Ιβάν Σαββίδης: «Υπάρχει ανάγκη για την αποκατάσταση της ορθόδοξης κληρονομιάς στην Τουρκία»
Μόσχα, 13.09.2010
Για την τέλεση της ιστορικής Θείας Λειτουργίας στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελα και την ανάγκη της αποκατάστασης της ορθόδοξης κληρονομιάς στην Τουρκία μίλησε με τον προκαθήμενο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ο Βουλευτής της Κρατικής Δουμάς της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ιβάν Σαββίδης. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου στην έδρα του Πατριάρχη στη Μόσχα.
Ο Βουλευτής της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας Ιβάν Σαββίδης εξ ονόματος όλων των Ποντίων Ελλήνων ευχαρίστησε τον Πατριάρχη της Μόσχας και πασών Ρωσιών κ.Κύριλλο για την συνεργασία και ανεκτίμητη βοήθεία του στην απόκτηση της ιστορικής σημασίας άδειας για την τέλεσης της Θείας Λειτουργίας στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά η οποία πραγματοποιήθηκε στις 15 Αυγούστου 2010. Στο ζήτημα της απόκτησης άδειας για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας μεγάλο ρόλο έπαιξε η συνάντηση του Πατριάρχη της Μόσχας και πασών Ρωσιών κ.Κύριλλο με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας κ.Ερντογκάν όπου συζητήθηκε το θέμα των Ρώσων που κάνουν προσκυνηματικά ταξίδια στους αγίους τόπους στην Τουρκία.
Ο Πατριάρχης της Μόσχας και πασών Ρωσιών εκτίμησε πολύ την οργάνωση και την πραγματοποίηση της ιστορικής Θείας Λειτουργίας στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά. Ο Αρχηγός της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σημείωσε ότι είναι σημαντικό γεγονός το οποίο χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό για όλον τον χριστιανικό κόσμο, επειδή η ορθόδοξη λειτουργία τελέστηκε σ’ αυτό το Μοναστήρι για πρώτη φορά στα τελευταία 88 χρόνια. «Το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά δεν είναι μόνο το σύμβολο του Ποντιακού Ελληνισμού, είναι άγιος τόπος και μία από τις χριστιανικές αξίες για κάθε ορθόδοξο άνθρωπο. Τέτοιες πνευματικές παραδόσεις τις οποίες πάντα εκτιμούσαν οι πρόγονοί μας, αυτή η ειδική αγάπη προς το βιβλικό παρελθόν ενώνουν τους ορθόδοξους λαούς και μας επιτρέπουν να τους διατηρούμε σε υψηλό ηθικό επίπεδο, πνευματικά πλούσιους και συνεπώς, μακροχρόνιους», σημείωσε στη συζήτηση ο Ιβαν Σαββίδης,
Επίσης συζητήθηκε το πρόβλημα χιλιάδων Ρώσων τουριστών που επισκέπτονται την Τουρκία καθώς και των Ρώσων υπηκόων που μετακόμισαν για μόνιμη εγκατάσταση στην Τουρκία που δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν την προσευχή τους σε ορθόδοξους ναούς. «Όλα αυτά δείχνουν ότι υπάρχει ανάγκη για την αποκατάσταση της ορθόδοξης κληρονομιάς στην Τουρκία ή την οικοδόμηση καινούριων ναών», – συμπέραινε ο Ιβάν Σαββίδης,
Ο Πατριάρχης της Μόσχας και πασών Ρωσιών Κύριλλος ευλόγησε τον Ιβάν Σαββίδη για να συνεχίσει το έργο του για τον ανοιχτό διάλογο των θρησκειών.
Αναδημοσίευση από SAE.gr
Συνολικές προβολές σελίδας
Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010
Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010
Δημήτρης Δόλλης. Ένας φίλος από τα παλιά επιστρέφει στο Υπουργείο Εξωτερικών
Επιτέλους μια κίνηση με ιδιαίτερο συμβολισμό. Ένας Έλληνας της Διασποράς επιστρέφει στο Υπουργείο Εξωτερικών και μάλιστα ως Υφυπουργός Αρμόδιος επί θεμάτων Απόδημου Ελληνισμού.
Ο Δημήτρης Δόλλης πρώην Γενικός Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού, καλείται σήμερα να μετουσιώσει το κυβερνητικό μηδέν σε αυτό τον τομέα σε έργο και ουσία.
Υπενθυμίζεται, ότι από την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., που γέμισε ελπίδα τον Απόδημο Ελληνισμό, μέχρι και σήμερα ο απολογισμός δυστυχώς αγγίζει το μηδέν.
Μέχρι και χθες:
- Δεν υπήρχε Υφυπουργός με αρμοδιότητα τον Απόδημο Ελληνισμό.
- Δεν διορίσθηκε Γενικός Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού.
- Συρρικνώθηκε και υπολειτούργησε η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού.
- Στερήθηκε κάθε βοήθειας το Κέντρο Μελέτης & Ανάπτυξης του Ελληνικού Πολιτισμού της Μαύρης Θάλασσας που υπολειτουργεί.
- Μειώθηκαν ή και δεν καταβλήθηκαν καθόλου οι λειτουργικές δαπάνες των Ομοσπονδιών και Ενώσεων Ελληνικών Κοινοτήτων σε όλο τον κόσμο.
- Μειώθηκε η χρηματοδότηση προς το ΣΑΕ.
- Δεν πληρώνονται οι αυτοδίδακτοι δάσκαλοι της Διασποράς
- Μειώθηκαν τα όποια προγράμματα.
Με λίγα λόγια, δεν υπήρχε τίποτα που να δικαιολογεί ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε την οποιαδήποτε πολιτική γι αυτό που όλοι οι πολιτικοί μας ονομάζουν "το πιο ζωντανό και γνήσιο κομμάτι του Ελληνισμού".
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτό θα αλλάξει και οπωσδήποτε ο ερχομός του Δημήτρη Δόλλη δικαολογεί αυτή μας την αισιοδοξία. Θα πρέπει επιτέλους κάποιοι να κατανοήσουν ότι ακόμη και στις παρούσες συνθήκες οικονομικής ανέχειας, κάτι πρέπει να λειτουργεί. Δυστυχώς ότι με κόπο δημιουργήθηκε και χάνεται σήμερα εξαιτίας άστοχων οικονομικών κυρίως επιλογών, δύσκολα θα ξαναφτιαχτεί.
Αγαπητέ Φίλε Δημήτρη ευχόμαστε από καρδιάς κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνεις.
Θράσος Ευτυχίδης
Ο Δημήτρης Δόλλης ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα Απόδημου Ελληνισμού
Ένας έμπειρος πολιτικός της διασποράς, ο Δημήτρης Δόλλης, είναι ο νέος υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα Απόδημου Ελληνισμού. Γεννήθηκε στις 19 Μαΐου του 1956 στην Καστοριά, απ΄ όπου μετανάστευσε, σε ηλικία 15 ετών, με την οικογένειά του στη Μελβούρνη της Αυστραλίας.Από νεαρή ηλικία ανέπτυξε πολιτική δράση. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος, βουλευτής του Εργατικού Κόμματος Αυστραλίας (1988-1999), «σκιώδης» υπουργός και υπαρχηγός του Εργατικού Κόμματος Βικτώριας, καθώς και μέλος της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης.
Ο κ. Δόλλης είναι, επίσης, συγγραφέας αρκετών δημοσιευμάτων σε θέματα παγκοσμιοποίησης, φορολογικής μεταρρύθμισης, διεθνών σχέσεων, ρατσισμού και πολιτιστικής ταυτότητας, ενώ έχει διατελέσει και πρόεδρος της Επιτροπής για το Εβραϊκό Μνημείο Θεσσαλονίκης.
Το 1996 πρωτοστατεί στην ίδρυση της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης του Ελληνισμού (ΠΑΔΕΕ), και εκλέχθηκε πρώτος πρόεδρός της.
Το 1999 επιστρέφει στην Ελλάδα, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του τότε υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Παπανδρέου για να αναλάβει Γενικός Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2003. Στη συνέχεια, και μέχρι τις εκλογές του 2004, διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας του ΥΠΕΞ.
Με τον Γιώργο Παπανδρέου ο κ. Δόλλης συνδέεται στενά από την εποχή που πολιτευόταν στην Αυστραλία και τον στήριξε στην πορεία του. Ως πρωθυπουργός, ο Γ. Παπανδρέου τον όρισε πρέσβη εκ προσωπικοτήτων και ειδικό απεσταλμένο στις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση του Έλληνα δασκάλου Θανάση Λερούνη, ο οποίος είχε απαχθεί από τους Ταλιμπάν.
"Θεωρώ τιμή για τον Ελληνισμό της Αυστραλίας, αλλά και τον Ελληνισμό της Διασποράς, γενικότερα, η ανάθεση του υφυπουργείου Εξωτερικών στο πρόσωπό μου", δήλωσε ο Δημήτρης Δόλλης στο "Νέο Κόσμο" της Αυστραλίας, επισημαίνοντας ότι η απόφαση του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, να τον συμπεριλάβει στην κυβέρνηση αποτελεί "μεγάλη τιμή αλλά και μεγάλη πρόκληση".
Ο κ. Δόλλης υποσχέθηκε πως κι από την θέση αυτή, στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, "θα κάνει το καλύτερο δυνατό για τον απόδημο ελληνισμό".
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο κ. Δόλλης είναι, επίσης, συγγραφέας αρκετών δημοσιευμάτων σε θέματα παγκοσμιοποίησης, φορολογικής μεταρρύθμισης, διεθνών σχέσεων, ρατσισμού και πολιτιστικής ταυτότητας, ενώ έχει διατελέσει και πρόεδρος της Επιτροπής για το Εβραϊκό Μνημείο Θεσσαλονίκης.
Το 1996 πρωτοστατεί στην ίδρυση της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης του Ελληνισμού (ΠΑΔΕΕ), και εκλέχθηκε πρώτος πρόεδρός της.
Το 1999 επιστρέφει στην Ελλάδα, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του τότε υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Παπανδρέου για να αναλάβει Γενικός Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2003. Στη συνέχεια, και μέχρι τις εκλογές του 2004, διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας του ΥΠΕΞ.
Με τον Γιώργο Παπανδρέου ο κ. Δόλλης συνδέεται στενά από την εποχή που πολιτευόταν στην Αυστραλία και τον στήριξε στην πορεία του. Ως πρωθυπουργός, ο Γ. Παπανδρέου τον όρισε πρέσβη εκ προσωπικοτήτων και ειδικό απεσταλμένο στις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση του Έλληνα δασκάλου Θανάση Λερούνη, ο οποίος είχε απαχθεί από τους Ταλιμπάν.
"Θεωρώ τιμή για τον Ελληνισμό της Αυστραλίας, αλλά και τον Ελληνισμό της Διασποράς, γενικότερα, η ανάθεση του υφυπουργείου Εξωτερικών στο πρόσωπό μου", δήλωσε ο Δημήτρης Δόλλης στο "Νέο Κόσμο" της Αυστραλίας, επισημαίνοντας ότι η απόφαση του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, να τον συμπεριλάβει στην κυβέρνηση αποτελεί "μεγάλη τιμή αλλά και μεγάλη πρόκληση".
Ο κ. Δόλλης υποσχέθηκε πως κι από την θέση αυτή, στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, "θα κάνει το καλύτερο δυνατό για τον απόδημο ελληνισμό".
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Εγκαινιάστηκε το σχολείο «Ιβάν Κανίδης» στο μαρτυρικό Μπεσλάν
![]() | |
Γιάννης Κανίδης |
Σε μια ιδιαίτερα συγκινητική τελετή, φορτωμένη με τη βαριά θύμηση της ομηρίας εκατοντάδων ανθρώπων, που κατέληξε στο θάνατο 336 εξ αυτών, ανάμεσά τους 186 παιδιών, τιμήθηκε η μνήμη των θυμάτων και ειδικότερα του ηρωικού καθηγητή Φυσικής Αγωγής, Ιβάν Κανίδη, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο από τους ισλαμιστές τρομοκράτες υπερασπιζόμενος τους μαθητές του και αρνούμενος ως το τέλος να τους εγκαταλείψει, αν και του προτάθηκε αυτή η διέξοδος.
Προς τιμήν του 74χρονου ομογενούς, το όνομα του οποίου έγινε θρύλος και παράδειγμα προς μίμηση στη Ρωσία, το νέο σχολείο πήρε το όνομά του και πρώτος του διευθυντής ορίστηκε ο γιος του, Κωνσταντίνος.
Παρόντες στην τελετή των εγκαινίων του σχολείου, που άρχισε από φέτος να λειτουργεί κανονικά, ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Β. Οσετίας, Ταϊμουράζ Μαμσούροφ, ο υφυπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας, Εspen Eide, και ο πρέσβης της Ελλάδας στη Ρωσία, Μιχάλης Σπινέλλης, ενώ στην τελετή συμμετείχε χορευτικό συγκρότημα των Ελλήνων ομογενών του ιδιαίτερα δραστήριου τοπικού συλλόγου, που χόρεψε ποντιακούς χορούς και τραγούδησε ελληνικά τραγούδια.
Ελλάδα και Νορβηγία χρηματοδότησαν την κατασκευή του σχολείου προσφέροντας από 2,5 εκατ. ευρώ μέσω του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για την ανάπτυξη, στο σχολείο θα φοιτούν έως και 200 μαθητές μελλοντικοί αθλητές, με έμφαση στο ποδόσφαιρο, εκ των οποίων 72 οικότροφοι. Οι εγκαταστάσεις του κρίνονται υποδειγματικές για ολόκληρη την περιοχή, ενώ ο σχεδιασμός και η κατασκευή του από την τοπική εταιρεία «ΒλαντΣτρόι», ιδιοκτησίας του προέδρου του ελληνικού Συλλόγου, Γιούρι Ασλανίδη, εισέπραξε τα συγχαρητήρια όλων των επισήμων, που ξεναγήθηκαν εντυπωσιασμένοι στους χώρους του.
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όσους μας βοήθησαν να βγούμε από το αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί από τη δήθεν οργάνωση "Αλληλεγγύη" και πρώτα απ' όλα στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, στο πρόσωπο του κ. Σπινέλλη στο τελικό στάδιο, και στον Χρήστο Σοφιανίδη από την Ένωση "Αργώ" της Καλλιθέας», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γ. Ασλανίδης, ικανοποιημένος που η σημαντική αυτή πρωτοβουλία υλοποιήθηκε.
Εκ μέρους του ελληνικού ΥΠΕΞ, ο κ. Σπινέλλης επισκέφθηκε χθες και κατέθεσε λουλούδια στο παλιό σχολείο του Μπεσλάν και στο μνημείο-νεκρόπολη των θυμάτων.
του Θανάση Αυγερινού
Αναδημοσίευση από www.Ellada-Russia.gr
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Συνέντευξη Θράσου Ευτυχίδη στην ΟΜΟΝΟΙΑ
Παραθέτουμε το κείμενο της συνέντευξης που παραχώρησε στην Αρχισυντάκτη της ρωσόφωνης εφημερίδας "ΟΜΟΝΟΙΑ" κα Ίνγκα Αμπγκάροβα ο Θράσος Ευτυχίδης.
Есть на свете люди, с которыми судьба сталкивает тебя совершенно случайно, как бы, мимоходом. И мгновенно возникает расположение, и рождается дружба, длящаяся годами. А потом ты просто убеждаешься, что и с первого взгляда можно разобраться в человеке, по крайней мере, решить, интересно тебе с ним или нет.
Так случайно в одной из моих журналистских поездок мы познакомились с сотрудником Салоникской номархии Трасосом Ефчихидисом. Человеком, которому меньше всего подходит отдающее бумажной волокитой слово «чиновник», одним из тех, о котором вспоминаешь с удовольствием и говоришь: это наш парень.
Выпускник Киевского Государственного Университета, блестяще владеющий русским языком, Трасос относится к категории людей, с которыми интересно. Он отличается непопулярной резкостью суждений, умением аргументировано отстаивать собственное мнение, невзирая на ранги и должности тех, кто вступает с ним в спор.
А еще Трасос гордится тем, что он понтиец, обожает Грецию и умеет понять нас, русскоязычных, как никто другой.
О понтийцах, Греции, о прошлом и будущем разговорились мы с ним по дороге в Салоники после знаменательного события – литургии в Панагие Сумеле, одним из организаторов которого, к слову, выступал и Трасос.
- Скажи, как случилось, что выбрал для учебы университет в Советском Союзе?
- Начнем с того, что я всю жизнь придерживался левых взглядов, чем горжусь. Ну, а когда после окончания школы, поступил в технологический институт в Салониках, то получил предложение учиться за границей. И не думая, выбрал СССР. Я закончил факультет международных отношений и международного права Киевского университета по специальности международные экономические отношения.
- Насколько знание русского помогло тебе в работе по возвращению на родину?
- Я бы сказал, что знание русского мне помогло больше, чем наличие диплома.
- То есть?
- Ведь дело не только в языке, но и в знании менталитета. Я много лет прожил в Советском Союзе, можно сказать, эти годы – часть моей жизни. Я бы даже сказал, что я наполовину русский!
- И какие у тебя «русские» черты?
- Да все мы, люди, по большому счету, одинаковые. Другой вопрос, что если говорить о, скажем, понтийцах – выходцев из Советского Союза. То надо говорить отдельно о каждом. Ведь менталитет во многом зависит от образа жизни, от вековых традиций народа. История понтийского народа складывалась таким образом, что у его представителей выработались определенные черты характера. И это трудолюбие и… недоверчивость. Последняя и мешает понтийцам гармонично интегрировать в греческое общество.
- Вот, оказывается, в чем корень проблем нашего народа. В недоверчивости!
- Не иронизируй, пожалуйста. Проблем у понтийцев достаточно. И одна из них – отвратительная бюрократическая машина греческого государства, и препоны, которые ставят вольно или невольно у них на пути разного рода чиновники. Но и менталитет оказывает им медвежью услугу.
- Трасос, твои предки тоже когда-то были репатриантами…
- Да, наш род из Трапезунда. Им было не легче, чем понтийцам второй волны, поверь. Если не сложнее. Да, им дали дома, мои предки, приехавшие в 1922 году, к примеру, поселились в одной из турецких деревень Драмы… Но, как ваши «примерили» на себя ярлык «росопонтиос», так и моих предков называли «туркоспорос» («турецкие семена»). И прошло много лет, пока они не привыкли.
- То есть, предлагаешь ждать и привыкать?
- Предлагаю чувствовать себя частью греческого общества, а не противопоставлять себя ему!
- Но ведь у понтийцев есть свои, особые проблемы!
- Не никаких особых проблем, которые были бы лишь у понтийцев! О чем мы говорим, когда уже третье, четвертое поколение репатриантов живет в Греции! А проблемы есть у всего греческого общества в целом.
- Да, но понтийцы пережили геноцид, настрадались от Сталина, натерпелись, одним словом!
- Это происходило не в Греции! А греки страдали не меньше, только в условиях своей страны. И зачастую не имеют таких льгот, какие имеют репатрианты.
- Например?
- Да взять тот же кредит на выгодных условиях, или всегда непонятное мне обеспечение репатриантов государственной работой по строгому графику. Это когда на несколько вакантных мест, скажем, медсестер в государственных клиниках, три или четыре непременно отводятся для репатриантов. Объясни мне, почему, человек, родившийся и выросший в Греции должен иметь приоритетные права по отношению к такому же, родившемуся и выросшему здесь?! Только потому, что его родители приехали из СССР, а до этого бежали из Понта? Я считаю, что такого рода «льготы» лишь препятствуют интеграции репатриантов в греческое общество и приводят к размежеванию этого самого общества! Я уже не говорю о том, что далеко не все репатрианты – несчастны и голодны. Ты прекрасно знаешь серьезных бизнесменов, владельцев крупных компаний, и они, кстати, из числа репатриантов. Понятно, что не все такие. Но ведь и среди местных тоже далеко не все Онасисы. Другой вопрос, что существуют проблемы с получением гражданства, всех этих комиссий и так далее. Но не надо путать мухи с котлетами, как это по русски говорят.
- То есть, как я поняла, за понтийскую партию ты не голосовал бы?
- А зачем нам нужна понтийская партия? Или партия влахов? Или критян? Это же бред какой-то. Нам нужна партия, выражающая чаяния народа, вот что нам нужно.
- По твоей логике, такой партии у нас сегодня нет? И это мне говорит человек, никогда не скрывавший своего непосредственного отношения к «зеленым»?
- Понимаешь, мы переживаем сегодня период недоверия к власти, период обесценивания политиков. И политических движений. Огромная часть населения страны, как и твой покорный слуга, голосует на выборах не за лучшее, а за наименьшее зло. Вот у нас в Салониках организовали такое движение Греческо-Российский Альянс. Непонятно, зачем нам нужен греческо-российский, или греческо-американский или греческо-французский и так далее альянс? Не могу понять! То, что нам нужно – это греческая партия, выражающая интересы не каких-то объединений, а греческого народа!
- Кстати, о греческом народе. Вернее о той его части, которая проживает за пределами Греции. Знаю, что ты много занимаешься вопросами зарубежного эллинизма. Каково твое мнение о Совете Греков Зарубежья, о его работе?
- Само по себе создание САЕ было большим шагом. Но.. на этом все и закончилось. Никаких серьезных шагов после сделано не было. Скажу больше, деятельность САЕ в последние годы вообще сводится к организации съездов и подготовке к проведению этих съездов. И подсчету в конце года, какие съезды прошли, и сколько их было! Как будто вся цель этой организации – съезды! При этом греческому государству съезды –билеты – гостиницы - обеды обходятся в копеечку. А дело то не делается! Где предложенные и осуществленные САЕ программы? Тишина. Зато очень много времени уделяется подсчетам расходов на проведение съездов.
- В продолжение первого вопроса о греках диаспоры, не могу не спросить, как тебе удается быть своим человеком практически во всех пост советских странах? Должность обязывает?
- При чем тут должность! Я просто искренне люблю греков и Украины, и России, и Грузии, и Казахстана! И эти контакты – обычные и бесценные человеческие связи, дружба, которая с годами лишь крепнет.
- А твои контакты с известными и влиятельными людьми строятся на каких-то особых чертах характера? Каково это с ними работать?
- Я убежден, что у меня нет никаких способностей для работы с известными и влиятельными людьми.
- Сейчас можно называть политику Греции то проамериканской, то пророссийской. Твое мнение?
- Я считаю, что Греция должна аккуратно балансировать между Америкой и Россией, исходя, прежде всего, из собственных национальных интересов. Тем не менее, ближе все-таки мы к России. И дело здесь не в религии, историческом прошлом и так далее. Потому что политика не принимает в расчет эстетические моменты, а лишь интересы государства. Так вот, я уверен, что быть ближе к России нам элементарно выгодно по многим причинам.
- Ты многое сделал для организации паломничества к Панагие Сумеле, каковы твои впечатления от этого дня?
- День этот, бесспорно, исторический. И он повлечет за собой значительные перемены.
- Какие именно?
- И в плане греческо-турецких взаимоотношений, и самом менталитете местного, я имею в виду Трапезундского общества. Ведь сама история монастыря Панагия Сумела показала, насколько важна здесь экономическая составляющая. Надо думать, что турки очень внимательно проследили эту закономерность и сделали выводы.
- Ты тоже считаешь, что правительство Турции пошло на уступку, разрешив проведение литургии в монастыре, потому что очень хочет видеть свою страну в Европейском Союзе?
- Нет. Анализируя политику Турции, я могу предположить, что они ждут от нас в ответ какого-то шага.
- Есть мнение, что за главным инициатором проведения литургии депутатом Госдумы И.Саввиди стоит русская православная церковь, которая хотела бы видеть Вселенский патриархат в Москве?
- Да, в Греции есть круг журналистов, которые достаточно активно продвигают эту точку зрения. Я с ней категорически не согласен. Я считаю, что важные шаги в осуществлении этого замысла сделали и российский премьер, и представители турецкого правительства. Но главное, что руководило всеми нами – это благословление Патриарха и патриотические усилия понтийца Ивана Саввиди. Что касается «агрессии» русской православной церкви, то, поверьте, если бы такая цель имела место, то была бы достигнута гораздо раньше. Потому что в России достаточно силы для того, чтобы не спрашивать нашего разрешения и не просить у нас помощи.
Инга АБГАРОВА
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
Ο Αν. Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας στον Πατριάρχη
Την προσμονή του, όπως τα λόγια γίνουν έργα, εξέφρασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά τη συνάντηση που είχε με τον αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος Δημήτριο Δρούτσα σήμερα στο Φανάρι, αναφορικά με την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και την επίλυση των προβλημάτων του Πατριαρχείου και της Ομογένειας.
Από την πλευρά του ο Υπουργός εκδήλωσε την ευχή όπως επαναλειτουργήσει σύντομα η Θεολογική Σχολή και αναφέρθηκε στο γεγονός της Θείας Λειτουργίας στη Μονή Σουμελά, το οποίο χαρακτήρησε ως σημαντική στιγμή για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Ο Υπουργός παρέστη στη Θεία Λειτουργία που τελέσθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, με την ευκαρία του Νέου Εκκλησιαστικού Έτους.
Κατόπιν είχε ιδιαίτερη συνάντηση με τον Πατριάρχη και στη συνέχεια παρεκάθησε στην Πατριαρχική Τράπεζα.
Πριν την αναχώρηση του Υπουργού από το Φανάρι αντηλλάγησαν οι εξής προσφωνήσεις μεταξύ Υπουργού και Πατριάρχου:«Να σας ευχαριστήσω θερμά για τη σημερινή ημέρα. Για μένα η κάθε φορά που βρίσκομαι εδώ στο Φανάρι, στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, κάθε φορά που βρίσκομαι δίπλα σας είναι ιδιαίτερη χαρά και ιδιαίτερη τιμή για μένα. Τα βαθιά μου αισθήματα τα γνωρίζετε. Επιτρέψτε μου, Παναγιώτατε και να πω ότι με ιδιαίτερη συγκίνηση παρακολουθήσαμε όλοι μας και την πρόσφατη Λειτουργία στη Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά. Ήταν μια σημαντική στιγμή για την Ορθοδοξία, για τον Ελληνισμό και επίσης και ικανοποίηση. Ακούσαμε και τα νέα ότι άνοιξε η Θεολογική Σχολή της Χάλκης για να φιλοξενήσει μια σημαντική έκθεση. Θα μου επιτρέψτε να εκφράσω την ευχή ότι η Θεολογική Σχολή της Χάλκης θα ανοίξει σύντομα για να υπηρετήσει τον πραγματικό της σκοπό» τόνισε σε δηλώσεις του, αμέσως μετά, ο κ. Δρούτσας και πρόσθεσε: «Πάντως διαπιστώνουμε και βλέπουμε βήματα θετικά απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο στη σωστή κατεύθυνση. Τα καλωσορίζουμε. Ο δρόμος βεβαίως είναι ακόμα μακρύς και σίγουρα όχι εύκολος, αλλά ξέρετε ότι αυτό τον δρόμο θα τον διανύσουμε μαζί και σε αυτή την πορεία θα είμαστε πάντα δίπλα σας, Παναγιώτατε. Για άλλη μια φορά να σας ευχαριστήσω για την ξεχωριστή ημέρα και ξεχωριστή εμπειρία για μένα σήμερα που είχα την ευκαιρία να είμαι μαζί σας στη Λειτουργία σήμερα και να ευχηθώ καλή χρονιά καλή Εκκλησιαστική Χρονιά σε εσάς και στους ιερούς πατέρες».
Απαντώντας ο Οικουμενικός Πατριάρχης ευχαρίστησε τον Αναπληρωτή Υπουργό για το ενδιαφέρον της Ελληνικής Πολιτείας για τα ζητήματα του Πατριαρχείου και της Ομογένειας.
«Ευχαριστούμε πάρα πολύ κύριε Υπουργέ για τις ευχές σας, για τα αισθήματά σας, για ότι κάνετε για το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και την εδώ Ομογένεια, εσείς προσωπικώς και η Κυβέρνηση της οποίας αποτελείτε επίλεκτο μέλος. Ήταν μια ωραία ευκαιρία για εμάς σήμερα που είναι μια χρονιάρα μέρα για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η έναρξη του νέου εκκλησιαστικού έτους, να σας υποδεχθούμε με τους εκλεκτούς συνεργάτες σας, να συμπροσευχηθούμε, να έχουμε μια καλή χρονιά ως γένος και ως Εκκλησία και ιδιαιτέρως ως Οικουμενικό Πατριαρχείο εδώ, το οποίο αντιμετωπίζει τα γνωστά προβλήματα, τα οποία όμως όπως είπατε και εσείς επιλύονται το ένα μετά το άλλο», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
«Υπάρχουν θετικές εξελίξεις, γίνονται σταθερά βήματα προς την σωστή κατεύθυνση και όσον αφορά στα υπόλοιπα, όπως το είπατε πρόσφατα και εσείς, περιμένουμε την μετουσίωση των λόγων εις έργον. Έχουμε πολλές υποσχέσεις και για το θέμα της Χάλκης και για άλλα χρονίζοντα θέματα του Πατριαρχείου και της Ομογένειας και θέλουμε να πιστεύουμε ότι η πολιτική βούληση για αυτά υπάρχει, για την επίλυσή τους υπάρχει, και ότι σύντομα θα έχουμε χειροπιαστά έργα αντί λόγων μόνο. Ευχαριστούμε την Κυβέρνηση της Ελλάδος, προσωπικώς τον κύριο Παπανδρέου, για το ενδιαφέρον το συνεχές που επιδεικνύετε όλοι σας για την Μητέρα Εκκλησία και προσβλέπουμε προς την αγαστή συνεργασία μας και εις το μέλλον για το κοινό αγαθό. Εκτιμούμε τις προσπάθειες της Ελληνικής Κυβερνήσεως και ιδιαιτέρως της εξοχότητάς σας, ως αρμόδιου για τα εξωτερικά θέματα προς την κατεύθυνση της επιλύσεως των προβλημάτων τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Χαιρόμεθα για τις εκατέρωθεν καταβαλλόμενες προσπάθειες και ευχόμεθα αυτές να καρποφορήσουν, ώστε να πορεύονται οι δύο γείτονες και σύμμαχοι λαοί, οι δύο χώρες, η Τουρκία και η Ελλάς να πορεύονται προς ειρηνικούς στόχους από κοινού και να υπάρχει στη περιοχή μας σταθερότητα και ευημερία.
Ευχόμεθα λοιπόν επιτυχία των προσπαθειών σας, πολλούς χαιρετισμούς, αγάπη και ευχαριστίες στον κύριο Πρωθυπουργό και επιφυλασσόμεθα την άλλη φορά που θα έρθετε, όπως μιλήσαμε, να επισκεφθούμε την Χάλκη που δεν την έχετε δει ακόμη από κοντά και επίσης και την ταπεινή γενέτειρά μου την Ίμβρο, πράγμα το οποίον θα είναι μεγάλη χαρά και ενίσχυση για τους ολίγους εναπομείναντας ομογενείς εκεί».
Φωτο - ρεπορτάζ: Νικόλαος Μαγγίνας
Αναδημοσίευση από fanarion.blogspot.com
Στην Άγκυρα Δ. Δρούτσας και Α. Νταβούτογλου για το μπάσκετ
Στην Άγκυρα, μετέβη την Τρίτη, μετά από πρόσκληση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας προκειμένου να παρακολουθήσουν μαζί τον αγώνα μεταξύ των δύο εθνικών ομάδων καλαθοσφαίρισης στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Μιλώντας στη ΝΕΤ ο Δημήτρης Δρούτσας τόνισε ότι το ταξίδι του δεν αποτελεί «επικοινωνιακή κίνηση» και ότι υπάρχει μια «ανοιχτή σχέση» με τον Τούρκο ομόλογό του. Σημείωσε ωστόσο ότι υπάρχουν σκαμπανεβάσματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Αχμέτ Νταβούτογλου: «Δεν κάνει μονομερείς κινήσεις η Τουρκία»
O Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο ΝΤΝV και απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τις πληροφορίες για την αλλαγή του τουρκικού αμυντικού δόγματος, που δεν θα θεωρεί πλέον αιτία πολέμου την ενδεχόμενη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια δήλωσε ότι «θα αλλάξει η στάση της Τουρκίας και της Ελλάδας, της μιας απέναντι στην άλλη, με αμοιβαία βήματα». «Δεν κάνει μονομερείς κινήσεις η Τουρκία», πρόσθεσε.Ο Τούρκος υπουργός επιβεβαίωσε, έτσι, έμμεσα τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στον τουρκικό τύπο για επερχόμενη αλλαγή στο επίσημο αμυντικό δόγμα και την απάλειψη του χαρακτηρισμού ως «αιτίας πολέμου» της ενδεχόμενης επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο.
Το νέο αμυντικό δόγμα που πρόκειται να συζητηθεί στον ερχόμενο Οκτώβριο, θα αποτυπώνει «τις μεγάλες αλλαγές που έγιναν τα τελευταία χρόνια στις σχέσεις μας με τους γείτονές μας», σχολίασε ο Τούρκος υπουργός.
Οι δύο άνδρες συναντήθηκαν στην οικία του κ. Νταβούτογλου, αλλά δεν έγιναν δηλώσεις. Ο κ. Δρούτσας χάρισε στον κ. Νταβούτογλου μία φανέλα της εθνικής μας ομάδας μπάσκετ με τις υπογραφές των παιχτών.
Δηλώσεις στο ημίχρονο
Στο ημίχρονο οι δύο άνδρες έκαναν δηλώσεις, λέγοντας ο κ. Δρούτσας ότι η πρόσκληση πρόσκληση του Τούρκου υπουργού για να παρακολουθήσουν μαζί τον αγώνα, «είναι μία ακόμη απόδειξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και του τι μπορούν να επιτύχουν εργαζόμενοι από κοινού. Είναι ένα πολύ ενθουσιώδες παιχνίδι. Η Ελλάδα και η Τουρκία μπορούν να είναι περήφανες για το επίπεδο των ομάδων τους. Εύχομαι στις δύο ομάδες το καλύτερο δυνατό και να παίξουν και πάλι μεταξύ τους στην τελική φάση του πρωταθλήματος».
Από την πλευρά του ο κ. Νταβούτογλου είπε σχετικά με τον αγώνα ότι «επικρατεί μια φιλική και ενθουσιώδης ατμόσφαιρα που αποδεικνύει τη φιλία μεταξύ των δύο χωρών. Εύχομαι να ξανασυναντηθούν οι δύο εθνικές ομάδες στην τελική φάση και αυτό να είναι επιτυχία της φιλίας μεταξύ των χωρών μας».
Στο αθλητικό επίπεδο, η εθνική Ελλάδος ηττήθηκε με σκορ 76 - 65 από την τουρκική ομάδα.
Αναδημοσίευση από ΝΕΤ.gr
Πηγή ΑΠΕ
Τρίτη 31 Αυγούστου 2010
Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΚΡΟΥΣΜΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Μετά το δημοψήφισμα ο Ερντογάν θ' ασχοληθεί με τη Χάλκη.
Ο χαιρετισμός του Ταγίπ Ερντογάν, που εκφωνήθηκε κατά τα προχθεσινά εγκαίνια της έκθεσης έργων τέχνης στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, σηματοδοτεί -για όσους γνωρίζουν τα πράγματα εδώ στην Τουρκία- ένα θετικό βήμα προς το αίτημα επαναλειτουργίας της.
Κάποιοι, μάλιστα, ευελπιστούν τον Σεπτέμβριο του 2011, όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός θα έχει ξεμπλέξει με το δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος και τις εθνικές εκλογές, να δώσει το πράσινο φως για την επαναλειτουργία της Σχολής. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εγκαινιάζοντας την έκθεση «Ιχνηλατώντας την Κωνσταντινούπολη» έκανε μια έμμεση νύξη, αυτή τηΝ ελπίδα που έχει αναφανεί τελευταία, λέγοντας: «Εστω η παρούσα έναρξις να καταστεί προανάκρουσμα επαναλειτουργίας της Σχολής και έμμεσος κρούσις κώδωνος ενάρξεως των μαθημάτων».
«Εμμένοντες αναμένομεν»
Προηγουμένως είχε αναφέρει ότι η σχολή είναι κλειστή παρά τις συνεχείς παρακλήσεις του από το 1971, ενώ λειτουργούσε αδιακόπως από το 1844. «Οι αρμόδιοι κατανοούν το άδικο, υπόσχονται λύσιν αλλά έτερον ουδέν». «Ο λόφος όμως (σ.σ. στην κορυφή του οποίου βρίσκεται η Σχολή) καλείται «λόφος της ελπίδας» και «η ελπίδα ου καταισχύνει», είπε ο προκαθήμενος του οικουμενικού θρόνου με τον γνωστό μειλίχιο τόνο στη φωνή του. Θύμισε πως για τους ντόπιους η Χάλκη ήταν η νήσος των παπάδων (Παπάζ αντασί), γιατί κάθε μέρα έβλεπαν στην αποβάθρα «την εποχή της ελεύθερης ρασοφορίας», «κληρικούς εκ περάτων», όπως είπε, να αποβιβάζονται και να επιβιβάζονται στα πλοία της γραμμής. Οι περισσότεροι ανέβαιναν το λόφο πεζή. Προχθές πολλοί διάλεξαν άμαξες με άλογα αντί των πούλμαν που για την περίσταση είχαν επιστρατευτεί για ν' ανεβάσουν τους περίπου 500 Ελληνες και Τούρκους προσκεκλημένους.
Τελειώνοντας την ομιλία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης τόνισε ότι η Σχολή πρέπει να ξαναλειτουργήσει και οι λόγοι είναι προφανείς. «Εξάλλου, τα πάντα είναι έτοιμα προς υποδοχήν σπουδαστών, από των μαυροπινάκων και των θρανίων έως των σπόγγων και της κιμωλίας. Εν λείπει: μία υπογραφή. Εμμένοντες αναμένομεν».
Το κλίμα ήταν ήδη φορτισμένο συγκινησιακά από τον εσπερινό που τελέστηκε στο εκκλησάκι της σχολής, την Αγία Τριάδα, με τις μορφές των αγίων γύρω να συμμετέχουν στην παράκληση, εικόνες πολύ καλά συντηρημένες, μουσειακές, του 16ου-17ου αιώνα.
Ιερείς και μουεζίνηδες
Ο Πατριάρχης έχοντας πλάι του τον υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλο Γερουλάνο ξεναγήθηκε από την επιμελήτρια της έκθεσης Ιριδα Κρητικού και σε μια αίθουσα όπου ακούγονταν συγχρόνως ήχοι από μια ορθόδοξη λειτουργία, η φωνή του μουεζίνη από τον μιναρέ και μικροπολιτών του δρόμου και η βουή της αγοράς μέσα στην πόλη. Αυτή είναι η Κωνσταντινούπολη, που την ιχνηλάτησαν με περισσή ευαισθησία οι Ελληνες καλλιτέχνες. Πολλά από τα έργα τους είναι εξαιρετικά, όπως τα δύο τεράστια έντομα της Αφροδίτης Λιτή, που είχαν τοποθετηθεί στον κήπο, η Αγια-Σοφιά όπως τη βλέπει διαχρονικά ο Αλέκος Φασιανός, ο οποίος έρχεται πολύ συχνά στην Πόλη γιατί συνεργάζεται στενά με μια γκαλερί.
Από το άλλο μισό της έκθεσης, που είδαμε στο Σισμανόγλειο Μέγαρο, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, ξεχωρίσαμε το χαρούμενο πολύχρωμο παλίμψηστο από τη «Σειρά πόλης» του Μάρκου Χατζηπατέρα, τον μαύρο τρούλο της Αγια-Σοφιάς σε χρυσό φόντο του Χαρίτωνα Μπεκιάρη και τους «Μπακλαβάδες» του Παναγιώτη Τανιμανίδη.
Ο Τούρκος φίλος
Ανάμεσα στους προσκεκλημένους ήταν και ο φημισμένος Τούρκος καλλιτέχνης Ομέρ Καλέσι, που ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια στο Παρίσι. Στενός φίλος του Ζακ Λακαριέρ αλλά και του Αλέκου Φασιανού, που είχε να τον δει δέκα χρόνια. Ο Ο. Καλέσι χαρακτήρισε υπέροχη την πρωτοβουλία οργάνωσης της έκθεσης, γιατί θεωρεί ότι «η τέχνη μπορεί να πετύχει ότι δεν μπορεί πολλές φορές η πολιτική», όπως μας είπε. «Η τέχνη δεν έχει σύνορα, όπως δεν έχει σύνορα η μουσική, η ποίηση και η λογοτεχνία. Και εάν η λογοτεχνία έχει πρόβλημα μετάφρασης, η ζωγραφική δεν έχει ούτε καν αυτό το πρόβλημα για να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους». Εξέφρασε την ευχή να οργανωθεί και μια έκθεση Τούρκων καλλιτεχνών στην Ελλάδα, που να δείχνει και πώς βλέπουν εκείνοι τη χώρα μας.
Στην Κωνσταντινούπολη σήμερα ζουν γύρω στους 1.400 Ελληνες, μας είπε ο κ. Ζεγκίνογλου, συστήνοντάς μας με υπερηφάνεια την «Ρωμαίισσα» γυναίκα του, Αλεξάνδρα, που είναι στέλεχος στο κόμμα του Ερντογάν και υπεύθυνη στις υποθέσεις της Πόλης. «Ο Ερντογάν μάς έχει υποσχεθεί ότι θα ανοίξει τη Χάλκη», λέει κατηγορηματικά.
Δίπλα του ο κ. Γιάννης Δερμιντζόγλου, διευθυντής του Ζωγραφείου Λυκείου, μας εξηγεί πως το Ζωγράφειο είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που μετράει 117 χρόνια ζωής. Εχει 45 παιδιά. Τα 4 είναι Ελληνόπουλα, 7 είναι αραβόφωνοι μαθητές από την Αντιόχεια και οι υπόλοιποι είναι ντόπιοι, Ρωμιοί της Πόλης. «Στην Κωνσταντινούπολη το 1870 λειτουργούσαν 59 ελληνικά σχολεία και σήμερα μόνο 7. Εχουμε συμφωνήσει οι 2 χώρες να λειτουργήσουν και άλλα σχολεία για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Η άποψή μου είναι ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να ανοίξει και η Σχολή της Χάλκης». *
Ολοι ήθελαν να δουν τον τελευταίο μαθητή, που πήγε με τον πατέρα του να γραφτεί στη Σχολή, αλλά δεν φοίτησε γιατί ανεστάλη η λειτουργία της. Ο καλλιτέχνης Αρης Στοΐδης έχει φιλοτεχνήσει ολόσωμο λευκό χάρτινο πορτρέτο του και το έχει αναρτήσει σαν οπτασία, κολλημένη στον τοίχο, σε μια αίθουσα διδασκαλίας. Επίσης όλοι ήθελαν να καθήσουν και να φωτογραφηθούν σαν μαθητές στα θρανία ή σαν δάσκαλοι στην έδρα. Πολλοί μπήκαν στον πειρασμό να ανοίξουν τις θήκες για τα βιβλία των θρανίων και να διαβάσουν κάποια χαραγμένα ονόματα, σημειωματάκια στον διπλανό, σκονάκια για το μάθημα.
Ενας ονειροπόλος είχε ντύσει την εσωτερική επιφάνεια του θρανίου του με τοπία από χώρες μακρινές αλλά και από γειτονιές της Πόλης. Ενας πιο πονηρός είχε κολλήσει σε μια ακρούλα τρεις πανέμορφες γυναικείες υπάρξεις. Ο ίδιος ο χώρος, που υπήρξε φυτώριο πνευματικών ανθρώπων, οικουμενικών πατριαρχών, διαπρεπών κληρικών και επιστημόνων, έκλεβε τις εντυπώσεις από τα εμπνευσμένα έργα των καλλιτεχνών γιατί η ζώσα ιστορία δίνει εδώ δυναμικό «παρών». Πολύ περισσότερο που συναντήσαμε εμπρός από ένα θρανίο με χαραγμένη την επιγραφή «Αγγελος Ντούρλαρης» τον ίδιο ολοζώντανο. Ηταν ένας παλιός μαθητής του Γυμνασίου (όχι της πανεπιστημιακής σχολής) που είχε αποφοιτήσει το 1978 και τώρα είναι εκπαιδευτικός στα ελληνικά σχολεία της Πόλης. «Θα ήθελα να δω το σχολείο να ανοίγει, να ζωντανεύει», μας είπε. Θυμάται πως ήταν άτακτη φουρνιά η γενιά του. Πλάκες, καζούρες σε μαθητές και ενίοτε στους δασκάλους.
![]() |
Ο Αλέκος Φασιανός εξηγεί στον Οικουμενικό Πατριάρχη το ωραιότατο έργο του |
«Εμμένοντες αναμένομεν»
Προηγουμένως είχε αναφέρει ότι η σχολή είναι κλειστή παρά τις συνεχείς παρακλήσεις του από το 1971, ενώ λειτουργούσε αδιακόπως από το 1844. «Οι αρμόδιοι κατανοούν το άδικο, υπόσχονται λύσιν αλλά έτερον ουδέν». «Ο λόφος όμως (σ.σ. στην κορυφή του οποίου βρίσκεται η Σχολή) καλείται «λόφος της ελπίδας» και «η ελπίδα ου καταισχύνει», είπε ο προκαθήμενος του οικουμενικού θρόνου με τον γνωστό μειλίχιο τόνο στη φωνή του. Θύμισε πως για τους ντόπιους η Χάλκη ήταν η νήσος των παπάδων (Παπάζ αντασί), γιατί κάθε μέρα έβλεπαν στην αποβάθρα «την εποχή της ελεύθερης ρασοφορίας», «κληρικούς εκ περάτων», όπως είπε, να αποβιβάζονται και να επιβιβάζονται στα πλοία της γραμμής. Οι περισσότεροι ανέβαιναν το λόφο πεζή. Προχθές πολλοί διάλεξαν άμαξες με άλογα αντί των πούλμαν που για την περίσταση είχαν επιστρατευτεί για ν' ανεβάσουν τους περίπου 500 Ελληνες και Τούρκους προσκεκλημένους.
Τελειώνοντας την ομιλία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης τόνισε ότι η Σχολή πρέπει να ξαναλειτουργήσει και οι λόγοι είναι προφανείς. «Εξάλλου, τα πάντα είναι έτοιμα προς υποδοχήν σπουδαστών, από των μαυροπινάκων και των θρανίων έως των σπόγγων και της κιμωλίας. Εν λείπει: μία υπογραφή. Εμμένοντες αναμένομεν».
Το κλίμα ήταν ήδη φορτισμένο συγκινησιακά από τον εσπερινό που τελέστηκε στο εκκλησάκι της σχολής, την Αγία Τριάδα, με τις μορφές των αγίων γύρω να συμμετέχουν στην παράκληση, εικόνες πολύ καλά συντηρημένες, μουσειακές, του 16ου-17ου αιώνα.
Ιερείς και μουεζίνηδες
Ο Πατριάρχης έχοντας πλάι του τον υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλο Γερουλάνο ξεναγήθηκε από την επιμελήτρια της έκθεσης Ιριδα Κρητικού και σε μια αίθουσα όπου ακούγονταν συγχρόνως ήχοι από μια ορθόδοξη λειτουργία, η φωνή του μουεζίνη από τον μιναρέ και μικροπολιτών του δρόμου και η βουή της αγοράς μέσα στην πόλη. Αυτή είναι η Κωνσταντινούπολη, που την ιχνηλάτησαν με περισσή ευαισθησία οι Ελληνες καλλιτέχνες. Πολλά από τα έργα τους είναι εξαιρετικά, όπως τα δύο τεράστια έντομα της Αφροδίτης Λιτή, που είχαν τοποθετηθεί στον κήπο, η Αγια-Σοφιά όπως τη βλέπει διαχρονικά ο Αλέκος Φασιανός, ο οποίος έρχεται πολύ συχνά στην Πόλη γιατί συνεργάζεται στενά με μια γκαλερί.
Από το άλλο μισό της έκθεσης, που είδαμε στο Σισμανόγλειο Μέγαρο, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, ξεχωρίσαμε το χαρούμενο πολύχρωμο παλίμψηστο από τη «Σειρά πόλης» του Μάρκου Χατζηπατέρα, τον μαύρο τρούλο της Αγια-Σοφιάς σε χρυσό φόντο του Χαρίτωνα Μπεκιάρη και τους «Μπακλαβάδες» του Παναγιώτη Τανιμανίδη.
Ο Τούρκος φίλος
Ανάμεσα στους προσκεκλημένους ήταν και ο φημισμένος Τούρκος καλλιτέχνης Ομέρ Καλέσι, που ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια στο Παρίσι. Στενός φίλος του Ζακ Λακαριέρ αλλά και του Αλέκου Φασιανού, που είχε να τον δει δέκα χρόνια. Ο Ο. Καλέσι χαρακτήρισε υπέροχη την πρωτοβουλία οργάνωσης της έκθεσης, γιατί θεωρεί ότι «η τέχνη μπορεί να πετύχει ότι δεν μπορεί πολλές φορές η πολιτική», όπως μας είπε. «Η τέχνη δεν έχει σύνορα, όπως δεν έχει σύνορα η μουσική, η ποίηση και η λογοτεχνία. Και εάν η λογοτεχνία έχει πρόβλημα μετάφρασης, η ζωγραφική δεν έχει ούτε καν αυτό το πρόβλημα για να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους». Εξέφρασε την ευχή να οργανωθεί και μια έκθεση Τούρκων καλλιτεχνών στην Ελλάδα, που να δείχνει και πώς βλέπουν εκείνοι τη χώρα μας.
Στην Κωνσταντινούπολη σήμερα ζουν γύρω στους 1.400 Ελληνες, μας είπε ο κ. Ζεγκίνογλου, συστήνοντάς μας με υπερηφάνεια την «Ρωμαίισσα» γυναίκα του, Αλεξάνδρα, που είναι στέλεχος στο κόμμα του Ερντογάν και υπεύθυνη στις υποθέσεις της Πόλης. «Ο Ερντογάν μάς έχει υποσχεθεί ότι θα ανοίξει τη Χάλκη», λέει κατηγορηματικά.
Δίπλα του ο κ. Γιάννης Δερμιντζόγλου, διευθυντής του Ζωγραφείου Λυκείου, μας εξηγεί πως το Ζωγράφειο είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που μετράει 117 χρόνια ζωής. Εχει 45 παιδιά. Τα 4 είναι Ελληνόπουλα, 7 είναι αραβόφωνοι μαθητές από την Αντιόχεια και οι υπόλοιποι είναι ντόπιοι, Ρωμιοί της Πόλης. «Στην Κωνσταντινούπολη το 1870 λειτουργούσαν 59 ελληνικά σχολεία και σήμερα μόνο 7. Εχουμε συμφωνήσει οι 2 χώρες να λειτουργήσουν και άλλα σχολεία για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Η άποψή μου είναι ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να ανοίξει και η Σχολή της Χάλκης». *
Σκονάκια, καζούρα και... όνειρα για κορίτσια
Ολα λάμπουν μέσα κι έξω από τα κτίρια της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, ενώ στους φροντισμένους σκιερούς κήπους τα πεύκα και τα πανύψηλα κυπαρίσσια κρύβουν και αποκαλύπτουν το γαλάζιο της θάλασσας. Η θέα από εκεί ψηλά στη θάλασσα της Προποντίδας με τα μικρά Πριγκιπόννησα, ένα από τα οποία είναι και η Χάλκη, είναι μαγική.
Ο κόσμος που έφτασε το απόγευμα της Κυριακής εκεί, Ελληνες και Τούρκοι αξιωματούχοι, καλλιτέχνες, φιλότεχνοι, Ελληνες επιχειρηματίες από την Πόλη, που στήριξαν, όπως η Ολυμπιακή, ο Δήμος Αθηναίων κ.ά. την προσπάθεια της Αναστασίας Μάνου και της εταιρείας της οπτικοακουστικών παραγωγών «White Fox» να ανοίξει η Σχολή για μια έκθεση με 101 έργα κορυφαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, εμπνευσμένα από τη διαχρονική ιστορία της Κωνσταντινούπολης, ξεχύθηκε αρχικά στους κήπους ώσπου να αρχίσει η τελετή των εγκαινίων. Κι όταν ολοκληρώθηκαν οι επίσημοι λόγοι, όλοι βιάζονταν να μπουν στις σχολικές αίθουσες με τους μαυροπίνακες και τα θρανία. Η μυρωδιά από τα βιβλία, τα τετράδια, το μελάνι και την ανάσα των μαθητών έχει πια ξεθυμάνει. Αλλά οι υπογραφές τους είναι ευδιάκριτες ακόμη πάνω στις μαύρες επιφάνειες των θρανίων. Ολοι ήθελαν να δουν τον τελευταίο μαθητή, που πήγε με τον πατέρα του να γραφτεί στη Σχολή, αλλά δεν φοίτησε γιατί ανεστάλη η λειτουργία της. Ο καλλιτέχνης Αρης Στοΐδης έχει φιλοτεχνήσει ολόσωμο λευκό χάρτινο πορτρέτο του και το έχει αναρτήσει σαν οπτασία, κολλημένη στον τοίχο, σε μια αίθουσα διδασκαλίας. Επίσης όλοι ήθελαν να καθήσουν και να φωτογραφηθούν σαν μαθητές στα θρανία ή σαν δάσκαλοι στην έδρα. Πολλοί μπήκαν στον πειρασμό να ανοίξουν τις θήκες για τα βιβλία των θρανίων και να διαβάσουν κάποια χαραγμένα ονόματα, σημειωματάκια στον διπλανό, σκονάκια για το μάθημα.
Ενας ονειροπόλος είχε ντύσει την εσωτερική επιφάνεια του θρανίου του με τοπία από χώρες μακρινές αλλά και από γειτονιές της Πόλης. Ενας πιο πονηρός είχε κολλήσει σε μια ακρούλα τρεις πανέμορφες γυναικείες υπάρξεις. Ο ίδιος ο χώρος, που υπήρξε φυτώριο πνευματικών ανθρώπων, οικουμενικών πατριαρχών, διαπρεπών κληρικών και επιστημόνων, έκλεβε τις εντυπώσεις από τα εμπνευσμένα έργα των καλλιτεχνών γιατί η ζώσα ιστορία δίνει εδώ δυναμικό «παρών». Πολύ περισσότερο που συναντήσαμε εμπρός από ένα θρανίο με χαραγμένη την επιγραφή «Αγγελος Ντούρλαρης» τον ίδιο ολοζώντανο. Ηταν ένας παλιός μαθητής του Γυμνασίου (όχι της πανεπιστημιακής σχολής) που είχε αποφοιτήσει το 1978 και τώρα είναι εκπαιδευτικός στα ελληνικά σχολεία της Πόλης. «Θα ήθελα να δω το σχολείο να ανοίγει, να ζωντανεύει», μας είπε. Θυμάται πως ήταν άτακτη φουρνιά η γενιά του. Πλάκες, καζούρες σε μαθητές και ενίοτε στους δασκάλους.
Της απεσταλμένης της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ
Αναδημοσίευση από www.enet.gr
Ο Ερντογάν για τη Λειτουργία στη Σουμελά
Παραθέτουμε έστω και καθυστερημένα την αναφορά του Τούρκου Πρωθυπουργού στη Λειτουργία στη Σουμελά.
Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ευρισκόμενος σε δείπνο του Ραμαζανίου (Ιφτάρ), που παρέθεσε η Ένωση Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών (MÜSİAD) στην πόλη Γκαζίαντεπ στην νοτιοανατολική Τουρκία, στις 16 Αυγούστου, αναφέρθηκε στην ιστορική Θεία Λειτουργία που τελέσθηκε στην Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα του Πόντου λέγοντας ότι: «Σήμερα στη Σουμελά ήρθαν οι Χριστιανοί και τέλεσαν τη Θεία Λειτουργία σύμφωνα με την παράδοσή τους».
Στη συνέχεια ο Τούρκος πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις διακηρύξεις των εθνικιστών λέγοντας:
«Μία-δύο ομάδες, όπως είναι γνωστό, δε χρειάζεται να εξηγήσω ποιοί είναι αυτοί, λένε «ορίστε, ξαναζωντάνεψαν την επιθυμία για δημιουργία κράτους του Πόντου».
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός συνέχισε λέγοντας: «Φίλοι μου, τί έγινε; Ήρθαν, τέλεσαν τη Θεία Λειτουργία τους και αναχώρησαν. Πόσοι άνθρωποι; 1500 – 2000. Τί χάσαμε; Στην πραγματικότητα κερδίζουμε. Τί κερδίζουμε; Να σας πω. Αυτός που είναι βέβαιος για την πίστη του δεν φοβάται την ελευθερία της πίστης . Όποιος πιστεύει στις ιδέες του και στις σκέψεις του δεν φοβάται την ελευθερία των ιδεών και των σκέψεων. Αυτοί, λένε, ότι είναι «εθνικιστές». Άνοιξτε και ρίξτε μια ματιά στη Ιστορία των Οθωμανών. Κοιτάξτε, τα είχαν φοβηθεί ποτέ αυτά οι Οθωμανοί; Αντίθετα, επί Οθωμανών ήταν ανοικτά, χωρίς να αντιμετωπίσουν την παραμικρή δυσκολία. Τα χρησιμοποίησαν στις σχέσεις τους με τη διεθνή κοινότητα, με τον καλύτερο τρόπο, προς όφελος της δικής τους εξουσίας. Τώρα τί είναι αυτά;.... Θεέ μου! Ένα κλίμα φοβίας με σκοπό να αναστατώσουν τη χώρα και να φέρουν τα πάνω κάτω».
Αξίζει να αναφερθεί ότι πριν λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός Ερντογάν επισκέφθηκε την Τραπεζούντα καθ' οδόν για την ιδιαίτερη πατρίδα του που βρίσκεται στην περιοχή της πόλης Ρίζε, στη Μαύρη Θάλασσα. Σύμφωνα με πληροφορίες σε συζήτηση που είχε με τις αρχές της Τραπεζούντας τούς συνέστησε "η φιλοξενία να είναι άψογη προς τους επισκέπτες που θα έρθουν για την λειτουργία στην Σουμελά".
Αναδημοσίευση από fanarion.blogspot.com
Ο Μ Ι Λ Ι Α ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗΝ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΕΩΣ ΕΝ Τῌ ΙΕΡᾼ ΘΕΟΛΟΓΙΚῌ ΣΧΟΛῌ ΧΑΛΚΗΣ
(29 Αὐγούστου 2010)
Πολλαί ἐκδηλώσεις ἐγένοντο καί γίνονται κατά τό ὑπερμεσοῦν παρόν ἔτος ἐν τῇ Πόλει ἡμῶν, λόγῳ τῆς καθιερώσεως αὐτῆς ὡς πολιτιστικῆς πρωτευούσης τῆς Εὐρώπης.
Κατεβλήθη ἐκ μέρους τῶν ἀρχῶν πᾶσα προσπάθεια ὅπως ἀναδειχθῇ ἡ πόλις «προκαθεζομένη τῆς Εὐρώπης», ἵνα κατά Γρηγόριον τόν Θεολόγον εἴπωμεν. Ἔργον καί ἐγχείρημα δύσκολον καί ἐν πολλοῖς δυσκατόρθωτον. Ἄχρι τοῦδε πολλαί ἐκδηλώσεις ἐγένοντο. Αἱ πλεῖσται ἐπιτυχεῖς. Πιστεύομεν ἀκραδάντως ὅτι καί ἡ ἐν τῇ Θεολογικῇ ταύτῃ Σχολῇ ἔκθεσις εἰκαστικῶν τεχνῶν, ἡ σχέσιν ἄμεσον ἔχουσα πρός τήν τῶν πόλεων Ἄνασσαν, θά στεφθῇ ὑπό πλήρους ἐπιτυχίας.
![]() |
Φωτο: Ν. Μαγγίνα |
Ἀνοικτή παραμένει, ὑπό τήν πεφωτισμένην ἡγουμενίαν τοῦ προσφιλοῦς ἀδελφοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Μοσχονησίων κυρίου Ἀποστόλου, ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος. Δέχεται τούς πολυπληθεῖς προσκυνητάς –καί ὄχι μόνον- ἐν ἀγάπῃ πολλῇ καί ἐν αὐταπαρνήσει, παρ᾿ ὅλην τήν λειψανδρίαν. Ἀπό τοῦ ἁγίου Βήματος τοῦ Καθολικοῦ ἕως καί τῆς ἐσχατιᾶς τοῦ ἀπεράντου κήπου, τά πάντα εἶναι εὐτάκτως τοποθετημένα, ἐν καθαριότητι οὐ τῇ τυχούσῃ, μέ πολύ «μεράκι» ὡς θά ἐλέγομεν. Καί ἰδού, σήμερον, καί ἔκθεσις εἰκαστικῶν τεχνῶν φιλοξενεῖται εἰς τάς αἰθούσας αἱ ὁποῖαι παλαιότερον ἔσφυζον ἀπό καθηγητάς καί μαθητάς, γέλωτας καί συγκινήσεις, ἀγῶνας καί ἀγωνίας, ὄνειρα καί στοχασμούς.
Κλειστή ὅμως ἀπό τοῦ 1971 ἐξακολουθεῖ νά παραμένῃ ἡ περίπυστος αὕτη Θεολογική Σχολή, ἡ ἀπό τοῦ 1844 ἀδιακόπως καί ἀπροσκόπτως μέχρι τότε λειτουργήσασα. Καί τοῦτο συνέβη παρά πᾶσαν προσδοκίαν. Αἱ παρακλήσεις ἡμῶν εἰς οὐδέν ἤνυσαν. Κατανοοῦν οἱ ἁρμόδιοι τό ἄδικον ἀναστολῆς τῆς λειτουργίας, ὑπόσχονται λύσιν, ἀλλ᾿ οὐδέν πλέον τούτου –τοὐλάχιστον πρός τό παρόν.
Ὅμως ὁ λόφος καλεῖται «λόφος τῆς ἐλπίδος» καί «ἡ ἐλπίς οὐ καταισχύνει» (Ρωμ. Ε’, 5). Ἐκ τοῦ πυξίου τῆς μυθικῆς Πανδώρας ἀπέπτησαν τά πάντα, ἀλλ᾿ ἔμεινεν ἡ ἐλπίς. Ἐμμένομεν, κρούομεν θύρας, ἡμεδαπάς καί ἀλλοδαπάς, καίτοι γνωρίζομεν ὅτι «εἶναι δύσκολαις ᾑ θύραις, ὅταν ἡ χρεία ταῖς κουρταλῇ». Ἔχομεν ἀνάγκην τῆς προσευχῆς πάντων ὑμῶν. Ἡ Σχολή πρέπει καί πάλιν νά λειτουργήσῃ. Οἱ λόγοι εἶναι προφανεῖς. Ἐξ ἄλλου, τά πάντα εἶναι ἕτοιμα πρός δοχήν σπουδαστῶν, ἀπό τῶν μαυροπινάκων καί τῶν θρανίων, ἕως τῶν σπόγγων καί τῆς κιμωλίας. Ἕν λείπει: Μία ὑπογραφή. Ἐμμένοντες ἀναμένομεν.
Κηρύττομεν, λοιπόν, τήν ἔναρξιν τῆς σπουδαίας ταύτης ἐκθέσεως εἰκαστικῶν τεχνῶν ἐν ταῖς αἰθούσαις τῆς Σχολῆς, εὐλογοῦντες πάντας τούς καλλιτέχνας καί τούς κοπιάσαντας διά τήν εὐπρόσωπον ταύτην παρουσίασιν.
Ἔστω ἡ παροῦσα ἔναρξις, προανάκρουσμα ἐπαναλειτουργίας τῆς Σχολῆς, καί ἔμμεσος κροῦσις κώδωνος ἐνάρξεως μαθημάτων καί πάλιν. Ναί, Κύριε, ἐλθέτωσαν ταχύ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)