Οι Ελληνικές Αλήθειες του Ιβάν Σαββίδη. Συνέντευξη στο δημοσιογράφο Νίκο Σιδηρόπουλο.

ΙΒΑΝ ΣΑΒΒΙΔΗΣ. Η φωτογραφία είναι από την Παναγία Σουμελά στον Πόντο στις 15 Αυγούστου 2010.

Το Bsgreeks.blogspot.com  φιλοξενεί από σήμερα κατ' αποκλειστικότητα την τελευταία μεγάλη συνέντευξη του Ιβάν Σαββίδη. Η συνέντευξη δόθηκε στον ελληνικής καταγωγής δημοσιογράφο από τη Μόσχα Νίκο Σιδηρόπουλο στην Αστανά του Καζαχστάν στις 28 Νοεμβρίου 2013 στο περιθώριο της συνεδρίασης των ηγετών των Ομοσπονδιών Ελληνικών Κοινοτήτων της πρώην ΕΣΣΔ.

Ο δημοσιογράφος, Νίκος Σιδηρόπουλος, δεν είναι ένας τυχαίος δημοσιογράφος. Είναι ένας στρατιώτης του ελληνισμού της Ρωσίας που τιμήθηκε για την προσφορά του ως Δημοσιογράφου της Ελληνικής Διασποράς και από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια.

Οι κρίσεις και οι απόψεις του για τον Ιβάν Σαββίδη που δημοσιέυονται ως εισαγωγή της συνέντευξης, έχουν ιδιαίτερη αξία μια που ο ίδιος ο δημοσιογράφος ήταν από τους αντίθετους στην εκλογή του ως Προέδρου στην κρίσιμη περίοδο 2006 - 2008 για το ελληνικό κίνημα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Η συνέντευξη θα δημοσιευτεί σε τρείς συνέχειες, στην ελληνική και τη ρωσική γλώσσα. Σε αυτήν ο Ιβάν Σαββίδης μιλάει για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού στην πρώην Σοβιετική Ένωση αλλά και για την Ελλάδα. Για άλλη μια φορά δίνει όραμα ενότητας και στόχου.

Τη μετάφραση του κειμένου από τη ρωσική στην ελληνική έκανε ο Θράσος Ευτυχίδης.

Ευχόμαστε σε όλους καλή ανάγνωση.

"Οι Ελληνικές αλήθειες του Ιβάν Σαββίδη"

Ιβάν Σαββίδης και Νίκος Σιδηρόπουλος στο γραφείο του πρώτου στην
Κρατική Δούμα της Ρωσίας. Οκτώβριος 2009.

Για τον ηγέτη των Ελλήνων της Ρωσίας και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης Ιβάν Σαββίδη, μπορώ να πω ότι από δημοσιογραφικής άποψης είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον συνομιλητής. Είναι ενδιαφέρον να τον ακούς. Μαζί του και αυτό ίσως για κάποιους ακούγεται ως αποκάλυψη, μπορείς και πρέπει να διαφωνήσεις, να υπερασπιστείς την άποψή σου αποδεικνύοντας την ως αλήθεια. Με μία όμως προϋπόθεση, να έχεις πραγματικά κάτι να πεις, να το θεμελιώσεις με σιδερένια επιχειρήματα και αποδείξεις. 

Μερικές φορές οι απόψεις του, η εκτίμηση των γεγονότων και των προσώπων που συμμετέχουν σε αυτά, είναι επιτακτικές και βάναυσα κατηγορηματικές. Αλλά είναι πάντα ακριβείς και εφιστώ την προσοχή σας σε αυτό, ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες. Ανήκει σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων, που αποτελούν ενεργητικούς «βρυκόλακες»[1],  ενεργητικός στη διαμάχη επί ενός ζητήματος, επιτιθέμενος σε όλα τα μέτωπα. Αλλά, επαναλαμβάνω, αν ο συνομιλητής του έχει πραγματικά κάτι να πει, να αποδείξει, η συνομιλία μαζί του αποκτά δημιουργικό και ήσυχο χαρακτήρα.  Και όλα αυτά, παρά τις πατριωτικές μας συγκρούσεις της τελευταίας δεκαετίας, από τη στιγμή που ο Ιβάν Σαββίδης, ανέλαβε επικεφαλής των Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας και αργότερα ολόκληρου του πρώην σοβιετικού χώρου. Πάντα στους κύκλους των συμπατριωτών μας μιλώντας γι αυτόν λέω ότι είναι ένας άνθρωπος γνήσιος, ότι είναι πατριώτης του λαού μας, ότι είναι πολύ σημαντικό, το ότι προσελκύει στους κύκλους του, τέτοιου είδους γνήσιους  και αυτάρκεις ανθρώπους, πραγματικούς Έλληνες πατριώτες. Ο συμπατριώτης μας, δεν ανήκει στην πλειάδα των πρωτοπόρων του κινήματός μας (εννοεί το Ελληνικό Κίνημα στην ΕΕΣΔ[2]), στους ιδρυτές του. Δεν ανήκει σε αυτούς που στο πρώτο Ιδρυτικό Συνέδριο των Ελλήνων της ΕΣΣΔ, τον Μάρτιο του 1991 συγκεντρώθηκαν στο Γκελεντζίκ, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, για να κάνουν πράξη τις επιθυμίες του λαού μας.

Συνεδρίαση στο Βλαδικαυκάζ το Μάιο του 2008. Αριστερά του Ιβάν Σαββίδη ο Δντης Απόδημου Ελληνισμού του ΥΠΕΞ Ιωάννης Κυπαρισσίδης, δεξία ο Υφυπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Κασσίμης (Αρχείο Θ.Ευτυχίδη)

Ο Ιβάν Σαββίδης προσχώρησε στο Ελληνικό Εθνικο-πολιτιστικό Κίνημα στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του’90 ως επικεφαλής της Κοινότητας «ΤΑΝΑΪΣ» της Περιφέρειας του Ροστόβ,  αποτελώντας την ίδια περίοδο έναν πολλά υποσχόμενο εκπρόσωπο της ρωσικής επιχειρηματικότητας. Ακολούθησε η Κοινοβουλευτική νομοθετική δραστηριότητα στο επίπεδο της Περιφέρειας του Ροστόβ, και μετά την περίοδο 2003 – 2011 σε Ομοσπονδιακό επίπεδο. Το 2004 ο Ιβάν Σαββίδης διαδέχεται στη θέση του Προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικων Κοινοτήτων της Ρωσίας τον Βλαδίμηρο Κάισεβ. Από το 2006 αποτελεί Συντονιστή της νεοιδρυθείσας Περιφέρειας ΣΑΕ (Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού) χωρών πρώην ΕΣΣΔ. Από τα πρώτα και πλέον σοβαρά ζητήματα που έχει ν’ αντιμετωπίσει και διαρκεί δύο χρόνια, από το 2006 – 2008, είναι η διαδικασία υπέρβασης του «σχίσματος»(διαίρεσης) του ελληνικού κόσμου στο χώρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Ιβάν Σαββίδης μετά την παμψηφεί επανεκλογή του στο
Συνέδριο του Ροστόβ (Οκτώβριος 2008)

Στο Συνέδριο της Περιφέρειας χωρών πρώην ΕΣΣΔ του ΣΑΕ στο Ροστόβ τον Οκτώβριο του 2008, η κρίση στον ελληνισμό του πρώην Σοβιετικού χώρου είχε ξεπεραστεί.

 Το επόμενο μεγάλο ζήτημα του κινήματος, αλλά και του παγκόσμιου Ελληνισμού έγινε η παγκόσμια οικονομική κρίση και ως συνέπεια της η οικονομική κρίση στην Ελλάδα που εξέθεσε σε όλη τους την «ομορφιά», τις αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και των δομών εξουσίας. Η ευθύνη των κυβερνώντων και της πολιτικής ελίτ για τη σημερινή καταστροφική κατάσταση των πραγμάτων στην κοινωνικο-οικονομική ζωή της χώρας. Η συστημική κρίση των δομών της παγκόσμιας διασποράς (ΣΑΕ), που όλο και περισσότερο εξαρτάται από την καλή θέληση της μητρόπολης.

H Α.Θ.Π. κκ Βαρθολομαίος με τον Ιβάν Σαββίδη στην Παναγία Σουμελά μετά
το πέρας της Θείας Λειτουργίας.
Τραπεζούντα, Αύγουστος 2011.

Ο Ιβάν Σαββίδης είναι εξέχων παράγων του Ποντιακού Ελληνισμού. Με την οργάνωση των προσκυνημάτων στον Πόντο απόκτησε διεθνή φήμη στον ελληνικό κόσμο. Είχε την πρωτοβουλία, την οργάνωση αλλά και την έμπνευση των προσκυνηματικών εκδρομών στον Πόντο από το 2007 – 2011 στο Ιερό του Χριστιανισμού και του Ποντιακού Ελληνισμού, στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την ιστορική πρωτεύουσα του ελληνικού Πόντου, την Τραπεζούντα. Στο Κίνημά μας (εννοεί και πάλι το Ελληνικό Κίνημα της πρώην ΕΣΣΔ)[3], ήρθε μετά από τις επιτακτικές κλήσεις των συμπατριωτών μας, αλλά βούτηξε με το κεφάλι σε όλες τις δίνες και τις λακούβες του συνειδητοποιώντας ξαφνικά, όπως ο ίδιος αναγνωρίζει, ότι ανέλπιστα πονάει γι αυτά. «Δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς το λαό μου, στον οποίο θα ήθελα μέχρι το τέλος της ζωής μου να φανώ χρήσιμος σε όλα τα επίπεδα».

Απόλυτα ειλικρινά ήρθε στο κίνημά μας να δημιουργήσει, να χτίσει, να βοηθήσει, να μοιραστεί, αλλά όχι να γίνει κομματάκι του, να «ζήσει από αυτό».  Εδώ, ίσως, η υπερβολική συναισθηματικότητα παίζει πολλές φορές εις βάρος του, όπως και η ειλικρίνειά του, που δεν μπόρεσαν να τον κάνουν να τη χάσει, αυτή αξίζει πολλά, στους βυζαντινούς διαδρόμους της ρωσικής πολιτικής.

…Ο Πατριωτιμός του Ιβάν Σαββίδη – εκφράζεται ανάμεσα στα άλλα με τις επενδύσεις στην ελληνική οικονομία σε μια περίοδο βαθιών οικονομικών τριγμών στην Πατρίδα. Σε μια περίοδο που η ελληνική τάξη των κατεχόντων, εξάγει τα κεφάλαια της, αυτός επέλεξε να δικαιώσει με τις πράξεις του τη θέση «η Ελλάδα θα σωθεί από τη Διασπορά», επενδύοντας στην ελληνική οικονομία, στην παραγωγή, αποδεικνύοντας έμπρακτα «ποιός είναι ποιός». . 

Αναμνηστική φωτογραφία από τη Συνεδρίαση στην Αστανά 28.11.2013

 - Ιβάν Ιγνάτεβιτς! Θα ήθελα ν’ ακούσω τις δικές σας εντυπώσεις για τη Συνεδρίαση των Ελλήνων της πρώην ΕΣΣΔ στην Αστανά, που μόλις ολοκληρώθηκε.

Ο Ιβάν Σαββίδης με το δημοσιογράφο Ν. Σιδηρόπουλο στην
Αστανά του Καζαχστάν 28.11.2013

- Οι εντυπώσεις μου, δεν είναι απλά θετικές.  Θα έπρεπε να δώσουμε σημασία σε αυτό, δουλέψαμε με μια ανάσα. Συζητήσαμε αναλυτικά όλα τα βασικά ζητήματα. Κάναμε προτάσεις για την επανεκίνηση της δουλειάς μας. Μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας σε όλα τα θέματα της ημερήσιας διάταξης και όχι μόνο, της συνεδρίασης μας στην Αστανά. Πραγματοποιήθηκε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση.  Αδιαφορία, είναι κάτι που παρατηρείται στη διάρκεια των συνεδριάσεών μας, σήμερα δεν υπήρξε! Πιστέψτε με, έχω την ικανότητα να αντιλαμβάνομαι απόλυτα το ακροατήριο.  Όταν δείχνει ενδιαφέρον, τους κεντρίζει, τους εμπλέκει και όταν απλά το ακροατήριο παρακολουθεί μια ανιαρή συζήτηση. Αναλογικά, με το επίπεδο των θεμάτων που τέθηκαν αλλά και τις απόψεις που εκφράστηκαν[4],  αυτή ήταν η πιο παραγωγική συνάντηση των Ελλήνων του πρώην Σοβιετικού χώρου τα τελευταία χρόνια. …Για την κατάσταση των θεμάτων στις ελληνικές νεολαιίστικες δομές αλλά και την μετάδοση στην πολιτική μας για τη νεολαία, ενός νέου παλμού. Θα πρέπει σε καθημερινή βάση να παλεύουμε για να κερδίσουμε τη νεολαία μας. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε γι αυτήν, όλες τις προϋποθέσεις ώστε οι εκπρόσωποι της νεολαίας μας να γίνουν γνήσιοι Έλληνες, για τους οποίους σε 10 -15 χρόνια θα περηφανεύομαστε και θα μπορούμε με ήσυχη συνείδηση να παραδώσουμε τη μεγάλη μας υπόθεση – την υπηρεσία του λαού μας, στον οποίο θα γίνουν πιστοί υπηρέτες. ... Πιστεύω στη νεολαία μας. Θα πρέπει με κάθε τρόπο να τη βοηθήσουμε, να μη τη μαλώνουμε, να μη τη χρησιμοποιούμε, όπως είπε κάποιος από τους ομιλητές να μη τη «χαλιναγωγούμε». Υπομονή, καλή θέληση. Εμείς ήδη από σήμερα, με κάθε τρόπο μεταξύ των οποίων και η καθιέρωση επιχορηγήσεων, θα πρέπει να καλλιεργήσουμε την δική μας μελλοντική ελίτ της διανόησης, της διοίκησης και της τέχνης.

- …Στη συμερινή συνεδρίαση ακούστηκε το θέμα «απομάκρυνση από τους Έλληνες» (ορθοδοξία).

- Με εξέπληξαν αρνητικά αυτά τα δεδομένα, με σοκάρισαν. Η απομάκρυνση από τη  πίστη των προγόνων, οι οποίοι ήταν πιστοί σε αυτήν μέχρι το θάνατο, είναι κάποιου είδους υπενθύμιση σε εμάς, ότι κάθε ένας συμπατριώτης μας, σε στιγμές δοκιμασίας στη ζωή του, φτώχιας, πόνου, θα πρέπει να έχει τη σιγουριά της αδελφικής αλληλεγγύης, την πλάτη των συμπατριωτών του... Αυτή είναι η φτώχια μας και την ίδια στιγμή και ευθύνη. Οπωσδήποτε θα ερευνήσουμε βαθιά το συγκεκριμένο θέμα. Για μένα η εξίσωση «Έλληνας – ορθόδοξος Χριστιανός» συμπληρώνεται από βαθιές ιστορικές και πνευματικές έννοιες.

- Είναι πολύ σημαντικό από τη ζωή και τη δραστηριότητα των ελληνικών κοινοτήτων, να καυτηριάσουμε τους πολιτικάντηδες, τις ίντριγκες, τις διαμάχες, το χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο διαλόγου...

- Χρησιμοποιήσατε ορολογία της περιόδου της «Ιεράς Εξέτασης». Θα πρέπει για την εξυγίανση του κλίματος στις κοινότητές μας, να χρησιμοποιήσουμε ένα «θεραπευτικό» know how: να συμμετέχει στο κίνημα μας ο μέγιστος δυνατός αριθμός σοβαρών και αξιοπρεπών συμπατριωτών μας, οι ηθικοί μας ηγέτες, οι ποιμένες μας. Θα πρέπει να θέσουμε ενώπιον μας τον στόχο – να μη χάσουμε στη διαδρομή το δρόμο προς το ναό, τουλάχιστον μερικών από τους συμπατριώτες μας. Γι’ αυτό θα πρέπει να εκλέξουμε στις ηγετικές θέσεις των κοινοτήτων, τους πλέον αξιόλογους, αυτούς που έχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για μια τέτοια υπεύθυνη και σκληρή δουλειά, υψηλη πατριωτική αποστολή. Ανθρώπους με ποιότητα. Αναγνωρισιμότητα στο περιβάλλον των συμπατριωτών μας. Είναι πραγματικά δώρο Θεού – να είσαι αποτελεσματικός ηγέτης της κοινότητας, το πρότυπο της νεολαίας της. Θα πρέπει να αποτελείς το παράδειγμα για όλους, σε κοιτάζουν όλοι οι συμπατριώτες σου. Δεν θα πρέπει να είσαι λερωμένος. Θα πρέπει να είσαι ολοκληρωμένος σε όλα: γνώσεις για την ιστορία και τον πολιτισμό του ελληνικού έθνους, των προγόνων μας. Θα πρέπει να έχεις αναγνωρισιμότητα και κύρος στο επίπεδο της πόλης σου, του νομού, της περιφέρειας. Μια που εσύ, είσαι το πρόσωπο των συμπατριωτών σου. Θα πρέπει να λαμβάνεις υπεύθυνες αποφάσεις, να ενώνεις τους Έλληνες, να μη σπέρνεις τη διχόνοια.     

- Στην προηγούμενη συνεδρίαση, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το θέμα της νεολαίας, για άλλη μια φορά μας απασχόλησε το θέμα της ελληνικής εκπαίδευσης, της αναγκαιότητας γνώσης της ελληνικής γλώσσаς... Έχω σημειωσει αυτό που είπε κάποιος γνωστός ηγέτης της νεολαίας μας, του συμπατριώτη σας Διονύση Αβράμοβ: «Για την απόκτηση επιπέδου « γνώσης της ελληνικής γλώσσας» από τη νεολαία μας, στην απόλυτη μορφή της, χρειάζονται κάποια υπέρ κίνητρα»...

- Ναι, και πάλι μας απασχόλησε αυτό το οξύ και επώδυνο θέμα, «η Αχίλλειος πτέρνα» για τη νεολαία και το κίνημά μας. Το κίνημά μας συμπληρώνει ήδη πάνω από 20 χρόνια και φαινομενικά θα έπρεπε στις συνεδριάσεις μας, η ελληνική γλώσσα να χρησιμοποιείται ισότιμα με τη ρωσική. Αλλά αυτό δεν έχει γίνει. Υπάρχουν κάποιοι ηγέτες κοινοτήτων και ομοσπονδιών, οι οποίοι μπορούν οργανικά να περνούν στις δηλώσεις τους, στην ελληνική «θερινή ώρα». Αλλά αυτοί αποτελούν σαφή μειοψηφία. …Ίσως, να συμφωνήσω με το Διονύση. Για την απόκτηση κάποιου επιπέδου στα ελληνικά από τη νεολαία μας, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της αγαπάει την καριέρα της, χρειάζεται κάποια παρέμβαση από πάνω. Και θα το κάνουμε αυτό στο άμεσο μέλλον. Θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε μια έρευνα με τη συμμετοχή της νεολαίας μας, με θέμα  «Ποιοί οι κύριοι λόγοι  που σας εμποδίζουν στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας;» . Τι άλλο εκτός από την αδράνεια και την τεμπελιά; Και πολύ σωστά μου θυμίζετε την ομιλία μου τον Οκτώβριο του 2008 στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Ελληνικής νεολαίας της Ρωσίας και του πρώην Σοβιετικού χώρου. Τους  είχα δώσει τότε, στους ηγέτες της νεολαίας μας, ένα χρόνο για την εκμάθηση, έστω και σε ένα μέσο επίπεδο, της ελληνικής γλώσσας. Το τι βγήκε από αυτή την κατευθυντήρια οδηγία «ντιρεκτίβα», το βλέπουμε όλοι μας. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Με ντιρεκτίβες και διαταγές τα ζητήματα δεν επιλύονται. Δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε επιχειρηματικές δομές με το κοινωνικό κίνημα! Εκεί μπορείς να απολύσεις τον ανεπείδεκτο εργαζόμενο . Δεν έμαθες σε ένα χρόνο αγγλικά, γερμανικά, ελληνικά – απολύεσαι. Είναι αναγκαίο με αυτό το ζήτημα να ασχολούμαστε συστηματικά.  Να οργανώνουμε περιοδικά, σεμινάρια ελληνικών για τουςπροέδρους των κοινοτήτων και τους ηγέτες της νεολάιας. Να έχουμε αυτό το ζήτημα των ζητημάτων υπό διαρκή έλεγχο. Όχι με το καμτσίκι, αλλά με μια καλή συντροφική κουβέντα.  Εμείς τέλος πάντων, «θα πρέπει να καταστρέψουμε την Καρχηδόνα»  - «να διαλύσουμε» τα κενά στην ελληνική, την ελληνική σιωπή των ενήλικων και νέων ηγετών. Το να είσαι Έλληνας – σημαίνει να είσαι ορθόδοξος και να γνωρίζεις τη μητρική σου γλώσσα. Αυτό είναι μία αξιωματική αλήθεια.

- Στην ομιλία σας, ακούστηκε η προειδοποίηση για την ποντιακή διάλεκτο της ελληνικής, ότι την αναμένει η μοίρα της «νεκρής» γλώσσας. Σε αυτή τη διάλεκτο της αρχαιοελληνικής μιλούν και αισθάνονται οργανικά  πλέον των δύο εκατομμυρίων Ελλήνων.

- Μεταξύ αυτών των δύο εκατομμυρίων που θα μειώνονται ούτως ή άλλως συνεχώς και εγώ, ο ταπεινός σας υπηρέτης. Αισθάνομαι οργανικά στη ρωμαίικη. Τα ελληνικά μου βελτιώνονται, αλλά θα ήθελα να τα χρησιμοποιώ καλύτερα. Πίσω από τη «δική μας» γλώσσα δεν υπάρχει κράτος και επομένως δεν έχει το καθεστώς της κρατικής γλώσσας με ότι αυτό συνεπάγεται. Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Η προσπάθεια δημιουργίας Δημοκρατίας του Πόντου...  Εμείς, οπωσδήποτε θα κάνουμε τα πάντα για να διαφυλάξουμε τη γλώσσα των μεγάλων προγόνων μας. Βιβλία, ντοκυμαντέρ, θεατρικά έργα. Στην πρωτεύουσα του Ποντιακού Ελληνισμού τη Θεσσαλονίκη δουλεύουν αρκετοί ποντιακοί ραδιοσταθμοί, στην Ελλάδα έχει το κοινό του και ένα τηλεοπτικό κανάλι. Αλλά, επαναλαμβάνω, μια ζωντανή γλώσσα αναπτύσσεται, μόνο οταν έχει το καθεστώς της επίσημης «κρατικής».   

ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

---

[1] Βαμπιρ, είναι η λέξη που χρησιμοποιείται στα ρωσικά

[2] Σημείωση του μεταφραστή

[3] Σημείωση του μεταφραστή

[4] Στο πρωτοτυπό χρησιμοποιείται ο όρος “brain attack”

Греческие истины от Ивана Саввиди

О руководителе греков России и постсоветского пространства Иване Саввиди могу сказать с журналистской точки зрения, что это очень интересный собеседник. Его интересно слушать. С ним, для кого-то это прозвучит откровением, можно и нужно спорить, отстаивать свою точку зрения, докапываться до истины. При одном условии, если у тебя есть, на самом деле, что сказать, свои железные аргументы и убеждения.

Порой его мысли, оценки событиям и их главным «действующим лицам» безапелляционны и брутально категоричны. Но они почти всегда, обращаю внимание на этот момент, интересны и оригинальны. Он из той категории людей, которые являются энергетическими «вампирами», в споре на заданную тему напорист, сплошная атака по всем «фронтам». Но, повторяю, если у собеседника есть что сказать, убеждения, разговор сразу же приобретает конструктивный и миролюбивый характер. При всех наших с ним патриотических «сшибках» за последнее десятилетие, с того времени, когда Иван Саввиди возглавил греческие общины России и, далее, постсоветского пространства, всегда в кругу наших соотечественников говорю о нем, что это человек подлинный, что он патриот нашего народа, что очень важно «внедрять» в его окружение таких же подлинных и самодостаточных людей, настоящих греческих патриотов. Наш соотечественник не принадлежит к плеяде пионеров нашего движения, его основателей. Тех,  кто на Первом Учредительном съезде греков СССР в марте 1991 года собрались в причерноморском Геленджике, чтобы выполнить чаяния нашего народа.

Иван Саввиди влился в греческое национально-культурное движение во второй половине 1990-х годов, возглавив греческую общину «Танаис» Ростовской области, состоявшись к тому времени в качестве видного представителя российского бизнеса. Парламентская законодательная деятельность в масштабах Ростовской области, а затем в 2003-2011 гг. на федеральном уровне. В 2004 г. Иван Саввиди сменяет на посту президента АГООР Владимира Кайшева. С 2006 г. является руководителем новообразованной Периферии САЕ стран бывшего СССР. Первые и самые суровые вызовы в его деятельности – это растянувшийся на два года, 2006-2008 годы, процесс преодоления «схизмы» (раскола) в греческом мире постсоветского пространства. На Ростовской конференции САЕ Периферии стран бывшего СССР в октябре 2008 года наш постсоветский кризис был преодолен. Следующим вызовом нашему движение, всемирному эллинизму стал мировой экономический кризис и, как его следствие, греческий экономический кризис, обнаживший во всей «красе» все несовершенства греческой экономики и властных институтов. Ответственность греческих правящих политических элит за нынешнее катастрофическое положение вещей в социально-экономической жизни страны.  Системный кризис института Всемирной диаспоры (САЕ), всецело зависевшего от доброй воли метрополии. …Иван Саввиди – видный деятель Понтийского эллинизма. Мировую известность в греческом мире ему принесла организация паломнических поездок на Понт. Он -  инициатор, организатор, идейный вдохновитель паломнических поездок в 2007-2011 гг. на Понт – к святыне христианства, Понтийского эллинизма монастырю Панагия Сумела, находящемуся неподалеку от некогда исторической столицы греческого Понта Трапезунда (современный турецкий Трабзон). В наше движение он, будучи греком патриотом, пришел по настоятельным просьбам соотечественников, но, окунувшись в него с головой, во все его водовороты и «колдобины», неожиданно для себя осознал, по его же собственному признанию, что безнадежно болен им. «Я не представляю своей жизни без своего народа, которому хочу  до конца своих земных дней быть всячески полезным».

Он совершенно искренне пришел в наше движение созидать, строить, помогать, делиться, но не «кромсать», «жить на это». Вот, разве что, излишняя эмоциональность, порой, играют против него, как и искренность, которую не смогли «вытравить», это дорогого стоит, византийские коридоры российской политики.

…Патриотизм Ивана Саввиди – это, в том числе, его в период глубочайших экономических потрясений в греческой отчизне инвестиции в экономику страны. На фоне, когда греческий компрадорский класс имущих драпает из страны, выводит свои капиталы, он, подтверждая поступками тезис «Грецию спасет Диаспора», инвестирует в греческую экономику, производство, демонстрируя на деле, «кто есть кто».. 

- Иван Игнатьевич! Хотелось бы услышать ваши по свежим следам впечатления о только что завершившемся Астанинском греческом постсоветском форуме.

- Впечатления самые что ни есть позитивные. Мы, вы должны были обратить внимание на это, работали на одном дыхании. Мы обсудили детально все принципиальные моменты. Внесли предложения о «перезагрузке» в нашей работе. Делились своими размышлениями по всем вопросам повестки дня, и не только, нашего  астанинского заседания. Была интересная дискуссия. Равнодушных, такое бывает в ходе наших заседаний, сегодня не было! Поверьте мне, я прекрасно чувствую аудиторию. Когда людям интересно, их все это трогает, цепляет, и когда, простите, в аудитории сплошной зев. По уровню поднимаемых тем и «мозговых штурмов» это был, пожалуй, самый продуктивный форум греков постсоветского пространства за последние годы. …По положению дел в наших греческих молодежных структурах и приданию нашей молодежной политике нового импульса. Мы должны в ежедневном режиме бороться за умы нашей молодежи. Должны создать ей все условия для того, чтобы представители нашей молодежи стали подлинными греками – кем мы бы через 10-15 лет гордились, кому со спокойной совестью передадим наше великое дело – служения нашему народу, быть ему верным слугой. …Я верю в нашу молодежь. Мы ей должны всячески помогать, не ругать, не употреблять, как было сказано одним из выступающих, «вожжи». Терпение, добрая воля. Мы уже сегодня и, в том числе, через учреждение грантов, должны взращивать нашу будущую интеллектуальную, управленческую, творческую элиту.

- …На сегодняшнем заседании прозвучала тема «ухода из греков» (православия).

- Меня неприятно поразили эти факты, шокировали. Уход из веры предков, которые  были ей верны до смерти, это некое напоминание нам о том, что каждый наш соотечественник в минуты жизненных испытаний, беды, горя должен быть уверен в братском солидарном плече соотечественников. Это наша беда и, в тоже время, вина. Мы обязательно поведем глубокие исследования по данной теме. Для меня формула «Грек – это православный христианин» наполнена глубоким историческим, духовным смыслом.

- Очень важно из жизни и деятельности греческих общин каленым железом выжигать политиканство, интриги, склоки, низкий культурный уровень диалога…

- Вы употребили термин из времен «священной инквизиции». Мы же должны для оздоровления климата в наших общинах применять «терапевтические» ноу-хау: вовлечение в наше движение максимального числа наших уважаемых и достойнейших соотечественников, наших моральных лидеров, наших пастырей. Мы должны поставить перед собой цель – не потерять в ходе нашего поступательного пути к храму хотя бы нескольких наших соотечественников. Для этого надо избирать на руководящие посты в обществах самых достойных, у кого есть все необходимые данные для такой крайне ответственной и кропотливой работы, высокой патриотической миссии. Знания. Человеческие качества. Авторитет в среде соотечественников. Это, на самом деле, дар от Бога – быть эффективным руководителем общины, ее молодежным вожаком. Ты должен быть примером во всем, на тебя смотрят твои соотечественники. К тебе не должна приставать грязь. Ты должен самосовершенствоваться во всем: знаниях по истории и культуре греческой нации, наших предков. Быть узнаваемым и авторитетным  в масштабах своего города, района, края. Ведь ты – это лицо твоих соотечественников. Ты должен принимать ответственные решения, объединять греков, не сеять рознь.     

- На прошедшем заседании, в ходе обсуждения молодежного вопроса, мы вновь коснулись темы греческого образования, необходимости знания греческого языка. …Мной были приведены слова одного из наших известных молодежных вожаков, вашего земляка Диониса Авраамова: «Для взятия высоты «Знания греческого языка» нашей молодежи, в ее абсолютной части, необходима некая супер мотивация…».

- Да, мы вновь коснулись этой острой, болезненной темы, «ахиллесовой пяты» для нашей молодежи и нашего движения. Нашему движению более 20 лет и, казалось бы, на наших заседаниях греческий язык должен быть в равном обращении с русским. Но этого так и не произошло. Есть отдельные лидеры обществ и федераций, которые могут органично в их выступлениях перейти на греческое «декретное время». Но они в явном меньшинстве. …Пожалуй, соглашусь с Дионисом. Для овладения греческих высот нашей молодежи, большая часть из которой карьерно честолюбива, необходима сверхмотивация. Наше греческое руководство, это будет сделано в обозримое время, должно провести исследования с участием представителей нашего актива молодежи на тему «Главные причины, мешающие вам в овладении греческого языка?». Что еще помимо инерции и лености? Вы совершенно справедливо напомнили мне о моем выступлении на октябрьской 2008 года Учредительной конференции греческой молодежи России и постсоветского пространства. Мной был дан год греческим молодежным вожакам на освоение, пусть и  на среднем уровне, греческого языка. Что из этой «директивы» вышло, мы все видим. Надо признавать свои ошибки. Директивами и приказами вопросы не решаются. Не надо путать бизнес структуры с общественным движением! Там можно уволить нерадивого работника. Не выучил за год английский, немецкий, греческий – уволен. Необходимо этим вопросом заниматься системно. Организовывать периодически семинары по греческому для председателей обществ и молодежных лидеров. Держать этот вопрос вопросов под контролем. Не «вожжами», а добрым товарищеским словом. Мы, в конце концов,  «должны разрушить Карфаген» - «разрушить» пробелы в греческом, греческую немоту у наших взрослых и молодежных лидеров.  Быть греком – это быть православным человеком и знать свой родной язык. Это аксиоматическая истина.

- В вашем выступлении прозвучала констатация о понтийском диалекте греческого, что его ожидает судьба «мертвого» языка. На этом диалекте древнегреческом говорят, органично чувствуют себя, порядка двух миллионов греков.

- В числе этих двух миллионов, их все-таки будет поменьше, и ваш покорный слуга. Органично себя чувствую в ромейском. Мой греческий прогрессирует, но желает лучшего употребления. За «нашим» языком нет государства и, соответственно, нет статуса государственного языка со всеми вытекающими отсюда выводами. Трапезундская империя. Попытка создания Понтийской Республики. …Мы, безусловно, будем все делать для сохранения языка наших великих предков. Книги, документальные ленты, театральные постановки. В столице Понтийского эллинизма Салониках работают несколько понтийских радиостанций, в Греции имеет свою аудиторию телеканал. Но, повторяю, живой язык развивающийся, когда он имеет «государственный» статус.   

Eto chast 1 Prodolzenie zavtra