας) χλεύασε επειδή είναι «το τουίτερ». Οι εστέτ ενοχλήθηκαν επειδή τα μέλη του συγκροτήματος έπαιζαν σε γάμους. Κάποιοι πείστηκαν ότι πήραν τη δουλειά στη Γιουροβίζιον επειδή «η τραγουδίστρια είναι ξαδέρφη του Τσακνή» και το ξέρουν επειδή «το διάβασαν στο facebook».
Τα μέλη του συγκροτήματος Argo, που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision στις 10 Μαΐου, είναι «τα παιδιά του διπλανού γκέτο», όπως λέει ο Νίκος Στεφανίδης, ο άνθρωπος που τους ανακάλυψε και έκανε την πρόταση στην ΕΡΤ. Είναι αυτό που λέμε «Ρωσοπόντιοι»: ο Ηλίας, ο Βλαδίμηρος, ο Κώστας κι η Χριστίνα γεννήθηκαν στη Γεωργία από γονείς ομογενείς, ήρθαν στην Ελλάδα σε παιδική ηλικία, μεγάλωσαν στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Είναι οι εκπρόσωποι τέταρτης γενιάς προσφυγιάς. Οι προπάπποι τους, λόγω του Ρωσοτουρκικού πολέμου έφυγαν από τον Πόντο, ενώ οι παππούδες τους εξορίστηκαν στο Καζακστάν από το Στάλιν. Οι πατεράδες τους έφυγαν από το Καζακστάν και πήγαν στη Γεωργία και οι ίδιο, με τη μετακίνησή τους από τη Γεωργία στην Ελλάδα, γράφουν τη δική τους ιστορία προσφυγιάς. Η Μαρία γεννήθηκε στη Ρωσία και ήρθε στην Ελλάδα στα 12 αρχίζοντας μια νέα ζωή, ενώ ο Αλέκος, επίσης Ποντιακής καταγωγής, μεγάλωσε με τη γιαγιά του στις Σέρρες, καθώς οι γονείς του ήταν μετανάστες στη Γερμανία.
Αυτά είναι «τα βύσματα του Τσακνή». Οι χαμογελαστοί τύποι από την Πολίχνη, που μεγάλωσαν με ποντιακά, ονειροπολούσαν με την ταινία «8 mile» και τον Eminem, έπαιζαν σε γάμους και πανηγύρια, ενώ έκαναν και «κανονικές» δουλειές: τεχνίτης, γυψοσανιδάς, κομμώτρια…
Πιο διάσημος απ’ όλους, εδώ που τα λέμε, είναι ο Νίκος Στεφανίδης, ο οποίος έχει αναλάβει την παραγωγή του τραγουδιού. Είναι ο άνθρωπος που οραματίστηκε πριν από 25 χρόνια το «Μύλο» της Θεσσαλονίκης, τον πρώτο πολυχώρο της Ελλάδας, κι ανέλαβε μαζί με τους συνεταίρους του, την υλοποίησή του. Έχει ζήσει όσο λίγοι στη χώρα τα live και τους καλλιτέχνες και, όπως γνωρίζει όλον τον κόσμο, γνώριζε και τον πρόεδρο της ΕΡΤ, Διονύση Τσακνή. Οι «Argo» δεν υπήρχαν ως σχήμα.
Κάποιοι από αυτούς μετείχαν στο συγκρότημα «Europond», (θα λέγαμε «Ευρωπόντιοι») και ο κ. Στεφανίδης, ο οποίος αναζητούσε πρόταση για να παρουσιάσει στην ΕΡΤ, τους ανακάλυψε μέσω του YouTube. Πήγε τους βρήκε. «Πήγα στο γκέτο», λέει. «Με πήγε κοινός φίλος, δεν μπαίνεις τόσο εύκολα. Μη γελάσετε και μην το πάρετε στην πλάκα, τους είπα, αλλά θέλω να δείτε εάν έχετε κάποιο κομμάτι για να πάει στη Γιουροβίζιον».
Επανήλθαν την επομένη, με το «Utopian Land» μισοφτιαγμένο. Το ηχογράφησαν, και περίμεναν. Στο ενδιάμεσο, πήγαιναν κανονικά στις δουλειές τους, στις κατασκευές σπιτιών, στο κομμωτήριο, τα παιδιά στο σχολείο, στα κλαμπ κλπ. Μέχρι που ένα βράδυ, που γιόρταζαν όλοι μαζί τα γενέθλια της Χριστίνας, της «ξαδέρφης του Τσακνή» όπως λέει ο θρύλος, ο Νίκος Στεφανίδης τους είπε ότι τελικά προκρίθηκαν και θα παν στη Γιουροβίζιον.
Κανείς δεν το πίστεψε. Το διηγούνται και γελάνε. «Ελα τώρα, άσε την πλάκα», του λέγανε. Μέχρι που ήρθε η σαμπάνια στο τραπέζι, για να επισφραγίσει του λόγου το αληθές.
Και τώρα βρίσκονται ενώπιον της μεγάλης πρόκλησης. Ετοιμάζονται, κάνουν πρόβες, χορογραφίες, τους πήραν μέτρα για τα ρούχα. Δε λένε αν θα έχουν εκπλήξεις στην εμφάνισή τους στη Στοκχόλμη στις 10 Μαΐου, πάντως βασίζονται στο χορευτικό που θα παρουσιάσουν.
Και στο ενδιάμεσο πηγαίνουν πάλι στις γυψοσανίδες, στις κατασκευές, στα κλαμπάκια για μεροκάματο, τα παιδιά στο σχολείο.
Οι «Argo» δεν έχουν καμιά σχέση με τις φίρμες του πενταγράμμου στις οποίες έχουμε συνηθίσει. Είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας –ή μάλλον «τα παιδιά του διπλανού γκέτο», όπως τους έχει βαφτίσει ο Νίκος Στεφανίδης. Oσο για το τραγούδι τους, το «ποντιακό χιπ χοπ», δεν είναι παρά η έκφραση της ζωής τους. «Γιατί σου κάνει εντύπωση; Όλα τα γκέτο χρησιμοποιούν αυτή τη μουσική για την έκφρασή τους, τη χιπ χοπ, και βάζουν και στοιχεία από την παράδοσή τους. Με τη γλώσσα τους εκφράζουν την καθημερινότητά τους. Η γλώσσα τους είναι τα ελληνικά αλλά και τα ποντιακά που άκουγαν από τους δικούς τους στα σπίτια τους».
Ο Βλαδίμηρος, για παράδειγμα, ήρθε στα 8 του στην Ελλάδα κι από τα 16 του παίζουν ποντιακά τραγούδια με τον Κώστα. «Με αυτούς τους ήχους μεγαλώσαμε», λένε. Ο παππούς του Κώστα έπαιζε μαντολίνο κι εκείνος τον θυμάται να τραγουδάει ποντιακά. «Εμείς οι Πόντιοι είμαστε αγαπησιάρηδες. “Δυο κορίτσια αγαπώ, Μαρία και Ανάστα, τη Μαρία τη φίλησα, την άλλη την αγκάλιαζα”, με αυτό με νανούριζε ο παππούς, στα ποντιακά κάνει ομοιοκαταληκία», λέει.
Στους γάμους «ψήθηκαν» μουσικά. Ωστόσο, όπως λένε «στους γάμους δεν εξελίσσεσαι ως επαγγελματίας. Από την άλλη, βέβαια, μαθαίνεις πολλά. Όπως είπε κι ο Διονύσης Τσακνής, “αν δεν έπαιζα σε πανηγύρια, δε θα είχα γράψει τον Μπαλαμό”».
Πειράζονται μεταξύ τους, γελάνε, δείχνουν κατανόηση, δε φοβούνται. Στο «Utopian Land» έχουν βάλει ισχυρές δόσεις χιούμορ, στο όριο του σουρεαλισμού: τη γιαγιά να τηγανίζει, τη νύφη να αποχαιρετά το γάμο, κερασμένες βότκες, αεροπλάνο και όνειρα. Αυτός είναι ο κόσμος τους, αυτή είναι η ουτοπία τους, αυτή είναι η ζωή τους: τέταρτης γενιάς προσφυγιά. Με το «Utopian Land» θέλουν να βγει το μήνυμά τους: «αδά νυχτών κι ακεί που πάμε ξημερών» («εδώ νυχτώνει κι εκεί που πάμε ξημερώνει»).
Αυτά είναι «τα βύσματα του Τσακνή»
Αναδημοσίευση από protagon.gr
