Είπε πικρές αλήθειες ο Ιβάν Σαββίδης, βουλευτής της ρωσικής Δούμας και ηγέτης των Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ, αλήθειες που ενόχλησαν πολλούς εδώ στην Ελλάδα.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική μοιάζει να είναι εγκλωβισμένη και στάσιμη στις πολιτικές συνθήκες και τις λογικές της ψυχροπολεμικής περιόδου, αρνείται να προσαρμοστεί στις μεγάλες γεωπολιτικές αλλαγές που συγκλόνισαν τον πλανήτη μας την τελευταία εικοσαετία.
Σε ένα κόσμο που αλλάζει κάθε μέρα, η διπλωματία μας φαίνεται πως χειραγωγείται ασφυκτικά, παραμένει απόλυτα ελεγχόμενη από τα κελεύσματα και τα καπρίτσια του υπερατλαντικού αδελφού.
Όπως σωστά έχει παρατηρήσει και ο Βασίλειος Μαρκεζίνης, στο βιβλίο του «Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα», «εξήντα πέντε χρόνια στατικότητας σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο φανερώνουν έλλειψη φαντασίας, έλλειψη ευελιξίας και οπωσδήποτε, έλλειψη πολιτικού θάρρους.Και το χειρότερο είναι, πως αυτή ακριβώς η πολιτική υποδούλωση, καταδικάζει τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση, του στερεί την ελπίδα, γκρεμίζει τα όνειρα και το μέλλον εκατομμυρίων συμπατριωτών μας».
Ο Κώστας Καραμανλής φαίνεται πως προσπάθησε να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τη Ρωσία, να τολμήσει μια μικρή επανάσταση, όπως αποδεικνύεται και από τις επανειλημμένες συναντήσεις του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη θα έφερνε κάτι περισσότερο από πετρέλαιο στη χώρα, σηματοδοτούσε μια νέα προσέγγιση, μια σημαντική στροφή στην εξωτερική πολιτική που, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν ενθουσίασε τους Αμερικανούς που δεν είχαν καμία διάθεση να δουν τους Ρώσους στην αυλή τους.
Γιʼ αυτό κινητοποίησαν τους εν Ελλάδι καλούς φίλους τους στην πολιτική σκηνή (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) αλλά και τους ενδιάμεσους, τους Βούλγαρους, που ξαφνικά θυμήθηκαν την οικολογία, η κυβέρνηση Καραμανλή κατέρρευσε και μαζί της κατέρρευσαν οι προσπάθειες προσέγγισης των δύο πλευρών.
Δυστυχώς, η σιωπή του Κώστα Καραμανλή μέχρι σήμερα δεν μας επιτρέπει να επιβεβαιώσουμε τις πιέσεις που ασκήθηκαν εκείνη την περίοδο.
Κρατώ, όμως, την απάντηση του Σαββίδη σε μια άλλη ερώτηση, μετά την αποκάλυψη για το δάνειο των 25 δις Ευρώ.
Σχολιάζοντας τις σχέσεις Καραμανλή – Πούτιν, ο Πόντιος διακεκριμένος πολιτικός δίνει μια απάντηση που θα έπρεπε να είχε προκαλέσει κανονικά ….σεισμούς, αλλά από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, κουβέντα: "Του είχα προτείνει έξι μήνες πριν πέσει να ζητήσει την παραίτηση της Μπακογιάννη – παρʼ όλο το μεγάλο μου σεβασμό στη Ντόρα, καταλάβαινα ότι ο ρόλος της ήταν καταστροφικός και όχι εποικοδομητικός. Αλλά ο Καραμανλής φοβήθηκε να το κάνει. Και μετά, με κάποιο τρόπο, κλείστηκε στον εαυτό του. Δεν ξέρω τι ακριβώς προηγήθηκε – η αίσθηση ότι θα χάσει, οι πρόωρες εκλογές; Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω – όμως, μπορώ να πω ότι ο Καραμανλής, ως έξυπνος άνθρωπος, καταλάβαινε ότι η κατάσταση ήταν ήδη οριστικά χαμένη. Σαν κάποιος να τον εκβίαζε να διαλύσει τη Βουλή, παρά το γεγονός ότι γνώριζε ξεκάθαρα ότι χάνει. Άρα υπήρχαν κάποια πράγματα που δεν γνωρίζουμε".
Η νέα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου junior ασφαλώς δεν είχε καμία διάθεση για παρόμοιες …ριψοκίνδυνες πρωτοβουλίες.
Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ αποκαταστάθηκαν πλήρως και η Ελλάδα ακολούθησε τον περήφανο δρόμο της επιλεκτικής χρεοκοπίας.
Και εις ανώτερα…
Σταύρος Οραήλογλου
