Δημοκρατία ... αλλά όχι και να αποφασίζει ο λαός. Γιατί δε θα γίνει πράξη το Brexit.

Του Θράσου Ευτυχίδη

Ο χειρότερος εφιάλτης κάθε πολιτικού που βρίσκεται σήμερα στην εξουσία, λέγεται δημοψήφισμα.

Κάθε πολιτικός έχει ως στόχο του, την κατάκτηση της εξουσίας. Κυνηγάει να επιτύχει το στόχο αυτό εκμεταλλευόμενος τα κύματα της λαϊκής διάθεσης. Όταν το καταφέρει, ο επόμενος στόχος είναι να κρατηθεί ψηλά ώστε τα κύματα που σκάζουν και μεταβάλλονται να μην τον παρασύρουν. Σχεδιάζει λοιπόν την ασκούμενη πολιτική του, ώστε να μπορεί να αγνοεί απόλυτα τα κύματα αυτά της μεταβαλλόμενης λαϊκής διάθεσης – κοινής γνώμης.  

Ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Νταίηβιντ Κάμερον στα πλαίσια κάποιας προεκλογικής εκστρατείας του, υποσχέθηκε στο λαό του, τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την έξοδο της χώρας του από την Ε.Ε. Ήταν μια τακτική κίνηση προεκλογικής εκστρατείας και πιστεύω δεν είχε πραγματικά τη θέληση να οδηγήσει τη χώρα σε κανένα δημοψήφισμα. Αλλά δυστυχώς τα αποτελέσματα των εκλογών δεν ήταν αυτά που προέβλεπε δίνοντας την υπόσχεση και ουσιαστικά εξαναγκάσθηκε να πραγματοποιήσει το δημοψήφισμα. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ο χειρότερος εφιάλτης του Κάμερον και όχι μόνο, έγινε πραγματικότητα μια που η πλειοψηφία, ζήτησε την έξοδο από την Ε.Ε.

Οι οπαδοί του θεωρήματος της διάλυσης της ενωμένης Ευρώπης πανηγυρίζουν, μιλώντας για την αρχή του τέλους. Ας μη βιάζονται. Οι bookmakers αυτή τη στιγμή κάνουν τον απολογισμό των στοιχημάτων για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά παράλληλα έχουν θέσει ήδη το ερώτημα του νέου στοιχήματος που αφορά στον αν θα γίνουν σεβαστά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος ή όχι. Εγώ, είμαι από αυτούς που στοιχηματίζουν ότι το Brexit δεν θα συμβεί, όχι.

Και αυτό γιατί οι πολιτικοί μας, οι πολιτικοί της Ευρώπης ξέρουν καλύτερα από οποιονδήποτε λαό. Γι αυτό και τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων, σε ολόκληρη την Ευρώπη, αγνοούνται πλέον επιδεικτικά και ανοιχτά. Και τι να πρωτοθυμηθούμε μέρες που είναι.

Να ξεκινήσουμε από τη διαχείριση που επεφύλαξαν στο ΟΧΙ του ελληνικού λαού, οι έλληνες πολιτικοί και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ υπάρχει βέβαια και μια πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία. Γενικά, εμείς οι Έλληνες πρωτοτυπούμε σε όλα τα επίπεδα. Βέβαια αυτή μας την πρωτοτυπία, δεν την αντιλαμβάνονται πάντα οι λοιποί κουτόφραγκοι. Η πρωτοτυπία λοιπόν, αφορά στο ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αγνοήθηκε πρώτα και κύρια από αυτούς που το υποστήριξαν, δηλαδή τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του. 

Να θυμηθούμε και την αντίδραση της Ευρώπης, στη σκέψη και μόνο διενέργειας δημοψηφίσματος από το Γιώργο Παπανδρέου. Ευτυχώς νουθετήθηκε άμεσα και έχασε την εξουσία.

Υπάρχουν βέβαια και μεγαλύτερα παραδείγματα. Για παράδειγμα το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας το 2009, όπου 96,2% των κατοίκων της, ψήφισε υπέρ. Κάποιοι Ισπανοί πολιτικοί χαρακτήρισαν το αποτέλεσμα ως αρρώστια, άνοια και τρέλα. Κάποιοι τόνισαν ότι τέτοια ποσοστά, παραπέμπουν μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Οι Ισπανικές αρχές απαγόρευσαν δια παντός την διενέργεια ξανά δημοψηφίσματος. Έτσι αποκαταστάθηκε και πάλι η Δημοκρατία απέναντι στον ολοκληρωτισμό του 96% των πολιτών.

Πριν λίγο καιρό έγινε δημοψήφισμα στην Ολλάνδία, όπου οι πολίτες της χώρας ψήφισαν για το εάν επιθυμούν την ενοποίηση της Ουκρανίας στην Ε.Ε. με αποτέλεσμα αρνητικό. Μια από τις πιο εντυπωσιακές δηλώσεις σχετικά με το αποτέλεσμα αυτού του δημοψηφίσματος ανήκει στον Υπουργό Εξωτερικών του Λουξεμβούργου που χωρίς καθόλου ντροπή δήλωσε: «Αν θέλουμε να διαλύσουμε την Ευρώπη, θα πρέπει να κάνουμε περισσότερα δημοψηφίσματα» και συμπλήρωσε «το δημοψήφισμα δεν είναι το εργαλείο που ταιριάζει για να απαντηθούν σύνθετα ζητήματα, σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας»!

Η «Δημοκρατία» του εν λόγω κυρίου είναι κοινοβουλευτική υπόθεση και όχι υπόθεση του λαού. Ο λαός αποτελεί τη γαρνιτούρα στο πιάτο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Εντυπωσιακές δηλώσεις είχαμε και από τον Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς αλλά και την ηγέτη των πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Ρεμπεκα Χάρμς που είπε ότι δεν μπορεί να μπαίνουν σε ψηφοφορία σε χώρα της ΕΕ χωριστά, ζητήματα που αφορούν ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση (η περίπτωση της Βρετανίας, είναι μια τέτοια περίπτωση).  Και η Ανεξαρτησία, η Κυριαρχία θα πει κάποιος; Άλλα λόγια ν αγαπιόμαστε..  

Κάπως έτσι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αντιμετωπίζουν τους ασθενείς πολίτες τους που σκέφτονται διαφορετικά και φυσικά λειτουργούν ανάλογα.

Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, αυτού του είδους η δημοκρατία δε λειτουργεί μόνο δυτικά αλλά και στην Ανατολική Ευρώπη. Και να θυμηθούμε το χαρακτηριστικό παράδειγμα του δημοψηφίσματος για τη διατήρηση της Σοβιετικής Ένωσης και τη διατήρηση της Ουκρανίας στη σύνθεσή της, το 1991. Τα αποτελέσματα του αγνοήθηκαν επιδεικτικά και χωρίς καμία εξήγηση από δύο μόνο ανθρώπους. Οι Γιέτσιν και Κραβτσούκ θεώρησαν ότι είναι εξυπνότεροι από τους πολίτες που ψήφισαν αντίθετα και τα αποτελέσματα της εξυπνάδας τους, τα απολαμβάνουν μέχρι σήμερα οι πολίτες των δύο χωρών, αλλά και οι χώρες στις μεταξύ τους σχέσεις.

Και βέβαια, πάντα υπάρχει και η δυνατότητα να διορθωθεί το λάθος των πολιτών. Για παράδειγμα να αναφέρουμε το δημοψήφισμα του 1992 στη Δανία, για την επικύρωση της συνθήκης του Μάαστριχτ που το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Με το επαναληπτικό δημοψήφισμα του 1993, το αποτέλεσμα ήταν θετικό – διορθώθηκε.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το Brexit. Ήδη όλοι εργάζονται για να διορθωθεί το λάθος.

Δείτε τον σχολιασμό στα αποτελέσματα των Ισπανικών εκλογών, δείτε τη στάση των ΜΜΕ. Δείτε πως «πάγωσαν» τα κανάλια τους Βρετανούς που «μόλις τώρα άρχισαν να συνειδητοποιούν» τη ψήφισαν. Μέσα σε λίγες μόνο μέρες οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν το πόσο μετάνοιωσαν οι Βρετανοί.

Ναι στην ενωμένη Ευρώπη υπάρχουν τεράστια προβλήματα. Τεράστια ελλείμματα. Το μεγαλύτερο ίσως από αυτά, λέγεται Δημοκρατία. 

bsgreeks.blogspot.gr