Μία απάντηση στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, για τις διώξεις των Ελλήνων στην πρώην ΕΣΣΔ

Του Θράσου Ευτυχίδη

Είναι τραγικό όταν χρησιμοποιείς ένα κακογραμμένο κείμενο για να συγκαλύψεις και να αποκρύψεις την αλήθεια.

Πριν δύο βδομάδες κάποιος φίλος μου έστειλε την παρακάτω παραπομπή από τα ιστορικά του Ριζοσπάστη . Το εν λόγω «ιστορικό» κείμενο δημοσιέυθηκε στο Ριζοσπάστη της 23^ης Απριλίου 2017 και έχει τον βαρύγδουπο τίτλο:

«Ανάθεμά σε Στάλιν, εσύ και οι κομμουνιστές»!

Μαθαίνοντας ποντιακά γραμμένα με μαύρο μελάνι

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=23%2F4%2F2017&id=16626&pageNo=22

Ο «καλός» κομμουνιστής (γιατί άραγε;), Αναστάσης Γκίκας, μέλος του τμήματος ιστορίας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. αναλαμβάνει εργολαβικά να ξεσκεπάσει αυτούς που χύνουν «το μαύρο μελάνι του αντικομμουνισμού» και τολμούν να μιλούν για διώξεις μειονοτήτων που όπως μας λέει  «Ποτέ και καμιά δίωξη δεν υπήρξε στη Σοβιετική Ενωση με εθνικά κριτήρια. Τουναντίον, η ΕΣΣΔ υπήρξε υπόδειγμα ανάπτυξης, φιλίας και ισότιμης συμβίωσης των 100 και πλέον εθνοτήτων που τη συναπάρτιζαν, καταπολεμώντας κάθε μορφή εθνικής καταπίεσης, σοβινισμού, εθνικισμού, φυλετισμού κ.ο.κ.»

Πραγματικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω το Κ.Κ.Ε. όταν υιοθετεί τέτοιες απόψεις. Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί είναι αντικομμουνιστής κάποιος που γράφει την αλήθεια; Γιατί έχει αναλάβει εργολαβικά τη στήριξη του Στάλιν και των πεπραγμένων του καλών ή κακών; Γιατί ακόμη και σήμερα που μια σειρά εγγράφων μεταξύ των οποίων και πρωτόκολλα εκτελέσεων, έχουν αποχαρακτηρισθεί και βρίσκονται στη διάθεση κάθε σοβαρού ερευνητή επιμένει στην άρνηση των εθνικών επιχειρήσεων της ΝΚΒΔ.

Σύμφωνα λοιπόν με τα έγγραφα που πλέον επαναλαμβάνω μπορεί να τα βρεί ο οποιοσδήποτε, την περίοδο 1937 – 1938 πραγματοποιήθηκαν, το λιγότερο 12 επιχειρήσεις με καθαρά εθνικό κριτήριο από την ΝΚΒΔ, γιατί πολύ σωστά αναφέρει ο «ιστορικός» του Κ.Κ.Ε. , Κα Γκε Μπε αυτή την περίοδο, δεν υπήρχε.

Ειδικότερα για την Ελληνική Επιχείρηση της ΝΚΒΔ, υπάρχει το Διάταγμα (Ντιρεκτίβα) Νο 50215 από 11 Δεκεμβρίου 1937, με την υπογραφή του Λαϊκού Επιτρόπου Εζόφ. Το παραθέτω σε φωτογραφίες παρακάτω.

Τι λέει το Διάταγμα, απλά και κατανοητά … Ότι η Ελληνική αντικατασκοπεία, αναπτύσει ενεργά κατασκοπευτικές δραστηριότητες και δραστηριότητες δολιοφθοράς εκτελώντας εντολές από την Αγγλική, την Γερμανική και Ιαπωνική αντικατασκοπεία. Καθορίζει τις περιοχές όπου συμβαίνει αυτό. Λέει ότι πέραν αυτού αναπτύσσει αντισοβιετική εθνικιστική δραστηριότητα. Και γι αυτό διατάσσει … τη σύλληψη … Καθορίζει τις κατηγορίες των συλληφθέντων. Γενικά αν μελετήσει κάποιος τα αντίστοιχα κείμενα των Διαταγμάτων για τις άλλες Εθνικές Επιχειρήσεις θα δει ότι είναι λίγο πολύ ίδια. 

Έτσι λοιπόν, ως παράδειγμα για να κατανοήσετε και το προσωπικό μου ενδιαφέρον ως προς το θέμα, ο Ευτυχίδης Χαράλαμπος του Κυριάκου, γεννημένος

στη Βαρενού της Τουρκίας (όπως αναγράφεται στο Πρωτόκολλο) εκτελείται στη Συμφερούπολη της Κριμαίας το 1938 ως κατάσκοπος της Ελλάδας που ενεργεί για λογαριασμό της Αγγλικής, Γερμανικής και Ιαπωνικής παρακαλώ αντικατασκοπείας. Ίσως και να προκαλούσε γέλιο αν δεν είναι τόσο τραγικό.

Τι κάνει λοιπόν με το κείμενο του ο κ. Γκίκας; Βρίσκει τον εύκολο στόχο στο κείμενο που κριτικάρει από το Εγχειρίδιο εκμάθησης της Ποντιακής Διαλέκτου του Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών, όπου πραγματικά υπάρχουν τεράστια λάθη και ανακρίβειες και αποδομώντας ένα λάθος κείμενο προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπήρξαν εθνικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην ΕΣΣΔ.

Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος (ο Γκαίμπελς θα κοκκίνιζε) με τον οποίο αξιοποιεί ιστορικά αποδεδειγμένες αλήθειες για να καταρίψει τον ισχυσρισμό περί Εθνικών Επιχειρήσεων της ΝΚΒΔ. Μιλάει για τους χιλιάδες Έλληνες μαχητές του Κόκκινου Στρατού από την Τσάλκα, για τους διακεκριμένους Έλληνες της πρώην ΕΣΣΔ αναφέροντας ελάχιστα ονόματα. Εκατοντάδες είναι οι Έλληνες που διακρίθηκαν πραγματικά στη Σοβιετική Ένωση. Χιλιάδες είναι αυτοί που πολέμησαν με τον Κόκκινο Στρατό για να φέρουν τη μεγάλη Νίκη απέναντι στο φασισμό.

Αυτό σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τις διώξεις και τις εκτελέσεις των Ελλήνων με βάση το εθνικό κριτήριο. 

Περί «πτωματολογίας» που αναφέρει το κείμενο, τα στοιχεία που παραθέτει ο ερευνητής Ιβάν Τζουχα, είναι πραγματικά συγκλονιστικά μια που η έρευνα περιλαμβάνει και ονόματα και τους προσωπικούς φακέλλους των συλληφθέντων και εκτελεσθέντων. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά τα στοιχεία, υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Ελλήνων εκτελεσθέντων της περιόδου ανέρχεται περίπου στις 20 χιλιάδες. Μόνο αυτής της περιόδου και χωρίς να συνυπολογίζονται τα θύματα των διώξεων του 19242 και του 1949.

Πανό με τα ονόματα 5000 Ελλήνων που εκτελέστηκαν στην περιοχή Κρασνονταρ

Η ελληνική επιχείρηση της ΝΚΒΔ, ήταν από τις πλέον αιματηρές μια που ποσοστό περίπου 80 – 90% των συλληφθέντων εκτελέσθηκαν.

Την απάντηση στον κ. Γκίκα, την δίνει η ίδια η Ρωσική Σοβιετική Ομόσπονδη Σοσιαλιστική Δημοκρατία, με το Νόμο Υπ’ αριθμ. 4 107-1 «Για την αποκατάσταση των λαών που υπέστησαν διώξεις» από τις 26 Απριλίου 1991. Ο νόμος δεν αναφέρει ούτε ένα λαό, αλλά αποτελεί τη βάση για λήψη απόφασης σύμφωνα με το άρθρο 13.

Έτσι αποκαθίστανται:

- οι Γερμανοί της Ρωσίας με το Διάταγμα Νο 231 του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας από 21 Φεβρουαρίου 1992,

- οι Κορεάτες της Ρωσίας, με την Απόφαση Νο 4721-1 της Κρατικής Δούμας της Ρ.Ο. από 01 Απριλίου 1993,

- οι Φινλανδοί, με την Απ. 5229-1 της Κρατικής Δούμας της Ρ.Ο. από 29 Ιουνίου 1993 κλπ κλπ

Φυσικά η Αποκατάσταση αποτελεί και την αναγνώριση των Διώξεων που υπέστησαν αυτοί οι λαοί με βάση καθαρά το εθνικό κριτήριο.

Τώρα, όσον αφορά τους Έλληνες της Ρωσίας, το θέμα της αποκατάστασης συνολικά ως λαού της πρώην ΕΣΣΔ, εκκρεμεί μέχρι και σήμερα. Όλοι οι διωχθέντες αποκαταστάθηκαν ατομικά, ονομαστικά, αλλά δεν υπάρχει αντίστοιχη με άλλες εθνότητες πράξη αποκατάστασης. Οι προσπάθειες των Ελλήνων της Ρωσίας είναι συνεχείς και επίμονες από το 1993 και μετά, ενώ να σημειωθεί ότι στην Ουκρανία, δεν έχει εκδηλωθεί αντίστοιχη τέτοια πρωτοβουλία.

Το 2005, ο γνωστός πλέον σε όλους Ιβάν Σαββίδης, Βουλευτής τότε της Κρατικής Δούμα της Ρωσίας, κατέθεσε στην Κρατική Δούμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, σχέδιο Νόμου «Για την αποκατάσταση των Ελλήνων της Ρωσίας», στο οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε ότι, η πολιτική αποκατάσταση των Ελλήνων της Ρωσίας, δίνει το δικαίωμα της ελεύθερης εθνικής ανάπτυξης, καθώς και το δικαίωμα να αποκτήσουν και πάλι την ιθαγένεια της Ρωσίας, Έλληνες που παράνομα εξορίστηκαν σε άλλες Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ.

Παράλληλα απέστειλε επιστολή στην Προεδρία της Ρωσικής Ομοσπονδίας που απαντήθηκε. Στην απαντητική επιστολή της Προεδρίας της Ρ.Ο. αναφέρεται, ότι οι εξορίες των Ελλήνων πραγματοποιήθηκαν με διαφορετικό τρόπο, οι Έλληνες εξορίστηκαν όχι ως «Έλληνες της Ρωσίας», αλλά ως πολίτες της Ελλάδας, πρώην και νυν πολίτες της Ελλάδας που απέκτησαν τη Ρωσική Ιθαγένεια. Εκτός αυτού, οι εξορίσεις πραγματοποιήθηκαν όχι μόνο από το έδαφος της Ρωσικής Σοβιετικής Ομόσπονδης Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, αλλά και από περιοχές άλλων Δημοκρατιών της πρώην ΕΣΣΔ – τις Δημοκρατίες της Γεωργίας, του Αζερμπαϊτζάν, της Αρμενίας και της Ουκρανίας, και λόγω αυτού η έκδοση Διατάγματος του Προέδρου της Ρ.Ο., καθίσταται προβληματική.

Το 2013, πάλι με ενέργειες του Προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας, Ιβάν Σαββίδη, ως απάντηση στις διαρκείς προσπάθειες, αναγνωρίσθηκε η Εθνική και Πολιτιστική Αυτονομία των Ελλήνων της Ρωσίας που δίνει το Δικαίωμα Ελεύθερης Εθνικής Ανάπτυξης στους Έλληνες της Ρωσίας, αλλά δεν αναγνωρίζει αιτήματα ιθαγένειας Ελλήνων που εξορίστηκαν σε άλλες Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ.

Το 2014, με την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, ο Ιβάν Σαββίδης με την ιδιότητα του Προέδρου της Εθνικο-πολιτιστικής Αυτονομίας των Ελλήνων της Ρωσίας και του μέλους του Συμβουλίου Εθνοτήτων υπό τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, έθεσε και πάλι ανοιχτά στον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμήρ Πούτιν το ζήτημα της αποκατάστασης των Ελλήνων της Κριμαίας.

Το θέμα των Σταλινικών διώξεων εναντίον των Ελλήνων, είναι ένα θέμα στο οποίο το Κ.Κ.Ε. οφείλει να αλλάξει στάση, υιοθετώντας ίσως τη στάση των χιλιάδων συμπατριωτών μας που επέστρεψαν στην Ελλάδα, αλλά και των Ελλήνων της Ρωσίας. 

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τιμούν, σέβονται και αγαπούν την Πατρίδα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν – την πρώην ΕΣΣΔ. Την Πατρίδα που τους έδωσε τη δυνατότητα, όχι μόνο να ζήσουν, αλλά και να σπουδάσουν και ν’ αναπτυχθούν. Άλλωστε εκεί βρήκαν καταφύγιο μετά τη Γενοκτονία. Δεν ξεχνούν όμως σε καμία περίπτωση και τις διώξεις και τις εξορίες.

Στη διάθεσή σας για περισσότερα και αναλυτικότερα στοιχεία.